Beşerî sermaye yatırımının iki temel boyutu olduğu kabul edilir: Zorunlu eğitim ve işyerinde eğitim.

“Özelleştirme Uygulamaları Teknik Yardımı ve Sosyal Güvenliği Sözleşmesi” Hazine Müsteşarlığı ve Dünya Bankası arasında 5 Mayıs 1994 tarihinde imzalanmıştır.

Çözüm: Bilgi toplumunda öğrencilerin dönüşümü şu başlıklar altında irdelenmektedir:
• Bilgiyi temel alan eğitim programları izlenecektir.
• Çocuklara daha fazla düşünme, tartışma ve araştırma ortamı hazırlanacak; serbest düşünen, tartışan, araştıran ve bulduklarını değerlendirebilen bir toplum yapısı oluşturulacaktır.
• Yetişkinler eğitim süreci dışında bırakılmayacak; eğitim ve teknolojiye uyumları konusunda sürekli eğitilmeleri gerekecektir.
• Dersler ansiklopedik bilgileri yüklemek yerine, konuları ve olayları derinliğine anlamayı ve eleştirel düşünmeyi esas alacaktır.
• Okullar, öğrencileri gelecek için gerekli bilgiyle yüklemek yerine, okulda verilen bilgilerin yaşam boyu yetmeyeceği görüşünden hareketle öğrenmeyi öğrenmeye geçilecektir.
• Eğitimde sadece sözel ve sayısal zekâyı geliştirmek yerine, görsel, ritmik ve benlik gelişimini de içine alan çok yönlü zihin gelişimi hedeflenecektir”.

İşçi sendikalarının hangi çıkarları temsil ettiğini Hyman dört grup altında incelemektedir:

1. Ücret ve istihdama ilişkin çalışma saatleri gibi diğer unsurlar,
2. İşyerinde statü, iş yükünün dağılımı, kariyer ilerlemesi, işyerinde eğitim vb. unsurlar,
3. Sosyal ücretin yapısı, sendikal örgütlenme ve eylemin siyasal-hukuki çerçevesi, işgücü piyasasının koşullarını şekillendiren makroekonomik politikalar,
4. Bireysel ve toplumsal hayatla ilgili, çevre, yerel sorunlar, tüketim vb. konular.

Özellikle gelişmekte olan ülkelerin karşı karşıya oldukları bir işsizlik türü de mevsimlik
işsizliktir. Bu işsizlik türü de konjonktürel işsizlik gibi emek talebindeki
dalgalanmalardan kaynaklanmaktadır. Mevsimlik işsizlik bu yönüyle konjonktürel
işsizliğe benzemektedir. Mevsimlik işsizliğin konjonktürel işsizlikten farkı ise
bu dalgalanmaların beklenen ve sistematik dalgalanmalar oluşudur.

Dünya Bankasının raporlarına göre, bilgi ekonomisi ile ekonomik büyüme
arasındaki dolaysız bağlantının anahtarı hayat boyu öğrenmedir, yani insanların
okul öncesi yaştan başlayarak emekli olana kadar süren dönemde, global ekonominin
ve teknolojinin değişen ihtiyaçlarına uygun biçimde eğitim almasıdır. Ayrıca
beşerî sermaye yatırımı için borçlanma mekanizmalarının geliştirilmesi yanında,
DB özelleştirme ve eğitim sisteminin yeniden yapılanmasını önermektedir.

Aktif politikalar genelde işsizlikten en fazla etkilenen gruplara ve bölgelere yöneliktir. Öncelikli hedef kitlesi ise uzun dönemli, genç, kadın, göçmen ve özürlü işsizlerdir.

Gençlerin eğitim taleplerinin bireysel ve özgürce değil de bulundukları sınıfsal mevkie göre şekillendiğini savunan görüş Radikal-Marksist görüştür.

Geleceğe dönük yatırım bileşeni yani bireyin kendi beşeri sermayesini genişletip donatma bileşeni eğitimin faydalarından biri olarak beşeri sermaye teorisinde işaret edilir.

İŞKUR’un başlıca görev alanları şu şekilde özetlenebilir; işgücü piyasası verilerinin yerel ve ulusal ölçekte derlenip analiz edilmesi ve yayımlanması; işgücü arz ve talebinin belirlenmesi; iş ve meslek analizlerinin yapılması; iş ve meslek danışmanlığı hizmetleri; işsizlerin ve istihdamdakilerin istihdam edilebilirliğini artırmak üzere işgücü yetiştirme; mesleki eğitim ve işgücü uyum programlarının uygulanması ve işe yerleştirme hizmetleridir. Politika üretmek ve uygulamak hükümetin görev alanına girer.

 Bireyin çalışmama kararı ile fayda maksimizasyonunun sağlandığı noktada; farksızlık eğrisi bütçe kısıtını köşe noktasından keser, buna da köşe şözümü denir.

İkinci sektör; Genelde ortalama verimliliğin ve ücretlerin düşük olduğu; Çalışma koşullarının kötü; Yan ödemelerin zayıf; İlerleme imkânlarının kısıtlı olduğu işleri barındırır.

Uluslararası Çalışma Örgütü’nün kısaltma adı ILO’dur.

Dolaysız yabancı sermaye yatırımlarındaki artış, uluslararası göç, işgücü piyasalarını birbirine dolaysız olarak bağlayan bir diğer mekanizmadır. Sovyetler Birliği ve Doğu Bloku ülkelerinde 1980’lerin sonunda yaşanan dönüşümle, Sosyalist Bloka ait ülkelerin geçiş ekonomileri hâline gelmesi ve Çin, Hindistan gibi büyük nüfuslu ülkelerin dünya ekonomisine entegrasyonu da sermaye- emek arasındaki global dengede kaymalara neden olmuştur.

1958 yılında Avustralyalı iktisatçı A.W. Philips, parasal ücretlerle işsizlik oranı arasındaki ilişkiyi incelenmiş ve bu iki değişken arasında ters yönlü bir ilişki olduğunu ortaya koymuştur. Fakat daha sonra, bu eğri eleştiriler almıştır. Bu eleştirilerin temelinde ise bu eğrinin emek arzının nominal ücretin bir fonksiyonu olduğunu kabul etmiş olması ve enflasyonist beklentilerin etkisini göz önüne almadığı vardır.

Hyman, işgücü piyasasının koşullarını şekillendiren makroekonomik politikaları inceler.

Hyman, işçi sendikalarının sadece işveren ve çalışanlar arasında değil; işçiler arasında da kazanç ve kayıpları yeniden dağıtan örgütler olduklarını söyler.

Marksistler bilgi toplumunu bilim ve teknolojinin "doğal" gelişiminin bir sonucu olarak algılamazlar; eğitimin sermayeleşmesi süreci olarak adlandırırlar. Bilginin metalaşması, eğitimin ticarileşmesinin ön koşulu ve sebebidir.

II ve III’de belirtilen ifadeler, sendikanın işçi gözünde zayıf görülmesi ve işçilerin güven kaybı yaşadığını işaret eder.

Grev sonucu doğan kayıplar, toplu pazarlıkta işveren için anlaşmamanın maliyetlerinden biridir.