Bankaların kredi riski hesaplanırken toplam aktifleri, takipteki kredileri, toplam kredileri ve yabancı para kredilerinin oranları değişik hesaplamalarla belirlenir. 

Bir üretim işletmesinin kurulması veya mevcut bir üretim işletmesinin üretim faaliyetinin sürdürülmesi amacıyla kullandırılan kredilerdir. Üretim kredileri temel olarak, yatırım ve işletme kredileri olarak ikiye ayrılır. 

Kredi riskinin tespitinde kullanılabilecek bazı finansal oranlar;

Krediler / Toplam aktifler

Takipteki krediler / Toplam krediler

Yabancı paralı krediler / Toplam krediler

(Takipteki krediler – Alınan Teminatlar) / Toplam krediler

şeklindedir. 

Likidite, bir işletmenin kısa vadeli yükümlülüklerini zamanında yerine getirebilme gücüdür. 

Yoğunlaşma riski bankanın veya aracı kuruluşun özsermayesinin önemli bir kısmının belli kişi ve kuruluşlara ait olma veya işlemlerin hep aynı kişi ve kuruluşlarla yapılması riskidir. 

Türkiye’de değişken faiz için esas alınabilecek bazı göstergelere örnek olarak; TCMB faiz oranları, Üretici fiyatları endeksi (ÜFE), Tüketici fiyatları endeksi (TÜFE), İMKB hisse senetleri piyasası bileşik endeksi, vd. verilebilir. Değişken faizle mevduat oluşturulurken bu unsurlar esas alınır. Seçeneklerin hepsi örnek verilebilir. 

Bankacılık Kanunu’nda bankalar; faaliyetlerine göre Mevduat, Katılım, Kalkınma ve Yatırım bankaları olarak sınıflandırılmış ve tanımlanmıştır. 

İhbarlı mevduat, çekileceği tarihten 7 gün önce yazılı bir ihbar verilmek suretiyle çekilebilen mevduat türüdür.

Sermaye kaynaklarına göre bankalar üçe ayrılır. Bunlar: millî (ulusal, yerli) sermaye ile kurulan bankalar, yabancı sermaye ile kurulan bankalar, hem yerli hem de yabancı sermaye ile kurulan bankalardır. Kamu bankaları da b sınıflama içerisinde yer alan bankalardır. 

Bankacılık sektörünün maruz kaldığı risklerin tanımlamasında farklı sınıflamalara rastlanmaktadır. Bunlara bir örnek, Bankacılık Düzenleme ve Denetim Uygulaması Komitesinin (Basel Komitesinin) yayınladığı düzenlemeler verilebilir. Basel komitesi, İsviçre’nin Basel kentinde üç ayda bir toplanan ve gelişmiş ülkelerin merkez bankaları ve/veya bankacılık düzenleme kurum ve kuruluşlarından oluşan bir komitedir. Komite, 1975 yılından itibaren bankacılık sektörüne yönelik düzenlemeler yayınlamaktadır. 1988 yılında Basel-I uzlaşısı, 2004 yılında Basel II uzlaşısı, 2010 yılında da Basel III uzlaşısı yayınlanmıştır. Bu uzlaşılarda bankaların sermaye yeterliliğiyle ilgili düzenlemelerde risk konusuna yer verilmiş ve bu uzlaşılarda risk, kredi riski, piyasa riski ve operasyonel risk olmak üzere üç başlıkta incelenmiştir. 

Dış borç krizi, borçlunun faiz ve anapara ödemelerini zamanında yapamaması olarak tanımlanır. Bir ekonomide dış borç krizi, kamu kesiminin ve özel kesimin dış borçlarını ödeyememesi durumunda ortaya çıkar.

Hesap kesim tarihi ile son ödeme tarihi arasında 10 günden daha az bir süre olamaz. 

