İÖ. 5. yüzyılda Atina Perslere karşı oluşturduğu Delos Birliğine önderlik ediyordu.

Paris Konferansındaki önemli bir yenilik ilk defa bir ABD cumhurbaşkanının bizzat bir Avrupa Konferansı’na katılması, bir uluslararası anlaşmayı müzakere etmesi ve sonuçta Avrupa politikalarında bu kadar önemli bir rol oynamasıydı. Wilson’un Paris’teki mevcudiyeti bile başlı başına Avrupa devletler sisteminin çöküşe geçtiğinin bir işaretiydi.

Osmanlı Devleti’nin çeşitli tarihlerde yabancı devletlere yolladığı elçilerin görevleri arasında padişahın veya sadrazamın bir mektubunu götürmek, devlet alacağını istemek, gerçeği yerinde saptamak, başka ülkedeki bilimin gelişme düzeyini incelemek vardır. Ancak elçilerin savaşı barışla bitirmeyi önermek görevleri arasında yer alırken, görevleri arasında “savaşı başlatmayı önermek” ibaresi yer almamaktadır.

Çarlık Rusya’sının 1917 Mart ayında çöküşü ve geçici liberal bir hükûmetin kuruluşu Rus diplomasisi yönünden başlangıçta herhangi bir değişiklik yaratmadı. Ancak Kasım 1917’de Bolşeviklerin Petrograd’daki darbesi ve iktidara gelişleriyle Rusya’da her şey gibi diplomasi de kökünden değişti. Her şeyden önce Bolşeviklerin ve özellikle ilk dışişleri halk komiserliğine atanan Troçki’nin dış ilişkilere yaklaşımı son derece radikaldi. Onların düşüncesine göre komünist devrimi nasıl olsa bütün Avrupa’ya yayılacaktı, sonra da sırada bütün dünya vardı. Dolayısıyla “dış ilişkiler” ancak geçici bir durum olabilirdi.

Savaş bulutlarının Avrupa üzerinde gezidiği dönemde ''diplomasi öldü'' diyen diplomat Charles Lister'dir. 

Doğru cevap A seçeneğidir. 

Temel amacı uluslararası ihtilaf ve çatışmaların barışçı yollarla çözülmesi olarak ilan edilen ve kolektif güvenlik ilkesine dayanan Milletler Cemiyeti üç ana organdan oluşmaktaydı: Fransa, İngiltere, İtalya ve Japonya daimi üyeleri olmak üzere on beş üye ülkeden oluşan ve yılda üç defa toplanan konsey; yılda bir toplanan ve bütün üyelerin katıldığı genel kurul ve uluslararası bürokrasi olarak çalışan sekretarya. Kurullarda bütün kararların oybirliğiyle alınması gerekiyordu.

1870’lere kadar görevde bulunanlar devletin diğer kesimlerinden naklen elçi olarak atanmışlardır. Meslekten yetişen ilk sefir ise 1872’de Atina’ya atanan Mahmut Esat Bey olmuştur. Doğru cevap E'dir. 

Osmanlıda Elçilere huzura girdiklerinde özel Hil’at (merasim elbisesi) giydirilirdi. Bu şekilde görevi hakkında gerekli talimatı alan elçi armağanları da teslim aldıktan sonra maiyetini düzenlerdi.

1833 Hünkâr iskelesi Antlaşması, 1840 Londra Antlaşması ve 1841 Boğazlar Sözleşmesi söz konusu eşitlik ilkeleri uyarınca akdedilmiştir. Tanzimat Fermanı’yla yapılan reformlar ve özellikle Müslümanlarla ve gayri-Müslimlerin kanun önünde eşit kabul edilmeleri, Osmanlı Devleti’nin Avrupa sistemine alınmasını hızlandırmış, nihayet Kırım Savaşı sonrasında Osmanlı Devleti, İngiltere, Fransa, Avusturya, Sardunya, Rusya ve Prusya arasında 1856 yılında Paris’te toplanan konferansın sonucunda imzalanan antlaşma bu konuda bir dönüm noktası oluşturmuştur. Bu antlaşmayla Osmanlı İmparatorluğu’nun Avrupa Devletler Konseri’ne (Concert Européen) girdiği ve Avrupa devletleri arasında uygulanmakta olan devletler hukukunun bir parçası olduğu kabul ve ilan ediliyordu. Böylece, Osmanlı Devleti ilk defa uluslararası hukuk sistemini resmen üstlenmiş oluyordu.

