Odak, dramada katılımcılar tarafından canlandırılan konunun, olayın, durumun ele alınış biçimi ile yaratılan duygu, düşüncelerden oluşur. 

Sıcak Sandalye: Bu teknik drama çalışmasında yer alan bir karaktere, verdiği bir karar ya da yapmış olduğu bir davranıştan dolayı sorular sorulması biçiminde ilerlemektedir. Karakter, çocukların karşısına bir sandalyeye yüzü dönük olarak oturtulur. Karaktere, gruptaki üyeler tarafından, onun değer yargıları, güdüleri, ilişkileri ve davranışları hakkında sorular sorulur. Sorulan sorular ve verilen yanıtlar yoluyla karakterin pek çok yönünün bulmasına olanak sağlamada oldukça etkili bir tekniktir.

Adıgüzel (2012)’e göre Türkiye’de yaratıcı drama hareketinin başlangıcı 1982 yılında Devlet Tiyatrosu sanatçısı olan ve tiyatroda özgünlüğü ve yaratıcılık kavramının önemli olduğunu vurgulayan Tamer Levent ile Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi öğretim üyesi İnci San’ın bir araya gelmesiyle başlamıştır

Yazılı olsun ya da olmasın başı-ortası-sonu belli olan, çocukların kendilerinden fazla bir şey katamayacağı bir öykü ya da durumun olduğu gibi, aslına sadık kalınarak canlandırılmasını ifade eden drama tekniği dramatizasyondur. Doğru cevap A'dır.

Drama çalışmalarında kazananların ve kaybedenlerin olmaması esastır. Bunun dışındaki diğer seçenekler drama çalışmalarını planlarken göz önünde bulundurulması gereken faktörlerdir.

Bu eylem dramada dedikodu halkası olarak tanımlanır Doğru cevap B'dir.

Sıcak Sandalye: Bu teknik drama çalışmasında yer alan bir karaktere, verdiği bir karar ya da yapmış olduğu bir davranıştan dolayı sorular sorulması biçiminde ilerlemektedir. Karakter, çocukların karşısına bir sandalyeye yüzü dönük olarak oturtulur. Karaktere, gruptaki üyeler tarafından, onun değer yargıları, güdüleri, ilişkileri ve davranışları hakkında sorular sorulur. Sorulan sorular ve verilen yanıtlar yoluyla karakterin pek çok yönünün bulmasına olanak sağlamada oldukça etkili bir tekniktir.

Drama çalışmasını planlarken çocukların ilgileri, gereksinimleri, yaşları ve gelişim özellikleri dikkate alınmalıdır.

 Dramanın sınıflarda ilk olarak yirminci yüzyılda kendisi bir köy öğretmeni olan Harriet Finlay-Johnson tarafından uygulandığı vurgulanmaktadır. Bir sıralama yapılmak istenirse Harriet Finlay-Johnson’dan sonra Henry Caldwell Cook; 1950’lerde Peter Slade; 1960’larda Brian Way ve 1970’lerde Dorothy Heatcote ile öğrencisi sayılan Gavin Bolton’dır.

Bu eylem dramada yaşam çemberi olarak anılır. Doğru şık B'dir.

Özel Mülkiyet: Bu teknikte çocuklar “nesneler, mektuplar, raporlar, kostümler, oyuncaklar, kimlik belgeleri vb. dikkatle seçilmiş kişisel eşyalar”dan yola çıkarak bir karakter yaratırlar. Örneğin, bir çantanın içinden çıkan objelerden yola çıkarak çantanın kime ait olabilceği ile ilgili düşünceler üretilebilir ve bu şekilde bir karakter yaratılmış olunur.

Çalışmaların her birinin ya da birkaçının ardından ya da drama sürecinin sonucunda değerlendirme yapılır. Değerlendirmenin ne zaman yapılacağına katılımcıların ihtiyaç duymalarına göre karar verilebilir; değerlendirme sürecin sonunda olabilir ama, süreçte katılımcıların ihtiyaçları olduğunda da drama sürecinde herhangi bir zaman diliminde de yapılabilir. Tartışmanın açılması, soru-cevap etkileşiminin başlaması değerlendirmenin somut başlangıcı olarak kabul edilebilir. Nelerin yaşandığı, hissedildiği, nerelerde güçlük çekildiği, başka nelerin yapılabileceği üzerine konuşularak değerlendirme yapılabilir. Doğru cevap D şıkkıdır.

Canlandırma aşaması, çocukların etkileşim, beden dilini kullanma becerileri gelişmekte, kişinin kendi potansiyelini ortaya çıkarmasına katkı sağlanmaktadır.

Dramanın öğretim yöntemi olarak kullanılmasıyla ortaya çıkan öğrenme türleri; yaşantılara dayalı öğrenme, hareket yoluyla öğrenme, aktif öğrenme, etkileşim yoluyla öğrenme, sosyal öğrenme, tartışarak öğrenme, keşfederek öğrenme, duygusal öğrenme, işbirliği kurarak öğrenme ve kavram öğrenme olarak belirtilebilir.

Drama sürecinin sonunda mutlaka değerlendirme yapılmalıdır. Ancak nutulmamalıdır ki değerlendirme her zaman sözel değil, drama sürecinin
resmini yapma, süreçte çekilen fotoğrafların incelenmesi, mektup yazma gibi farklı yöntemlerle de olabilir.

Dört drama modeli vardır ve bunlardan birincisi olan;  İnsanı Keşfetmek için Drama (Drama used to explore people); bireyi ve bireylerin sorunlarını merkeze alan drama türüdür.

Peter Slade, Johnson gibi çocukların mutlu olmalarının her şeyin önünde olduğunu ve çocukların kendine ait bir dünyası olduğunu ve yetişkin dünyasından farklı özellikler taşıdığını, oyunun kendini ifade edebilmesini sağlayan dillerinden biri olduğunu ve oyunun çoçukları yetişkinlerden ayıran özelliklerden biri olduğunu savunmaktadır. “Çocuk Draması” kuramında çocukların mutluluğunu, özgürlüğünü en üst sıraya koyarak vurgulamıştır. Slade, dramanın erken yaşlarda başladığını, bebeklerin anlamsız ve sürekli birbirini takip eden davranışlarının (ses çıkarması, el hareketleri, baş hareketleri gibi) dramatik etkinliklerinin oyun kaynaklı ve dramatik oluşlarının ilk denemeleri olduğunu ve bu etkinliklerle yeni becerileri kazanma yoluyla kendine özgü bir drama süreci oluşturduğunu bunun da kendine özgü özellikleri olan bir sanat formu olduğunu vurgulamıştır.

Drama; bilişsel davranışları, duyuşsal özellikleri ve devinimsel becerileri kazandırmada bir öğretim yöntemi, duyuların eğitimiyle bütüncül bir estetik anlayış oluşturmada bir sanat eğitimi alanı, yaşanılan süreci betimlemede, açıklama ve kontrol edebilmede bir disiplin olarak değerlendirilir. Bu nedenle doğru sıralama “Disiplin alanı – Sanat eğitimi alanı – Öğretim yöntemi alanı” şeklindedir. Doğru cevap D şıkkıdır.

Drama sürecinde monotonluktan kurtulma, aktif katılımı sağlama, bilginin kalıcı olmasını sağlama ve çatışmanın çözülmesi gibi amaçlarla tekniklerden yararlanılmaktadır.