Zaman içinde diplomatik yöntemlerde birçok değişim yaşanmasına karşın, modern diplomasi 3 temel yönteme dayanmaktadır: İkili ilişkilerde kişisel resmî temas diplomasisi, ‘perde arkası’ sessiz diplomasi ve çok taraşı müzakerelerde - oylama yerine- ‘konsensüs’e ulaşma diplomasisi.

Ambrose Bierce’e göre diplomasi ‘ülkesi
için yurtsever yalan söyleme sanatıdır’. Doğru cevap B'dir.

Ülkemiz Birleşmiş Milletler’in kurucu üyesi olduğu gibi sisteme dahil UNESCO, UNICEF, UNEP, FAO gibi İhtisas Kuruluşlarının tamamına, bu arada, Dünya Ticaret Örgütüne üyedir. Sistem içinde Avrupa Ekonomik Komisyonu üyesi olan Türkiye, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’da kurulan bütün çok amaçlı bölgesel örgütlerde yer almaktadır. Bunların başında, Avrupa Konseyi, İktisadi İşbirliği ve Gelişme Teşkilatı (OECD) ve Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı sayılabilir. Ülkemiz ayrıca, 1964’ten beri Avrupa Ekonomik Topluluğu’nun ve değişen isimleriyle, Avrupa Toplulukları ve Avrupa Birliği’nin Ortak Üyesi, 1999’dan beri de Avrupa Birliği’ne tam üye adayıdır. AB devlet ve hükûmet başkanlarının 17 Aralık 2004 tarihinde aldığı karar gereği Türkiye ile AB arasında katılım müzakereleri 3 Ekim 2005 tarihinden itibaren başlamıştır. Ülkemiz ayrıca Avrupa Konseyi ve Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı - AGİT  üyesidir. Soğuk savaş dönemi ürünü olup daha sonradan CENTO, SEATO, BAB gibi Batı savunma ittifakı kuruluşları lavedilmiştir. Ülkemiz SEATO üyesi değildir.

Müslümanlığın tüm dünyada sağlayacağı sulh ve nizamın genel adına dar’ül İslam denir. Doğru cevap C seçeneğidir.

Diploması ve dış politika birbiri ile karıştırılan iki kavramdır. Ancak, diplomasi politika değil politikayı uygulayan araçtır.

2. Dünya Savaşı sonrasında hükûmetler propaganda ile aynı yöntemlere başvurmak zorunda olmakla birlikte bu kelimeyi kullanmaktan çekinmişlerdir. Bunun yerine bu faaliyete ‘enformasyon’ bu görevi yüklenen birimlere de ‘enformasyon servisi’ adını vermeyi yeğlemişlerdir. Ancak bu kelimenin de ‘istihbarat’ kavramını çağrıştırması ve bilgilendirmek yerine bilgi sağlamak amacının taşındığı kuşkusunu yaratması nedeniyle (Türkiye’de ABD ‘Enformasyon Servisi’ USIS’e tepkiler buna bir örnektir), bu terim de gözden düşmüştür. Nihayet 1965’te Fletcher Hukuk ve Diplomasi Fakültesi Dekanı Edmund Gullion’un ortaya attığı ‘kamuoyu diplomasisi’ bu gereksinmeye yanıt olmuştur.

Nitekim çevre politikaları, ilk olarak özellikle sanayileşmiş ülkelerde su ve hava kirliliği gibi küresel çevre bozulması işaretlerinin bilincine varılmaya baş­ladığı 1960’lardan itibaren uluslararası düzeyde gündeme gelmiş ve diplomasi konusu olmuştur. Konu önce Birleşmiş Milletler’de tartışılmaya başlamış, 1969 yılında NATO çevre güvenliği konusunu ele almıştır. 1972 yılında Stockholm’de gerçekleştirilen ve Stockholm Konferansı olarak da bilinen “Birleşmiş Milletler İnsan Çevresi Konferansı” bu alandaki ilk büyük uluslararası girişim olmuştur.  

Yetki açısından, Amerika Birleşik Devletleri ve Avrupa Birliği ile müzakerelerin özelliğine de kısaca değinmek gerekir. ABD müzakerecisi, ilke olarak, devleti adına değil yönetim adına müzakere eder. Buna göre, müzakere sonucu varılacak anlaş­manın kesinleşmesi için ABD Kongresinin onayı gerekir. Esasen ABD müzakereci­leri sürekli bu noktayı vurgulayarak, kendileri kabul etse bile Kongrenin reddedebi­leceğine işaret etmek suretiyle, karşı taraf üzerinde bu ek baskı kozunu kullanırlar. Bu, her zaman bir blöf de değildir. Başkan Wilson’un öncülüğünü yaptığı Milletler Cemiyetini kuran sözleşmenin Kongre tarafından reddi daima hatırlardadır.

Sonuçta, diplomatların görevlerini serbestçe ve kabul eden ülkenin müdahalesinden masun olarak yapabilmesi amacını taşıyan ayrıcalık ve bağışıklıklar, diplomatın kendisinin, ailesinin, kişisel eşyalarının ve konutunun dokunulmazlığı yanında diplomatik misyon binalarının da korunmasını içermektedir. Bu haklar aynı zamanda diplomata, kabul eden ülkenin ceza ve medeni hukuk mevzuatı çerçevesinde yargılanma bağışıklığı sağlamakta, diplomat vergi kanunları dahil her türlü mevzuatın uygulaması dışında tutulmaktadır. Diplomatik misyonların haberleşmesi ve arşivlerinin savaş halinde dahi dokunulmazlığı vardır. Aynı şekilde diplomatik kuryeler de dokunulmazlık sahibidir.

Çok taraşı kuruluş ve forumlarda her blok çoğunlukla kendi liderinin etrafında aynı ve neredeyse tamamen karşı tarafın aksi görüşleri dile getirir, ortak bir noktada buluşmaya çabalamaktan çok bir retorik düellosu sürdürürdü. Batı Bloku üyeleri nispeten biraz daha farklı görüşler ortaya koyabilirken Doğu ülkelerinin Moskova’nın çizgisi dışına çıkmaları söz konusu olmazdı. Birleşmiş Milletler ailesi ve daha sonraları Avrupa Güvenlik ve İşbirliği forumları dışında esasen karşıt blok üyelerinin buluştukları çok taraşı kuruluş pek azdı. Taraflar ilke olarak kendi bloklarının oluşturduğu güvenlik veya ekonomik işbirliği amaçlı rakip kuruluşlarda gruplaşıyordu. (NATO’ya karşı Varşova Paktı; OECD’ye karşı COMECON gibi).