“Psikolojik Danışma” batı menşeli bir kavram olup “Pyschological Counseling” teriminin karşılığı olarak kullanılmaktadır. 

I, II, ve III maddelerinde yer verilen ifadeler Akademik iletişimin özellikleridir. İşlemsel, Doğrusal ve Dairesel iletişim modelleridir ve birbirinden farklı iletişim şemalarını ifade eder. Duygusal iletişim, araçların kullanımlarına göre oluşturulan iletişim şekilleriden biridir. Akademik iletişim ise alanlara göre iletişim türlerinden biridir ve diğer iletişimlerden ayıran üç temel özelliği sadece öğretim ve bilgilendirme amaçlı olması, öğretici konumdaki kaynak kişinin sistemin en temel ögesi ve sürecin başarısından sorumlu olması ve tesadüfi değil planlı olarak yürütülen bir süreç olmasıdır. 

Din hizmetlerindeki ilişki ve iletişimlerin şu esaslara uygun olması gerekir:

1- Otoriter ve buyurgan davranmamak.

2- Usandırıcı ve bıktırıcı olmamak.

3- Dostça, samimi ve hasbi davranmak.

4- Esnek olmak, takıntı ve sabit fikirlilikten uzak durmak.

5- Gereksiz ve ilgisiz söz ve davranışlardan kaçınmak.

6- Dinî grup normları ile çatışma veya uyuşma çabası içine girmemek.

7- Eleştirici, sorgulayıcı ve yadırgayıcı davranmamak.

Rehberlik,uyum sağlayıcı fonksiyon, yöneltici fonksiyon, ayarlayıcı fonksiyon, önleyici fonksiyon, düzeltici-iyileştirici fonksiyon, ferdi anlama fonksiyonu, ferdi geliştirici fonksiyonu, bilgi toplama fonksiyonu gibi fonksiyonlar icra eder.

Dini bir ifadenin tutarlı olmasını sağlayan şey, o ifadenin kendisi ile birlikte tamamlayıcılarının kast edileni tam olarak anlamamıza imkân vermesidir. Bir ifadenin tek başına kast edilen anlama uygun olması yeterli değildir ve onun tamamlayıcıları başka anlamları içeriyorsa tutarsızlık ortaya çıkar. 

Kendini geliştirme, ilk olarak hümanist psikoloji ekolünün ortaya koyduğu bir kavramdır.

Toplum içindeki farklılıklar, günümüzde çoğulluk-çoğulculuk kavramları ile ifade edilmektedir. “C¸oğulluk” kavramı, değerler, kurallar, dünya görüşü ve inançlardaki çokluk ve çeşitlilik olarak tanımlanırken, “C¸oğulculuk” (Pluralism), bütün bu çeşitlilik ve farklılıkların saygı ile karşılanması ve tanınması olarak kabul edilmektedir.

Medreselerden mezun olanlar müderrislik ve sıbyan mektebi muallimliği gibi eğitim alanlarında, ya da imam-hatip, vâiz ve müftü olarak din hizmetlerinde görev almışlardır. Medrese mezunlarının en önemli görev alanlarından bir diğeri de kadılıktır.

Din ve kültür arasında böyle bir ilişki bulunmakla beraber her ikisi de farklı özellikler taşır. Din, ilahî kaynaklı ve kutsal olma özelliği taşırken, buna karşılık kültür insan kaynaklıdır. Kültür, yaptırım gücüne sahip olmakla birlikte kutsal değildir.

Din, kültürün unsurlarından birisi midir; yoksa kültür içerisinde yer alan ve diğer unsurları da bir şekilde etkileyen ve bunlardan etkilenen bir temel değer midir? Bu konuda, D. M. Edwars’ın şunu ifade etmiştir: Gerçekte dinin kültür unsurları yelpazesinin bir yaprağı veya kültür ağacının bir dalı değil, fakat ağacın bizzat gövdesini oluşturduğunu belirtmek gerekir (Günay, 1992, 63).

Eğitim-öğretim süreci içinde, rehberlik hizmetlerinin genel olarak öğrenciye çeşitli yönlerden yardımcı olmayı amaçladığını söyleyebiliriz Ancak genel anlamda rehberlik faaliyetlerinde nihâi amaç, ferdin kendini gerçekleştirmesidir. Kendini gerçekleştirme, ilk olarak hümanist psikoloji ekolünün ortaya koyduğu bir kavramdır. Bu kavramla, kişide varolan tüm kabiliyetlerin, yeteneklerin, kapasitelerin ortaya konulması, uygulama alanına sokulması, kullanılması ve geliştirilmesi kast edilmektedir. 

‘Eğitimle İlgili Rehberlik’ kapsamına giren hususlardan biri, üstün kabiliyetli olan kişileri tespit edip onlarla özel olarak ilgilenmektir.

Rehberliğin kendine has kuralları vardır ve rehberlikte gönüllülük ve içtenlik esastır. Bunun yanında insan, saygıya değer bir varlıktır.

Dinlerin, kendileri dışındaki diğer dinlerin bakışları konusunda üç farklı yaklaşımdan söz edilebilir:

Dışlayıcılık

Kapsayıcılık

Çoğulculuktur.

Emeviler döneminden itibaren Şam, Bağdat ve Kahire gibi merkezlerde hastane ve rasathaneler kurulmuştur. Tıp, Astronomi, Matematik, Kimya ve Felsefe alanlarında yetişen bilginler bu alanların gelişmesine önemli katkılarda bulunmuşlardır. Harezmî, Cabir b. Hayyan, Bîrûnî, İbn-i Sina, Kindî, Abdülhamid b. Türk ve Farabî bu bilginlerden birkaçıdır.

O dönemde eğitim çocuk-yaşlı, kadın-erkek olarak ayrılmamış ve her yaştan, her kesimden insanlara eğitim hakkı sağlanmıştır, dolayısı ile sadece çocuklara eğitim verilememiştir.

A, B, C, ve E şıklarında yer verilen ifadeler iletişimin yerine getirmesi gereken görevlerdendir. Ancak D’ de yer verilen ifade bu görevlerden biri değildir. 

Eğitim-öğretim faaliyetlerinde kullanılabilecek yöntemlerin seçiminde bazı faktörlerin rol oynadığı bilinen bir gerçektir. Bu aynı zamanda eğitim öğretimin başarıya ulaşması için eğitimci tarafından gözetilmesi gereken bir husustur. Bu hususta 4 faktör etkilidir ve bunlar ; A,B,C ve D şıklarında verilmiştir. E şıkkındaki faktör doğru değildir.