Müsabakalar din hizmetlerinde rehberlik alanında kullanılabilecek araçlardan biri değildir. Diğer tüm seçenekler dini hizmetlerde ve dini rehberlik alanında kullanılan birer araçtır. 

Kültür ve dinin öngördüğü esaslar ve davranış biçimlerinin öğretilmesi, yaşatılabilmesi ve nesilden nesile aktarılarak devamının sağlanması eğitim yoluyla gerçekleştirilebilir. Bu nedenle kültür aktarımı veya kültürleme, eğitimin başlıca görevleri arasındadır. Bu süreç içerisinde insanın, içinde yaşadığı topluma uyumlu olarak katılması anlamına gelen sosyalleşmesi gerçekleşir.

Rehberlik kavramına ait farklı tanımlarda dört ortak unsur göze çarpmaktadır. Bunlar, insan, yardım, süreç ve uzman rehber’dir.

Rehberlik kavramı, farsça “yol gösteren, kılavuz” anlamındaki “rehber” kelimesinden türetilmiştir. Buna göre rehberlik, “yol göstermek ve kılavuzluk etmek” demektir.

Müşavere ya da diğer bir deyişle danışma, ‘bir konu üzerinde karşılıklı görüş bildirme, doğru bir karar oluşturmak için görüş alış-verişinde bulunmak’ demektir.

İnsanoğlu, fıtratı itibariyle rehberliğe muhtaç bir yapıda yaratılmıştır. Bu özelliği sebebiyledir ki, ilk insan olarak yaratılan Hz.Adem, Allah Teâlâ’nın kendisine tüm isimleri öğretmesi, bilgiyle donatması, kısacası rehberliği ve yönlendirmesiyle meleklere karşı üstünlük sağlamıştır. İşlediği ilk hatadan sonra, yine Allah Teâlâ’nın, kendisine devam ettirdiği ilgisi, yol göstermesi ve rehberliği sayesinde hatasının farkına varmayı başarmıştır. Bizzat Allah’ın kendisine öğrettiği kelimelerle af dileyerek O’nun hoşnutluğunu tekrar kazanmaya muvaffak olması da dikkat çekicidir. Bu nedenle, rehberlik faaliyetini ilk defa icra eden bizzat Allah Teâlâ’dır denilebilir.

A, B, C, ve E şıklarında yer alan ifadeler Avrupa okullarında din eğitimine ilişkin doğru ifadelerdir. Ancak, D’de belirtilenin aksine, İngiltere’de devlet okullarında derslerde belirli bir dinin öğretimi yapılmaz.

Dışlayıcılık görüşüne göre hakikat sadece kendi sahip oldukları dine aittir ve kurtuluşa erecek olanlar da sadece bu dinin mensuplarıdır. Diğer din mensupları ile olan ilişkide temel hedef, onların da bu dine katılmalarını sağlamaya çalışmaktır.

Comte’un gündeme getirdiği Pozitivizm’e tekrar dönelim. Bu akımın en önemli etkilerinden biri de şudur: Bilindiği gibi bilgi, büyük bir güçtür. Bir zamanlar bu gücü, Kilise ve işbirliği yaptığı çevreler tekelinde tutuyorlardı. Bu dönemdeki baskı yüzünden, birçok bilim adamı, yaptıkları çalışmalar ve buluşlar sebebiyle aforoz edilmişti. Hatta idama mahkûm edilenler bile olmuştu.   Galileo,   bunlardan   sadece   biriydi.   Kilise   mahkemesi   olan engizisyon,   kendisinden   ısrarla   “dünya   dönüyor”   sözünü   geri   almasını istemişti. 

Bu noktada, “dinlerarası diyalog” kavramından da bahsetmemiz gerekecektir. Farklı din mensupları arasında hoşgörü ve anlayış esasına dayalı ilişkiyi ifade eden bu kavram, geniş anlamı ile din eğitiminin de amaçları arasındadır.

Dinî danışma ve rehberlik kavramı bize batı dünyasından geçmiştir. Bu kavram, Pastoral Care denilen ve genellikle rahiplerin ve papazların özellikle kilise dışında yürüttükleri dinî danışmanlık ve rehberlik hizmetlerini ifade etmektedir. Pastor kelimesinin “papaz” anlamından yola çıkarak “din adamlarının verdiği manevî destek, tavsiye ve öğüt” anlamında kullanılan Pastoral Care, günümüzdeki dinî danışma ve rehberliğin temelini oluşturmuştur. 

Genel bir tanıma göre rehberlik, bir insana ya da insan grubuna, kendini anlaması, problemlerini çözmesi, gerçekçi kararlar alması, kapasitelerini geliştirmesi, çevresine dengeli ve sağlıklı bir biçimde uyum sağlaması ve böylece kendini gerçekleştirmesi için uzman kişilerce belli bir süreç içinde yapılan yardımlardır. Bu açıdan rehberin kişi adına karar vermesi söz konusu değildir.

Mezhep farklılıklarının ortaya çıkması bir toplumda kültürün dini etkilemesinin sonucudur.

Medine’ye hicretten sonra eğitimin yapıldığı başlıca merkez Peygamber Mescidi (Mescid-i Nebevi^) olmuştur. Mescid, öncelikle bir ibadet meka^nı olması yanında, başta eğitim olmak üzere diğer birçok faaliyetin de yapıldığı bir yerdir. Hz. Peygamber’in mescidde gerçekleştirdiği eğitim, özellikle dini^ bilgi ve uygulamaların yapıldığı, ashabın şahitliğinde na^zil olan vahyin bilfiil ve canlı biçimde aktarılıp yaşandığı bir eğitimdir. 

C¸oğulculuk: Bu yaklaşıma göre hakikat değeri açısından bütün dinler eşittir. Hiçbir din, diğerini dışlayacak ya da kapsayacak şekilde doğruluk iddiasında bulunamaz. Bütün dinler aynı hakikate farklı biçimlerde işaret eder. Dini^ çoğulculuk, özellikle yaşayan bütün dinleri, Tanrı’ya eşit seviyede ulaştıran yollar olarak kabul ederek, hakikat değeri açısından dinler arasında ayırım yapmayı reddeder (Yaran, 2001).

Göstergebilim Ekolü, iletilen mesajların mahiyeti ile ilgilenerek bunların insanları nasıl etkilediği üzerinde durur. 

Gelişmek “rehberlik” teriminden farklı bir anlama gelmektedir.