Yaşam Çemberi;

Parçalara bölünmüş kağıtların her birine karakterin evi, ailesi, sosyal yaşamı, okul yaşamı ile ilgili bilgiler yazılır. Bu şekilde karakterin yaşamı ile ile ilgili bilgiler oluşturulur. Bu karakterden yola çıkarak büyük grup ya da küçük grup doğaçlamaları yapılabilir.

Doğru Cevap B'dir.

Way, 1.Dünya Savaşı sırasında olumsuz yaşantılar edinen ve zorluklara maruz kalan çocuklara drama yolu ile yardımcı olmaya çalışan drama öncüsüdür.

Dramada tekniklerin önemini ve teknik kullanmanın amaçlarını belirtebilmek Drama liderinin amaçlara ulaşmak için yararlanabileceği pek çok aracı vardır. Bu araçlar, teknik veya strateji olarak da adlandırılabilir. Dramada teknikler canlandırma
aşamasında liderin amaçlarına ulaşmasında etkilidir. Teknikler lider tarafından başvurulacak yollardan bir ya da bir kaçını oluşturabilir. Önemli olan hangi tekniğin hangi amaçla kullanılabileceğini bilmek, onu planlayabilmek, uygulayabilmek ve değerlendirebilmektir. Dramada kullanılan teknikleri lider amacına, grubun yapısına ve hazır bulunuşluğuna göre kullanabilir.
Teknik kullanmadaki amaçlar ise şunlardır:
• Canlandırmalara bir sanat formu katmak. Drama sürecine yeni bilgiler eklemek.
• Sürece ilgi çekmek, merakı ayakta tutmak, daha sonra ne olacak hissi uyandırmak.
• Süreç için bir odak bulmak.
• Sürecin gidişatını değiştirmek.
• Sorunu çözmek dolaysıyla süreci bitirmek.
• Süreci monotonluktan çıkarmak

Dramada tekrar vardır. Her iki etkinlikte çocuk için eğlencelidir. Gerek dramada gerekse oyunda çocuk enerjisini ve dikkatini etkinlik üzerinde yoğunlaştırır. Fakat dramada önemli olan sonuç değil yaşanan süreçtir. O anda yaratılanlar ilk kez vardır ve doğrusu yanlışı yoktur. Bu nedenle dramada yanlış yapma korkusu yoktur. Oyunda ise bir başlangıç ve sonuç bölümü vardır. Çoğunlukla oyunda kazanma ve kaybetme söz konusudur. 

DRAMADA UYGULAMA AŞAMALARI
Drama çalışmalarında grubun yapısı ve katılımcıların özellikleri de dikkate alınarak, bir esneklik içerisinde izlenmesi gereken bir sıralama bulunmaktadır. Drama sürecinde ısınma, esas çalışma/canlandırma ve değerlendirme aşamaları vardır.

Türkiye’de Yaratıcı Drama harketi 1*82 yılında Tamer Levent ve Doç. Dr. İnci San ile başlamıştır.

Bir sıralama yapılmak istenirse; Harriet Finlay-Johnson’dan sonra Henry Caldwell Cook; 1950’lerde Peter Slade; 1960’larda Brian Way ve 1970’lerde Dorothy Heatcote ile ögrencisi sayılan Gavin Bolton’dır. 

Türkiye’de psikodrama eğitimi veren iki enstitü bulunmaktadır. Bunlar; Dr. Kadir Özbek Psikodrama Enstitüsü ve Uluslararası İstanbul Psikodrama Enstitüsüdür. Psikodrama eğitimleri 3 aşamada yürütmektedir. Bunlar;
1) Hazırlık Aşaması,
2) Temel Aşama,
3) Üst Aşamadır. Psikodrama eğitimi birinci aşamada 36, ikinci aşamada 360, üçüncü aşamada 300 saat olmak üzere toplamda 696 saattir ve en az 3,5 yıl en çok 7 yıl sürmektedir. Psikodrama egitimi başarı ile tamamlamış kişiler Psikodrama yöneticisi ya da Psikodramatist belgesini alır. 

Dramanın başlangıcıyla ilgili olarak alan yazında üzerinde anlaşılmış ortak ifadeler yer almasa da dramanın öncüleri olarak kabul edilen bazı isimler göze çarpmaktadır. Harriet Finlay-Johnson, Henry Caldwell Cook, Peter Slade, Brian Way, Dorothy Heatcote ile öğrencisi sayılan Gavin Bolton ve Nellie McCaslin gibi isimler dramanın öncüleri olarak kabul edilmektedir. Dramanın tarihsel başlangıcı kimi kaynaklarda bir İngiliz olan Peter sladelin çocuk grupları ile drama çalışmalarını denemeye başladığı kimi kaynakta 1898’de Viyana’da uygulamalı sanatlar okulunda sanat dersleri veren Franz Cizek tarafında eğitimde dramaya yer vermesi ile başladığı , kimi kaynakta
Fransa’da J.J. Rousseau (1712-1778) tarafından başladığı, dramanın
sınıfarda ilk olarak yirminci yüzyılda kendisini bir köy öğretmeni olan Harriet Finlay-Johnson tarafından uygulandığı vurgulanmaktadır. 

