Greenfield ve Lave (1982) ve Resnick (1987) gayriresmi olarak adlandırılan sınıf dışı ortamların eğitim ve öğrenme üzerinde etkili olduğunu vurgulamaktadır. Bu tür eğitim ve öğrenme ortamlarının ise L. S. Vygotsky tarafından geliştirilen sosyokültürel kuramla örtüştüğü söylenebilir. B, C, D, E şıklarında yer alan ifadeler ise sosyokültürel kuramla drama arasındaki ilişki değil dramanın amaçlarını ve bireyde gelişmesi beklenen kazanımlardır. Doğru cevap A'dır. 

Bu planlamada önemli olan bazı noktaları şöyle özetleyebiliriz:
1. Çalışılacak grubun özellikleri: Katılımcıların gelişim özellikleri, sosyoekonomik
düzeyleri, hazırbulunuşluklarının, deneyimleri, gibi özellikleri herhangi bir drama
çalışmasını etkileyeceği gibi, alternatif mekânda yapılacak drama oturumunu
da etkileyecektir. Bu nedenle çalışılacak grup özellikle çocuk veya genç grubu
ise tanınması ve özelliklerin bilinmesi gerekir. Çocukların özellikle müze, galeri
veya kütüphane gibi mekânlara dair deneyimleri yoksa veya kısıtlıysa, buralarda
gerçekleşecek drama oturumlarından önce hazırlık çalışmaları veya mekânlara
yapılacak ön ziyaretler gerekebilir.
2. Mekânla katılımcı arasında iletişim sağlamak (Adıgüzel, 2013): Farklı bir mekânda
çalışıldığı için katılımcının mekânı tanıması ve özelliklerini anlaması için fırsat
vermek gerekir. Yaş grubu küçüldükçe mekânı tanımaya dair çalışmaların biraz
daha uzun tutulması gerekebilir. Dokunma, koklama, inceleme, tatma gibi algı
çalışmalarının yanı sıra, mekânın onlarda bıraktığı ilk izlenimlerin alınabileceği
sözsüz oyun, donuk imge teknikleri uygulanabilir.
3. Mekânla yapılandırma arasında bağlantı kurmak: Drama oturumu sırasında katılımcının
mekânı aktif olarak kullanabilmesi önemlidir. Mekânın özelliklerinin
ve mekânın içinde barındırdığı eser, nesne veya canlıların yapılandırmanın içinde
kendine fikirsel olarak yer bulmaları gerekir. Katılımcıların “Bunu sınıa da yapabilirdik,
neden buraya geldik?” gibi bir düşünceye düşmemelerini sağlayacak nitelikte
bir oturum olmalıdır. Çalışmada mekâna uygun çıktılar elde edilebilmelidir.
4. Mekâna uygun dramatik yapılandırma: Doğru bir mekân seçimi drama için çok
verimli bir öğrenim ortamı sağlayabilir fakat bunun temeli sağlam bir dramatik
yapılandırmadan geçmektedir. Mekânın gücü dramatik anlatım süreci ile etkisini
gösterecektir. Bu nedenle, çocukların rol içinde bir olgu veya olayı irdelerken yine
problem çözmeleri ve çatışma durumlarına dair fikirlerini sunarak çözüme gitmelerini
sağlayacak bir drama oturumu planlanmalıdır.

Bilimin doğası ve tarihi kapsamında çocuk, geçmişten günümüze yaşadığı çevredeki nesnelerin nasıl geliştiğini, değiştiğini ve keşfetme çabasının nasıl sürdüğünü anlar. Bu nedenle, eski yıllarda yaşamış bilim adamlarının yaşam öykülerine, keşif veya icatlarına ve bugüne kadar nasıl yansımalarının olduğuna dair ele alınan tüm konular bilimin doğası ve tarihi alanının içeriğine girer. 

Müzede drama uygulamasında temel amaç bir eseri, bir dönemi, bir eşyayı, bir kişiyi tanıtmak veya bir olayı işlemek olabilir. Konu okul programı ile paralel olabileceği gibi okul programından bağımsız bir şekilde de seçilebilir. Dolayısıyla asıl amaç bütün müzeyi en kısa zamanda gezip bir an önce çıkmak değildir. Tam tersine, amaç müzede bulunan eserler hakkında merak uyandırabilmektir.

O¨zel gereksinimli çocuklara uygun drama etkinlikleri planlanırken farklı modellerden yararlanmak mümkündür. Bu modeller içerisinde Yaratıcı-Etkileyici Model, Görevler ve Beceriler Modeli ile Kendini Savunma Modeli çocuklarla yaygın olarak kullanılan üç modeldir.

Sınıflandırma becerisi, gözlem yoluyla toplanan verilerin düzenlenmesi olarak tanımlanabilir. Başka bir deyişle, sınıflandırma becerisi, bireyin yaşantısı içerisinde karşılaştığı nesne veya olayların benzerlik ve farklılıklarını fark ederek, belirlediği gruplara yerleştirmedir.

Kütüphaneler, müzeler, fabrikalar, sanat galerileri, çocuk parkları, meydanlar, huzurevleri, hastane, laboratuvar, sağlık ocağı, postane, banka, bir süpermarketin içi, antrepolar, pek çok meslek erbabı- nın atölyesi örneğin marangozhaneler, terzi dükkânları gibi mekânlar drama çalışmasının yapılabileceği alanlardır.