Doğru seçenek B şıkkıdır.

Birinci Dünya Savaşı sırasında müzakere görüşmelerinin yapıldığı Paris Konferansı toplantıları 1919-1920 yıllarında yapılmıştır.

Müzakere ve temsil konuları diplomasinin ayrılmaz birer parçasıdır ve diplomatik ilşkilerin temel ögelerini oluşturmaktadır.

Birinci dünya savaşının patlak vermesinde belirleyici unsurlardan biri 1871’de Alman Birliğinin gerçekleşmesiydi. Bu şekilde ilk defa geleneksel Avrupa sistemi içinde sınırlanıp gem vurulamayacak kadar büyük ve dinamik bir devlet ortaya çıkıyordu. ‹kinci belirleyici unsur, 19. yüzyıldaki teknolojik değişimin Sanayi Devrimi’ni, savaş alanına sokmasıydı. Silahların evrimi, 20. yüzyıla girildiğinde eski düzenin savaşın bedelini karşılayamayacağı kadar yükseltmişti. Bu da Birinci Dünya Savaşı savaş öncesi düzenin sonunu getirdi. Üçüncü bir unsur yine Sanayi Devrimi’yle ilişkiliydi. Devrim halkın sahneye çıkmasına, dış siyasetin demokratikleşmesine yol açmıştı. Artık barış ve savaş arasındaki kararı bir avuç elit lider ve diplomat vermiyor, kitlelerin bazen engellenmeyen hissi eğilimleri dış politikada ağırlık taşıyordu.

Osmanlı İmparatorluğu’nda tercümanlara dragoman denirdi. Doğru cevap D seçeneğidir.

II. Mahmud’un 1832’den itibaren Osmanlı mukim elçiliklerini yeniden açmaya başlamasından, Osmanlı İmparatorluğu’nun ortadan kalkmasına kadar devleti 135 adet büyükelçi, elçi ve daimi maslahatgüzâr temsil etmiştir. Doksan yıllık bu süre içinde yirmi iki Osmanlı diplomatik misyonu açılmıştır. Bunlardan ilki 1832’de bu defa daimi maslahatgüzârlık olarak Viyana’da, sonuncusu ise Brest-Litovsk Anlaşması sonucu bağımsızlığını kazanan Ukrayna’nın başkenti Kiev’de 1918 yılında açılmıştır. 1922’de Arnavutluk’a bir büyükelçi atanmışsa da göreve başlamadan saltanat lağvedildiğinden Tiran’a gidememiştir

Paris Konferansı sonucu ilgili barış anlaşmalarına Paris civarındaki çeşitli park ve şatoların isimleri verilmiştir: Osmanlı imparatorluğu ile Sevr, Avusturya ile Saint Germain, Macaristan ile Trianon, Bulgaristan’la Neuilly anlaşmaları imzalanmıştır

Orta Çağ’da diplomasi kilise etrafında gelişti.

Kilise 13. yüzyılda en zayıf dönemini yaşadı.

12. yüzyıl sonundan itibaren ilk defa İtalya’da “Ambaciatore=Büyükelçi” ünvanı ortaya çıktı.

Orta Çağ sona ererken Batı Avrupa’da Papalık dışında diplomatik alanda belirli adımlar atan en önemli siyasi birim Venedik idi.

12. yüzyıldan itibaren hükümdarlar arasındaki müzakereler için Roma Medeni Hukuku’nun tam yetkili vekil kavramından diplomasiye aktarılan “tam
yetkili” elçilerin kullanılması uygulamasına geçildi.

İlk daimi temsilciliklerin, bazı elçilik katiplerinin yabancı dil öğrenmeleri gibi yararlarına rağmen, bekleneni tam olarak vermemesinin başlıca nedeni atanan elçilerin diplomasi tecrübesine sahip olmamasıdır.

Machiavelli için siyasetin tek hedefi vardır: Güç veya yetki edinmek ve bunu korumak.