Bir borç ilişkisinde alacaklıyı ifa yoluyla tatmin eden üçüncü kişinin alacaklının yerine geçmesi, böylece üçüncü kişinin ifası ile borcun sona ermeyeceği, sadece alacaklının değişmesine halefiyet denir.

1) Tevdi edilmiş eşyanın geri verilmesine veya bedeline ilişkin alacaklar, 2) Haksız olarak alınmış veya aldatma sonucunda alıkonulmuş eşyanın geri verilmesine veya bedeline ilişkin alacaklar, 3)Nafaka ve işçi ücreti gibi, borçlunun ve ailesinin bakımı için zorunlu olup özel niteliği gereği, doğrudan alacaklıya verilmesi gereken alacaklar. 

Borçlunun yönetimi ve gözetimi altında hareket ederek borçlunun açık ya da örtülü rızasıyla borcun ifasına katılan kimseye ifa yardımcısı denmektedir. Borcun, borçlunun ifa yardımcısı tarafından ifası, üçüncü kişinin değil borçlunun ifası sayılmaktadır. Bunun için: Yardımcılık, borçlunun yönetimi ve gözetimi altında hareket etmekten kaynaklanmalıdır.

Hukuksal işlemin hüküm ve sonuçları gelecekte gerçekleşmesi kesin olan bir olaya bağlanmış ise vadeye bağlı işlemden söz edilir. Koşulda olduğu gibi vade de erteleyici ya da bozucu nitelikte olabilir. Doğru cevap B'dir.

Alacaklının temerrüdünün iki koşulu vardır: 1) İfanın gereği gibi önerilmiş olması, 2) Haklı sebep olmaksızın ifa önerisinin reddi. İfanın gereği gibi önerilmiş olması, borçlunun doğru ifanın tüm gereklerine uygun bir ifada bulunmaya hazır olması ve bunu alacaklıya sunmasıdır

İfa ve ifanın usulünce (doğru) gerçekleştiği, ispatlanması gereken bir olgudur. Bunu ispat yükü de borçluya düşmektedir. Hâl böyle olunca borçlu, yargıç önünde görülen bir uyuşmazlıkta ifada bulunduğunu ispatlayamazsa yargıç borcun ifasına karar verecektir.

İfa zamanı, borçlunun edim fiillerini ve/veya edim sonucunu gerçekleştirmekle yükümlü olduğu zaman dilimi ya da zaman noktasıdır. İşte, ifanın ifa sayılabilmesi için doğru zamanda gerçekleşmesi de şarttır. Doğru zamanda ifa, her borcun muaccel olduğu zamanda ifası demektir.

Bir olayın mücbir sebep sayılabilmesi için gerekli unsurlar; dışsallık, yoğunluk, kaçınılmazlık, öngörülmezlik ve nedensellik noktalarıdır. İçsellik, bu unsurlardan biri değildir.

Bazen sözleşmede bir malın veya bir hakkın kullanılmasının devri amaçlanır. Kira sözleşmesi, kullanım ödüncü (ariyet) sözleşmesi (TBK 379 vd.), tüketim ödüncü (karz) sözleşmesi (TBK 386 vd.) böyledir.

Sözleşme kurulurken ya da sonradan
kararlaştırılabilir. Her durumda, ceza koşulu, borca aykırılık meydana gelmeden
önce kararlaştırılmış olmalıdır.
Her ne zaman kararlaştırılmış olursa olsun, ceza koşulu, varlık ve geçerliliği
asıl alacağa bağımlı (feri) nitelikte bir haktır. Bu niteliğinin sonucu olarak ceza
koşulu asıl borcun herhangi bir sebeple geçersiz olması veya sona ermesi hâlinde
ortadan kalkar. Öyleyse, emredici hukuk kurallarına veya ahlâka aykırı bir borç
(kumar borcu, uyuşturucu alışverişi) için kararlaştırılmış olan ceza koşulunun
ödenmesi istenemez (TBK 182/II, cüm. 1).
Ceza koşulu, asıl alacakla birlikte muaccel olabilen, asıl alacakla birlikte -ayrıca ihtar, ihbar veya temerrüt şartı aranmaksızın- istenebilen bir alacaktır.
Yalnız bağımlılık ilişkisi tersine işlemez. Yani, ceza koşulundaki bir aksama asıl
alacak üzerinde etkili olmaz. Bu anlamda olmak üzere TBK’nda ceza koşulunun
geçersizliğinin ya da borçluya atfedilemeyen bir sebeple imkânsızlaşmış olmasının, asıl borcun geçerliliğini etkilemeyeceği düzenlenmiştir

Yasal teselsül olarak da adlandırılan yasada açıkça müteselsil borç ilişkisi doğduğu öngörülen durumlar da bulunmaktadır. Örneğin birden fazla borçlunun içlerinden en az biri için ticari nitelikteki bir iş dolayısıyla birlikte borçlanmaları durumunda, yasal ya da sözleşmesel olarak aksi öngörülmemişse karine olarak ticari teselsül vardır.

Bir trampa (mal değişimi) sözleşmesinde, borcun ifası ile ilgili tüm şıklar doğrudur.