Dramada bu eyleme donuk imge adı verilir. Doğru şık E'dir.

“Drama sürecinde neler yaptınız?”, “Neler yaşadınız?”, “Neler hissettiniz?”, “Nerede haz aldınız?”, “Nerede zorluk çektiniz?”, “Daha başka neler yapılabilir?" gibi sorular değerlendirmeyi kolaylaştırır.

Rousseau, dramada katılımcıya önem vermiştir ve drama uygulamalarında duyguların yaşanması gerektiğini savunmuştur. Ayrıca dramanın yaygınlaşması için açık hava festivalleri önermiştir. Sonraki dönemlerde İngiliz eğitim sisteminde de yapılan yeniliklerle “çocuk merkezli eğitim” başlamış, 1889–1893 yıllarında açılan ilerici okullarda çocuk merkezli eğitime geçilmiştir. E seçeneğinde verilen Eğitimde dramanın ilk uygulamaları bu okullarda görülmüştür. Amaçlı drama odaları kurma fikri ise Henry Caldwell Cook’a aittir.(1886-1939) Cook sınıfarda oyun sahnelenmesine, hem de daha sonraları ilk amaçlı kurulmuş drama odası olan “The Mummery” olarak adlandırdığı odalarda oyun oynanmasını önermiş ve yol göstermiştir. 

Yeni bir grubun başlangıç aşamasında kullanılan teknikler daha çok tanışma, grup dinamiği oluşturma, uyum ve güveni sağlamaya yönelik teknikler olurken, ilerleyen aşamalarda belirli bir konunun derinlemesine işlenmesinde, sonlandırılmasında farklı teknikler tercih edilebilir. 

Slade çocuğun oynadığı oyunlardan yola çıkarak dramatik olan “Kişisel Oyunlar ve Tasarlanan Oyunlar” olarak iki farklı oyun türünden söz etmiştir. Kişisel Oyun’da insanın tüm etkinlikleri kullanılır ve karakterizasyon ile hareket bu oyunun tipik özellikleridir. Koşma, top oyunları, dans, yüzme gibi etkinlikleri içine alır. Tasarlanan Oyun’larda ise tüm zihin kullanılır fakat beden o kadar çok kullanılmaz. Hayali bir dramatik durum tasarlanarak, dışarıdaki nesnelere yönelinir. 

Bir sıralama yapılmak istenirse Harriet Finlay-Johnson’dan sonra Henry Caldwell Cook; 1950’lerde Peter Slade; 1960’larda Brian Way ve 1970’lerde Dorothy Heatcote ile öğrencisi sayılan Gavin Bolton’dır.

San (1998), Türkiye’de dramanın bir yöntem olarak ülkemizdeki gelişiminin 1908’de eğitsel programlar başkanlığını yapan, pedagog olan İsmail Hakkı Baltacıoğlu ile başladığını belirtmektedir. “Tarihi Temsiller” ekiyle okullarda tiyatro çalışmalarının yapılmasını vurgulamıştır.

Gavin Bolton; Peter Slade, Brian Way ve Heathcote ile beraber çalışarak kendi bakış açısını yakalamış ve drama çalışmalarını A, B, C, D tipi olmak üzere dört baslık altında incelemiştir. A- tipi: Egzersiz, B- tipi: Dramatik Oynama, C- tipi: Tiyatro, son olarak  da Bolton kendi dramasını; D-tipi: “Anlayış için Drama” olarak isimlendirmiştir. Bu dramanın sembolik çocuk oyununu temel aldığını söyleyen Bolton, dramada anlamın çok katmanlı olduğunu açıklamıştır. Dramadaki deneyimin tanımını “öğretmen tarafından öğretilen değil” çocuk tarafından ‘yakalanan’ anlam üzerinden açıklanabileceğini söylemiştir. 

Dramanı yararlarını aşağıdaki gibi sıralayabiliriz;
Drama etkinlikleri sayesinde çocuk kendisi hakkında beceriler elde etme olanağı bulur.
Duygularını ifade etme ve ayırt etme becerisi kazandırır.
Kelimeleri doğru ve yerinde kullanmayı ve kelime dağarcığının zenginleşmesini sağlar
Drama etkinlikleri sırasında arkadaşlarıyla paylaşım içinde çalışan çocuk işbirliğinin gerekli olduğunu öğrenir.

Dramada bu çalışmaya bitmemiş nesneler denir. Doğru cevap A'dır

Bir drama liderinin ya da alanında dramayı yöntem olarak kullanacak eğitimcinin belirlediği amaçlara ulaşmak için yararlanabileceği pek çok araç vardır. Bu araçlar, teknik veya strateji olarak da adlandırılabilir.