Mevduat bankaları, kısa ve uzun vadeli mevduat toplayarak karşılığında faiz verirler. Her ülkede yasalarla düzenlenen ve denetlenen tasarruf bankalarının yatırım alanı genellikle ipotek karşılığı gayrimenkul kredileri, devlet tahvilleri ile güvenilir şirketlerin hisse senedi ve tahvil piyasasıdır. Katılım Bankaları, mevduat bankalarına benzer nitelikte olan fakat mevduat bankalarındaki sabit getirili mevduat yerine, özel cari hesap ve katılma hesapları adı altında iki yöntemle fon toplayan banka türüdür. Geleneksel bankacılık anlayışının dışına çıkarak, faizden uzak kalmak isteyen kişilerin finansman ihtiyaçlarını karşılamaları, tasarruflarını değerlendirmeleri ve modern bankacılık hizmetlerinden yararlanmaları amacıyla, faizle çalışan klasik bankalara alternatif olarak kurulan bankalardır. Ziraat bankaları, adından da anlaşılacağı gibi, tarımla uğraşanların, kredi ihtiyaçlarını karşılama işlemini yaparlar. Mevsimlik çevirme kredisi, donatım, vergilendirme, sürme ve satış kredileri bu tür kredilerdendir. Yatırım bankaları, devletlerin ya da firmaların uzun vadeli fon ihtiyaçlarını karşılayabilmeleri için, onların hisse senedi ve tahvil gibi menkul kıymet ihraç etmelerine aracılık eden kurumlardır. Mevduat toplama yetkisine sahip değildirler. Tahvil ihraç etmek suretiyle ya da bankalardan kredi kullanarak elde ettikleri kaynakları, kendi nam ve hesaplarına menkul kıymet almak için ya da firmalara orta ve uzun vadeli kredi sağlayarak kullanırlar. Kalkınma bankaları, özellikle az gelişmiş ekonomilerde, yatırım sermayesi eksikliğini gidermek ve kalkınmada öncelikli bölgelere finansman sağlamak amacıyla kurulurlar. Mevduat toplama yetkisine sahip olmayan bu bankalar, hükümetler ya da uluslararası kurumlar tarafından sağlanan fonlar yoluyla ve tahvil ihraç ederek kaynak temin ederler. 

Faiz oranlarındaki değişim olarak tanımlanan faiz oranı riskinin, fiyat etkisi (riski), gelir etkisi (riski), önceden ödenme riski ve yeniden yatırım riski ve temel risk olmak üzere beş etkisi bulunmaktadır. 

Bankalara acil mali desteğin sağlanması amacıyla uygulanan yöntemler, Merkez Bankasının bankalara likidite sağlaması, devletin mevduat sigortası sağlaması, devlet desteği (tahvil, kredi vb.), özel sermaye desteğidir. 

5411 sayılı Bankacılık Kanunu’nun 7.maddesine göre Türkiye'de kurulacak bir bankanın:
“Anonim şirket seklinde kurulması, Hisse senetlerinin nakit karşılığı çıkarılması ve tamamının nama yazılı olması, Kurucularının bu Kanun’da belirtilen şartları taşıması, Yönetim kurulu üyelerinin bu Kanun’un kurumsal yönetim hükümlerinde belirtilen nitelikleri ve planlanan faaliyetleri gerçekleştirebilecek meslekî tecrübeyi sahip olması, Öngörülen faaliyet konularının planlanan mali, yönetim ve organizasyon yapısı ile uyumlu olması, Nakden ve her türlü muvazaadan âri olarak ödenmiş sermayesinin en az otuz milyon Türk lirası olması, Ana sözleşmesinin bu Kanun hükümlerine uygun olması, Kurumun etkin denetimini engellemeyecek şeffaf ve açık bir ortaklık yapısı ve organizasyon şemasına sahip olması, Konsolide denetimini engelleyici nitelikte herhangi bir hususun bulunmaması, Öngörülen faaliyet konularına ait iş planlarını, kurulusun mali yapısı ile ilgili projeksiyonlarını sermaye yeterliliğini de içerecek şekilde, ilk üç yıl için bütçe planını ve yapısal örgütlenmesini gösteren bir faaliyet programını iç kontrol, risk yönetimi ve iç denetim sistemi de dahil olmak üzere ibraz etmesi” şarttır. 

Seçeneklerde verilen yönetim riski sistematik olmayan risk çeşitlerindendir ve diğer seçenekler sistematik risk çeşitlerindendir.. 

Hesabı açtıranın niteliğine göre yapılan mevduat sınıflandırmasında elçilik ve konsolosluklara ait paralar, diğer kuruluşlar mevduatı olarak adlandırılır. 

Banka bilançolarının pasif kısmı büyük ölçüde borçlardan (mevduatlardan) meydana geldiği için, bankaların yatırımlarının kaynağını ağırlıklı olarak mevduat sahiplerinin tasarrufları oluşturur. Bu durumda bankaların sahip oldukları sermaye miktarının, riskli faaliyetler sonucunda oluşabilecek zararları karşılayacak ölçüde olması gerekir. Çünkü faaliyetler neticesinde oluşan zarar, sermayeyi aştığı takdirde banka teknik olarak iflas etmiş sayılır. 

Kredinin; kelime anlamı saygınlık, itibardır. Ekonomik anlamda kredi; fon fazlası olan bir ekonomik birimdeki belli miktardaki tasarrufun geri verilmek üzere bir bedel (faiz) karşılığında bir başka ekonomik birime verilmesidir. Ekonomik sistemde fon fazlası olup bunu başkalarının kullanımına sunmak isteyenlerle fon ihtiyacı olanları buluşturma görevi banka ve finans kuruluşlarına aittir. Bankaların topladıkları mevduatlar yoluyla veya kendi özkaynaklarını kullandırarak fon ihtiyacı olanlara kredi kullandırması tıpkı mevduat toplamak gibi ana görevlerindendir.