Cumhuriyet Dönemi Türk Şiiri Ara 1. Deneme Sınavı

Yanıt Açıklaması:

1910-23 arası süreçte Türk şiirinin genel eğilimi aruzdan heceye doğru olmuştur. Bu dönem şiirinin bir başka özelliği ise Edebiyat-ı Cedide şairlerinin serbest müstezada dönüştürdükleri, uzunlu-kısalı dize uygulamalarının Fecr-i Âti şairlerince de aruz vezinlerinde genişletilerek sürdürülmesinin yanı sıra heceyle yazan Mehmed Emin, Rıza Tevfik, Yusuf Ziya, Celâl Sahir gibi şairler tarafından hece veznine de uygulanmış olmasıdır. Bu dönem şiirinde ayrıca manzum hikâye formunun yaygınlık kazandığı da dikkati çekmektedir. Düzensiz bir biçimde, kıtaların değişik dizelerine dağıtılan kafiye denemeleri dikkati çeker. Nazım biçimleri konusunda ise bu dönem Türk şiirinin ses arayışlarının boyutları Batı edebiyatından alınma soneden, Divan şiiri, halk ve tekke şiiri nazım biçimlerine kadar uzanan genişliktedir.

Yanıt Açıklaması:

Yirminci yüzyıl modernizmin çağıdır. Kaynaklarda pek çok ve farklı özellikleri ile tanımlanan modernizmin sanat ve edebiyatta Sembolizm sonrası akımları karşılamak için kullanıldığı görülüyor. Dadaizm, Empresyonizm, Ekspresyonizm, Sürrealizm, Fütürizm vd. Sembolizm sonrası sanat akımlarının ilk belirgin özelliği ise genellikle iki dünya savaşı arasındaki bunalım dönemine ait olmanın getirdiği eleştirel tutumdur.

Yanıt Açıklaması:

“835 Satır”, Nazım Hikmet Ran’ın cezaevinden tahliye olduktan sonra kaleme aldığı eseridir. Doğru yanıt E’dir.

Yanıt Açıklaması: Nâz›m Hikmet’in yaflam›n› ve düflünce dünyas›n› etkileyen önemli olaylardan birisi 1921 y›l›nda Millî Mücadele’ye kat›lmak üzere bir grup arkadafl›yla birlikte geçtikleri ‹nebolu’da gerçekleflmifltir

Yanıt Açıklaması:

Hecenin II. Kuşağı şairleri İlk kuşağın didaktik ve epik söyleyişine karşın bu kuşak şairleri büyük ölçüde lirizmin peşindedir.

Yanıt Açıklaması: İlk Şiir kitab› Güneşi içenlerin Türküsü Bakü’de (1928) bas›l›r.

Yanıt Açıklaması:

Adını Kasım 1952-Nisan 1956 tarihleri arasında Ankara’da 32 sayı çıkan Mavi adlı dergiden alan hareketin, asıl 19. sayıdan itibaren Attilâ İlhan’ın dergiye katılması ile oluştuğu söylenebilir. Aslında edebiyatımızda daha çok Orhan Duru, Ferit Edgü, Tarık Dursun K., Tahsin Yücel, Demir Özlü gibi imzaların ortaya çıkmasını sağladığı için öykü türüne yaptığı katkı bakımından dikkati çeken derginin toplumcu gerçekçi bir yayın halini alması özellikle Attilâ İlhan ile Ahmet Oktay’ın yazıları ile gerçekleşmiştir. Attilâ İlhan “Sosyal Realizm Münasebetleri Yahut Başlangıç” adlı yazısında bir taraftan Garip Şairleri Orhan Veli, Oktay Rifat ve Melih Cevdet’i; bir taraftan “aktif realizm taraflısı” diye nitelediği toplumcu gerçekçi şairleri; bir taraftan da Fazıl Hüsnü, Cahit Sıtkı, Cahit Külebi ve Behçet Necatigil gibi şairleri eleştirir.

Yanıt Açıklaması: 12 Temmuz 1932’de Türk Dili Tetkik Cemiyeti kurulur 12Nisan 1931’de Türk Tarihi Tetkik Cemiyeti kurulur 1 Kasım 1928’de Latin alfabesinin kabul edilmesi 24 Temmuz 1923’te Lozan Barış Antlaşmasıyla 29 Ekim 1923’te Cumhuriyet’in kuruluşu

Yanıt Açıklaması:

Ataol Behramoğlu heceden serbest şiire geçiş noktasında Garip etkisine girenler arasında gösterilemez.

Yanıt Açıklaması:

"Yaşadıkça" Ömer Faruk Toprak tarafından değil, R. Ilgaz tarafından yazılmış eserlerdendir. 

Yanıt Açıklaması:

Toplumcu gerçekçilikte insanı belirleyen en önemli öğe kolektivizmdir. Bireysellik yoktur. 

Yanıt Açıklaması:

Yakup Kadri’nin (Karaosmanoğlu) Erenlerin Bağından adlı mensur şiirleri de önce Dergâh dergisinde yayımlanmıştır, fakat kadrosunda yer almaz.

Yanıt Açıklaması:

Meşrutiyet’in ilk yıllarında nicelik olarak fazla sayıda olmasına karşın, nitelik olarak değeri tartışmalı eserler dönemin sansasyonel ortamında yayın alanını doldurmuştur. Toplum, “hürriyet, müsavat, adalet, uhuvvet” sloganları ile bu coşkuya ortak olmuştur.

Yanıt Açıklaması:

93 Harbi’nden beri artan bir eğilimle edebiyatımıza yansıyan ulus inşâsı kavramı, kaynağını yaşanılan zamanın içerisinde gözlemlenebilen bir destanı, ilk defa Çanakkale zaferi dolayısıyla geniş bir şekilde işleme imkânına kavuşur.

Cevap D olmalıdır.

Yanıt Açıklaması:

Vezin ve kafiye bir yandan şairin duygu ve düşüncelerine hükmediyor, bir yandan da dilin doğal yapısında değişiklikler yapıyor. Dolayısıyla dilin doğal akışı içerisinde yazılmış şiirler yadırganıyor. Vezin ve kafiye şairin duygu ve düşüncelerini serbestçe ortaya koyabilmesine engel olduğu gibi, şiir dilinin doğallığını da bozuyor.