Taşınır ve taşınmaz kültür varlıklarını tespit etmek, bakımını, onarımını, korunmasını sağlamak, tahribatını ve kaçakçılığı önleyici tedbirler almak ve bu amaçlar doğrultusunda faaliyetleri yürütme görevi Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüklerindedir.

“Belirlenen vizyon, alanla ilgili tüm ilgi gruplarını ortak ve paydaşların planlama sürecine başından itibaren dahil edilerek, önerilerin geliştirilmesi çalışmalarına aktif olarak katılmalarını sağlamalıdır.” maddesi yönetim politikaları ile stratejik hedeflerin geliştirilmesi ve alanın vizyonunun oluşturulması belirlenen vizyon tanımına girmez.

Neolitik Çağ sonrası yaşamın Kalkolitik Çağ’da (MÖ 5500-3000) da devam ettiği görülür. Bu dönemin en büyük maddi kültür varlığı olarak; bakırın kullanılması ve üretime alınmasıdır. Burdur yakınlarındaki Hacılar yerleşmesinde ortaya çıkarılan bakır aletler, bu evrenin bir “Maden Çağı” olarak tanınmasını sağlamıştır. Bakır’ın bu evrede üretime alınması, toplumlar arası ticari ilişkilerin gelişmesine neden olur.

Pamukkale, 2863 sayılı kanunun 2.ek maddesi kapsamı dışında hazırlanan yönetim planı örneklerindendir

Midas dönemi (MÖ 725-695/675) en parlak dönemi olarak tarihe geçer. Persleri Anadolu’ya girişine kadar, tarih sahnesinde kalan Phryglerin yerleşim yerleri Gordion, Beştepeler Dorylaion, daha sonra Phryg vadisinde yer alan Midaion, Yazılıkaya, Aslankaya, Göynüş Vadisi Arslantaş, Bahsayiş anıtı ve Kümbet köyü sınırları içinde yer alırlar.

Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü doğrudan Kültür ve Turizm Bakanlığına bağlıdır.

MÖ 547 yıllarında Kyros'un Sardis'i ele geçirmesi ile Anadolu'da başlayan Pers egemenliği, Büyük İskender'in 333 yılında Anadolu'ya girişine kadar, devam eder.

Alan yönetimi, ülkemizde büyük çoğunlukla kentsel ya da arkeolojik alanlar için hazırlanmaya çalışılmaktadır. Özellikle kentsel koruma alanlarında hazırlanacak yönetim planlarının daha iyi anlaşılması için kentin tümünün yönetimine ilişkin bazı temel hususlara değinmekte yarar görülmektedir.

A, B, C, D şıkları Arkeolojik alanın yönetim planlaması sürecine katkı verebilecek paydaşlardır.

Ülkemizde kültürel mirasın korunmasına ilişkin anayasal boyutta belirlenen devletin koruma görevinin arkeolojik miras için vücut bulduğu yasal düzenleme 2863 sayılı yasadır

1970’li yılların sonunda, Avustralya ICOMOS’u tarafından oluşturulan Burra Tüzüğü’nde, daha önce Venedik Tüzüğü 1.maddesinde da vurgulanan “kültürel önem/ anlam” kavramının da arasında yer aldığı bir dizi kavrama açılımlar getirilmiştir. Bunlar arasında mekân, doku, değer, önem bildirgesi, anlama, yorumlama, değişim ve koruma kavramları gibi kavramlar bulunmaktadır.

Planlama süreci aşamaları şunlardır: Kimliklendirme ve tanımlama: Bilgi toplama, envanterleme ve paydaşların belirlenmesi, Analiz ve değerlendirme (analiz ve çıktıların değerlendirilmesi, politika, hedef ve vizyonun belirlenmesi)Uygulama.

Kentsel sitlerde yetkili idare Belediyedir. yönetmeliğe göre yetkili idarenin belirlenmesinin ardın- dan alan başkanı ve alan sınır belirlenmekte ve yönetim planı çalışlmaları buna göre modellenmektedir.

Hepsi

Avrupa Konseyinin, 1968 tarihinde “kültürel mirasın yeniden canlandırılması ve korunmasıyla ilgili kamu otoriteleri ve özel organizasyonlar arasında sabit bir iş birliği” hususu Avignon Tavsiye Kararında vurgulanmaktadır.

Kadeş Savaşı

Söz konısı karanlık çağ 1200-750 yılları arasında hüküm sürmüştür.

“Amaç ve politikaların belirlenmesi” Demas’ a göre planlama sürecinde 3. Aşama Sonuç/Karar Üretme başlığında yer alır.

1973 yılında çıkan ve Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk koruma yasası olan 1710 sayılı yasadan günümüze kadar yapılan türlü yasal düzenlemelerde kültür varlığı sahipleri için değişik katkılar öngörülmüştür. Örneğin 1710 sayılı Yasa mülk sahipleri için öngörülen bu katkıları parasal, inşaat malzemesi ve teknik danışmanlık olarak 3 değişik şekilde tanımlamıştır.

Weiss raporunda geçmişi yok etmeden geleceği hazırlamak ve ona hizmet etmeyi, bir ülkeyi çirkinleştirmeden geliştirmenin mümkün olduğu ifade edilmiştir.