2003 ve 2004 yılı Hane halkı Bütçe Anketi sonuçlarına göre Türkiye’de bireylerin %0.02’si 1 Doların altında kalarak yaşamlarını sürdürmektedir. Bireylerin %1,29’u gıda harcamalarını içeren açlık sınırının (mutlak yoksulluğun altında yaşamlarını sürdürürken, kentsel yerlerde yaşayanların yoksulluk oranı % 16.57’dir.

Gelişmekte olan ülkelerdeki çevreci harekete bakıldığında ise, bu ülkelerde çevresel faktörler öncelikli faktörler olarak değerlendirilmediğinden, çevreci hareket
bu ülkelerde oldukça zayıf ve etkisiz bir konumdadır. Bir önceki ünitede Türkiye’nin çevresel konumu tartışılırken ayrıntılı olarak ve bu ünitede daha önce değinildiği gibi, gelişmekte olan ülkeler çevresel faktörler ile gelişme ve kalkınma faktörleri arasında bir ikilem ile karşı karşıya bulunmaktadırlar. Ancak nihai bir karar almak gerektiğinde çoğunlukla, ekonomik kalkınmaya ilişkin faktörlere, çevresel faktörleri feda edebilmektedirler. Dolayısıyla bu ülkelerde çevresel hareket kitlesel desteğe sahip ve etkili bir harekete dönüşememiştir. Bununla birlikte özellikle vahşi yaşam içinde, doğa ile iç içe yaşayanlar, yaşadıkları yörelere herhangi bir kirletici endüstriyel faaliyet gerçekleştirileceğinde buna karşı çok sert tepki göstermekte ancak bu tepkiler de çoğunlukla geniş kamuoyu ve yönetim tarafından çok da dikkate alınmamaktadır.

Greenpeace’in kurucusu ve modern çevre hareketinin en önemli kahramanlarından birisi olarak kabul edilen Bob Hunter’ın yaşamı ve çevre mücadelesi bir bakıma Greenpeace’in ta kendisidir. Çünkü, Bob Hunter’ın yaşamı adeta Greenpeace ile özdeşleşmiş gibidir.

Çevrecilik ilk ortaya çıktığı dönemde insan merkezli (anhtropocentric) bir içeriğe sahipti. Bu anlamıyla çevrecilik, doğal çevrenin sonuç olarak insan mutluluğu ve refahı için araçsallık taşıdığını kabul eder. Başka bir deyimle, doğal çevre nihai olarak insan refahı ve mutluluğu için vardır ve anlamlıdır. Buna karşın doğa merkezli çevrecilik (ecocentrism) ise doğanın, insan varlığı ve refahından bağımsız olarak kendi başına bir varlık alanı olduğunu ve dolayısıyla, var olma hakkı olduğunu kabul eder.

Kent yoksulluğunu kapsayan ana değişkenler “gelir ve işte sınırlı kabul”, “enformelleşme”, “işsizlik ve kayıt dışılık”, “ yetersiz ve güvensiz yaşam koşulları”, “zayıf kentsel altyapı ve hizmetler”, “kolaylıkla risk altında olmak”, "mekansal sorunlar ve bu sorunların dolaşımı" ve "sosyal dışlanma ile ilgili sorunlar" olarak sıralanabilir. Bu çerçevede, kent yoksulluğunun temel değişkenlerinden biri formelleşme değil kayıt dışılık anlamına gelen enformelleşmedir. Doğru cevap C’dir. 

Kent Konseyleri gençlik meclisleri de kendi aralarında iş birliği platformları oluşturmuşlardır. Bu iş birliği ilk kez, 19 Mayıs Atatürk’ü Anma ve Gençlik ve Spor Bayramı ile eş zamanlı olarak, Mayıs 2003 içerisinde Ankara’da bir Gençlik Zirvesi toplanması ile gerçekleşmiştir.

Belediye (şehremaneti) 1854 yılında İstanbul’da kurulmuştur. 1871 tarihli idare-i Umumiye-i Vilayet Nizamnamesi ile İstanbul dışındaki vilayet (il), sancak ve kaza (ilçe) merkezlerinde birer belediye örgütü kurulması da zorunlu kılınmıştır. Bu kapsamda doğru seçenek C seçeneğidir.

Öznel yoksulluk ile içsel öznellik ve çok boyutluluğun yakalanması amaçlanmaktadır. Öznel yoksullukta bireylerin yaşam koşullarının farkındalıkları ekseninde değerlendirme yapılmakta, bireyin sahip olduğu refah değerlendirmesi temel alınmaktadır Bu bağlamda öznel yoksulluk kavramındaki temel düşünce, yoksulluğun toplumun kabul edebileceği yaşam düzeyi ile ilgili olması durumu olduğuna göre, yoksulluk çizgisini belirlemenin yolu, büyük ölçekli anketler yaparak toplumun bu görüşünün ortaya konulmasıdır. Öznel yoksulluk bireylerin kendi tercihlerine göre oluşturdukları ihtiyaç bileşimini esas alarak, öznel gerçekliği soyutlayan yaklaşımlardan uzaklaşmaktadır. Öznel yoksulluğu belirleyebilmek amacıyla yapılan anketlerde farklı yöntemler kullanılmakta ve deneklere yoksul olmamak, iyi bir gelire sahip olmak gibi gelir miktarı ile ilgili sorular sorulmaktadır. Öznel yoksullukta, anket sonuçlarından refah düzeyleri ile gelirler arasında bağlantı kurularak, kritik bir refah düzeyi seçilip ona karşılık gelen gelir düzeyi yoksulluk çizgisi olarak görülmektedir.

Bursa, Nilüfer’de yapılan dördüncü toplantısında çevreyi, Türkiye’nin içinde bulunduğu ve yaşadığı en öncelikli sorunlarından birisi olarak ele almış ve bu konuda Kent Konseyleri Platformunun görüşlerini dile getiren bir bildiri yayınlamıştır. Bu bildiride, Türkiye’nin çevresel açıdan çok yönlü ve çok boyutlu tehditler ile karşı karşı bulunduğu ifade edilmiştir.

Kent Konseyleri aralarındaki iş birliğini ve koordinasyonu geliştirmek amacıyla iş birliği platformları oluşturmuşlardır. Türkiye’de Kent Konseyleri arasındaki işbirliğini geliştirmek amacıyla iki farklı platform oluşturulmuştur. Bunlardan birisi Konak Kent Konseyinin girişimiyle 08-09 Ekim 2010’da İzmir’de yapılan toplantı ile kurulan Türkiye Kent Konseyleri Platformudur.

Çevre sağlığı: insanı ve diğer canlıları, canlılıklarını sağlıklı sürdürme yönünde etkileyecek çevre koşullarını sağlama çalışmalarıdır.

1992 yılının haziran ayında Brezilya’nın Rio Dejenerio kentinde, Birleşmiş Milletler Çevre Programı’nın organize ettiği, küresel çevre sorunları, açlık, yoksulluk ve sürdürülebilir kalkınma konularının tartışıldığı “Rio Dünya Zirvesi” adıyla bilinen uluslararası zirve toplanmıştır.