Uzman Mantosu, liderin/ öğretmenin otoritesinden ziyade bütün katılımcıların bilgi ve deneyimlerinden yola çıkarak öz-farkındalık oluşturmayı amaçlamaktadır. Bu teknikte, öğrenciler kendilerine herhangi bir alanda uzman rolü alırlar. Bu rollerin içerisinde gerçek yaşam sorunlarını birlikte araştırır ve yeni bilgi geliştirirler. Dramanın uygulandığı sınıflarda, bu nedenle, öğretmenin temel otorite olduğu bir durum yoktur. Aksine güç paylaşılır, öğrenme eşit ve birbiriyle ilişkilidir. Bu teknikteki uzman belli bir bilgiyi öğreten değil, bütün katılımcıların düşüncelerini oluşturabileceği ve paylaşabileceği hoşgörülü alanlardır. Doğru Cevap A'dır.

Isınma/Hazırlık Etkinlikleri: Isınma/Hazırlık aşaması bir drama planındaki ilk etkinliklerdir. Isınma/Hazırlık aşamasının üç amacı bulunmaktadır. İlk amaç grubun birbirleri ile kaynaşmasıdır. Özellikle uygulama yapacağınız bireyler daha önce birbirlerini tanımıyorlar veya yeni tanışmışlar ise bu aşamada grubun birbirini tanıması ve birbiri ile etkileşime girmesi üzerine etkinlikler gerçekleştirilebilir. İkinci amacı çalışmaya katılan bireyleri bedensel olarak ısındırmaktır. Son amaç ise drama planına alınan konunun ana kavramlarını oyunsu bir süreçte vermektir.

Dramayı sınıf dışına taşıdığımız zaman, pek çok dış etkene maruz kalınabileceğini de göz önünde bulundurmamız gerekir. Bu dış etkenlerden bazıları drama
çalışmasını olumsuz etkileyebilecek potansiyeldedir. O nedenle, bunlara dair önceden bilgi sahibi olup gerekli önlemleri almakta fayda vardır. Bu unsurların
ilki, güvenliktir.

Düşük özgüven üstün  yetenekli çocuklarda bir drama çalışması yansıması olarak değerlendirilmez. Doğru cevap E'dir

Çalışılacak grubun özellikleri: Katılımcıların gelişim özellikleri, sosyoekonomik düzeyleri, hazırbulunuşluklarının, deneyimleri, gibi özellikleri herhangi bir drama çalışmasını etkileyeceği gibi, alternatif mekânda yapılacak drama oturumunu da etkileyecektir. Bu nedenle çalışılacak grup özellikle çocuk veya genç grubu ise tanınması ve özelliklerin bilinmesi gerekir. Çocukların özellikle müze, galeri veya kütüphane gibi mekânlara dair deneyimleri yoksa veya kısıtlıysa, buralarda gerçekleşecek drama oturumlarından önce hazırlık çalışmaları veya mekânlara yapılacak ön ziyaretler gerekebilir.

Drama planının genel bilgileri hazırlandıktan sonra drama çalışmasının kazanımlarının belirlenmesi ve yazılması aşamasına geçilir

İmge tiyatrosu, sırasıyla somut imge oluşturma, ideal imgeyi kurgulama ve geçiş imgesi yaratma olmak üzere üç aşamalıdır. İlk aşamada, bir katılımcı, grubundaki bütün katılımcıların da ilgisini çekeceğini düşündüğü bir temayı diğer katılımcıların bedenlerini bir kilmiş gibi kullanarak ifade eder. Herkes imgeyi anladığında ikinci aşamaya geçilir ve ilk aşamada var olan durumu canlandırırken ikinci aşamada "olması gereken" yine herykel formunda canlandırılır. Üçüncü aşamda ise var olan gerçeklikten, olması gerekene geçiş formunun canlandırılması istenir. Doğru cevap D'dir.  

Drama çalışmaları ile demokratik davranışlarda bulunan, konular arasında bağlantı kurabilen, bağımsız düşünebilen, hoşgörülü, yaratıcı bireyler yetiştirmek amaçlanmaktadır. Mekânla katılımcı arasında iletişim sağlamak ise; drama öğretmeninin planmada dikkat edeceği bir noktadır.

Uzman Mantosu, Dorthy Heathcote tarafından, yeni başladığı için ne yapacağını şaşıran drama liderleri/ öğretmenleri için geliştirilmiş bir tekniktir. Teknik iki kelimeden oluşmuştur: uzman ve manto. Uzman ile kastedilen, yapılacak çalışmanın ne ile ilgili olduğu, geliştirilen mantıklı ve gerçekçi bilgiye saygı duyulmasıdır. Manto kelimesi ise insanların görevleri nedeniyle üzerlerine aldıkları sorumluluğu ya da otoriteyi karşıladığı için seçilmiştir. Bir araya özellikle getirilen bu iki kelimenin oluşturduğu ortak anlam ise etik, sorumlu vatandaş üzerine yorum yapabilmektir. Uzman Mantosunun diğer yaklaşımlar içerisindeki yeri aşağıdaki tabloda verilmiştir (Heathcote, 2010a).

İyi bir drama çalışması için asal olan doğru yapılandırılmış bir plandır. Dolayısıyla hangi mekân seçilirse seçilsin (elbette yukarıdaki unsurlar da göz önüne alınarak) mekân ile katılımcı ve drama çalışmasının amaçları arasında organik bir bağ oluşturmak gereklidir. İyi bir drama planı dışında, ihtiyacımız olan diğer asallar, yetkin bir drama lideri ve grup oluşturabilecek drama katılımcısıdır. Bu nedenle eğitsel değeri olan pek çok mekân, ilişkili bir plan ile dramanın ortamı olabilir. Gidilen mekanların ise kendilerine has kuralları olabilir. Örneğin, kütüphanede drama çalışması için gerekli olan iki asal durum: Sessizliğin sağlanması ve drama için gerekli boş alanın oluşturulmasıdır. Katılımcıların bireysel özellikleri, uygulamaların asalları içinde değildir.