Toplanan kurultayda Tuğrul Bey’e sultan unvanı verilmiştir.

Selçukluların bilinen ilk atası Dukak’tır. Dukak’ın ölümü üzerine yerine oğlu Selçuk sübaşı olmuştur.

Tutuş Berkyaruk ile karşı karşıya geldiği savaşta, 1095 yılı Şubat ayında atından düşerek öldü.

Sultan Melikşah’ ın ölümünden sonra 12 sene Büyük Selçuklu Devletinin başında hükümdar olarak bulunmuş Sultan Berkyaruktur.

Melikşah öldüğünde geride Berkyaruk, Muhammed Tapar, Sancar ve Mahmud adlı dört oğul bırakmıştı.

Melikşah Birinci Türkistan seferi dönüşünde, merkeziyetçiliği gözetmek kaydıyla, kardeşlerini bazı vilayetlere tayin etti. Nitekim devletin nispeten uzak bölgelerinde kurulan siyasî teşekkülleri de aynı gerekçe ile denetim altında tutma mücadelesi vermiştir. Öyle ki, Anadolu’da bağımsız olarak kurulan Türkiye Selçuklularına karşı, ortadan kaldırma pahasına bir mücadele yürütmüştü. Hükümranlığın paylaşılması konusunda, hayale bile izin vermeyen Melikşah’ın, halifeye karşı tavizsiz tutumunun sebebi de budur. Batıdaki olayları daha yakından takip etmek için başkentini İsfahan’a taşıyan Melikşah, Türkistan seferi sonunda ilhak ettiği Maveraünnehir’i, kendine has problemleri dolayısıyla eski hükümdarına iade etti. Doğu ve Batı Karahanlı hükümdarlarını para ve hutbede önce kendi adını zikretmek şartıyla kendisine tâbi kıldı.

Şahne Selçuklular zamanında Bağdad başta olmak üzere, önemli şehirlere tayin edilen, emrinde bir garnizon da bulunan askerî-merkez valisi idi. Daha sonraki dönemlerde görev alanı daralmakla birlikte, Selçuklular zamanında, özellikle de Bağdad şahneliği çok önemli bir görevdi.

Alp Arslanın Deşti Kıpçak seferinin sebebi ile ilgili kullanılan tüm ifadeler eksik veya hatalıdır.

Melikşâh’ın en büyük desteğinin Nizâmülmülk olduğu anlaşılmaktadır. Nizâmülmülk, bu desteği ve Kavurt Bey isyanındaki hizmetleri dolayısıyla, iktalarına memleketi olan Tus şehri de ilave edilerek, yeniden vezirlik makamına atandı. Melikşâh, babası tarafından kendisine atabeg tayin edilmiş olan vezirin bu makamını da, ilig ve hâce-i buzurg (Büyük Hoca) unvanlarıyla teyid etti.

Saltanat ala^metlerinden birisi olup, atla yolculuk sırasında, sultanın biraz arkasından gelen çetircinin taşıdığı saltanat şemsiyesinin adı Çetr’dir.

Atabeg ata ve bey kelimelerinden meydana gelmiştir. Sultanların oğullarını eğitmeleri için tayin ettikleri hocalara verilen unvandır. Atabeyler, şehzâdelerle birlikte kendilerine ikta edilen eyâletlere giderlerdi. Ancak şehzâdeler çocuk yaşta oldukları için, vilayetin idare yetkisi atabeyin elinde olurdu. Hükümdar değişikliklerinde yanlarında bulunan melik adına mücadeleye girer, melikin annesi ile evlenip konumlarını güçlendirebilirlerdi.

İslam devletlerinde Müslüman olmayan ahaliden alınan baş parasına cizye adı verilir.

Türkler, Maveraünnehr’in Emeviler tarafından fethinden itibaren yakın temasta oldukları islâm dinini Talas Savaşından sonra, artık kitleler halinde kabul etmeye başlamışlardı.

İslam medeniyetinin önemli merkezlerinden biri olan, her taraftan Türk illeri ile çevrili, Ceyhun Nehri’nin Aral Golü ’ne döküldüğü yerin iki yakasını Amuderya içine alan, iki başkenti Ka^s ve Gürgenç olan bölgeye Harizm denir.

Maddelerin tümü Malazgirt savaşı sonrası yaşanan gelişmelere işaret etmekte sadece "Artuk Hanlığı Malazgirt zaferi sonrası gelişimini hızlandırmıştır." seçeneği konuyu destekleyici nitelikte olmamaktadır.

Sancar, kendini bekleyen bir kısım emirle birlikte Nişabur önüne gelip şehri sulh yolu ile teslim aldı (20 Nisan 1097). Nişabur’dan sonra Horasan’ın birçok şehri de ona itaat etti. Bu başarısı üzerine Sultan Berkyaruk kardeşi Sancar’ı, merkezi Merv olmak üzere Horasan melikliğine atadı.

Türkmenler’in iskânına ilişkin bir devlet politikası ortaya konuldu. Buna göre Türkmenler Diyâr-ı Rum’a (Anadolu) sevk edilecek, bizzât Selçuklu sultanları ve hanedân mensupları da bu seferlerin önünü açacak, destekleyeceklerdi. Böylece Türkmenler bir taraftan gayrı müslimlerle Allah yolunda savaşarak gaza etmiş, diğer taraftan da kendileri için hayati ihtiyaç olan bir yurt kazanmış olacaklardı. Doğru cevap A şıkkıdır.

Oğuzlar’da önemli devlet görevleri arasında yer alan Şübaşı eski Türklerde ordu komutanı anlamına gelir.