Yeni yöntemlerden biri olan ‘iyi yönetim’ diplomasisi adı verilebilir. Bu tür diplomasi özellikle yönetimlerinin toplumları için yeterli politikalar üretemediği ülkelere veya iç karışıklıklar gibi nedenlerle yönetilemeyen ülkelere uluslararası toplumun belirli ölçülerde müdahalesi veya yardımı şeklinde tanımlanabilir.

Seçenekleri tamamı Fransızca kökenli olmakla beraber A seçeneği yakınlaşma, C seçeneği dayanışma D seçeneği diplomasi E seçeneği diplomatik atmosfer anlamlarına gelmektedir. kordiplomatik mensupları arasında doğan yakınlık ve dayanışa atmosferi anlamına gelen terim B seçeneğidir.

18. yüzyıl başındaki Lale Devri’nde Damat İbrahim Paşa tarafından Batı dünyası ve teknolojik başarıları hakkında bilgi edinmek amacıyla beş ayrı elçilik misyonu Viyana, Paris, Moskova ve Varşova'ya gönderilmiştir. Doğru cevap B'dir. 

“Orta boy ülkeler” arasında daimi tarafsızlık statüleri dolayısıyla İsviçre ve Avusturya ile Norveç arabuluculuk açısından belirli bir yere sahiptir. Ancak, bu ülkelerin rolleri genellikle uyuşmazlık taraflarının mesajlarını birbirlerine çar­pıtmadan aktarmak gibi “pasif ” aracılık -ve “tarafsız” toplantı yeri sunmak- şek­lindedir.

ABD Milletler Cemiyeti'nin daimi üyelerinden biri değildir. 

Bir devlet nezdinde akredite diplomatların tümünü oluşturan gruba kordiplomatik denilmektedir.

Çok geniş anlamıyla kamuoyu diplomasisi bir ülkenin resmî veya hükûmet dışı olanaklarının diğer ülke/ülkeler kamuoyunu ülkesinin yararına etkilemesi olarak da tanımlanabilir.

İngiliz diplomatı Sir Victor Wellesley diplomasi ve dış politika kavramları arasındaki ayırımı şu şekilde özetlemiştir: ‘Diplomasi politika değil politikayı uygulayan araçtır. Bu iki unsur birbirini tamamlar zira biri diğerinin işbirliği olmadan harekete geçemez. Diplomasi dış politikadan bağımsız bir mevcudiyete sahip değildir, fakat her ikisi birlikte tek bir icra politikası oluşturur - politika stratejiyi saptar, diplomasi ise taktikleri’. Doğru cevap B şıkkıdır.

Kıbrıs sorunu konusunda da, Annan Planı etrafındaki görüşmelerde, Denktaş’ın
ve ona tabi olan Türk hükûmetinin katı tutumu sürmüştür. Sonunda, daha sonra
adadaki 24 Nisan 2004 referandumlarının gösterdiği gibi, asıl Rum tarafı olumsuz
yaklaşım sahibi iken, KKTC Cumhurbaşkanı Denktaş, 2002 AB Kopenhag Zirvesinde, Annan Planı’nı müzakere sözü vermekten kaçınarak, Rum tarafının planla ilgili referanduma AB üyeliğini garantiledikten sonra gitmesine imkân tanımıştır. Bu yüzden, 2002 sonunda iktidara gelen Adalet ve Kalkınma Partisi hükûmeti hemen sonra Kıbrıs politikamızda köklü bir değişiklik yapmaya girişmiş, ancak, Kopenhag Zirvesi’nde Denktaş’ı izlemesi nedeniyle Güney Kıbrıs Rum yönetiminin 24 Nisan referandumunda Annan Planı’nı reddetmesine rağmen Kıbrıs Cumhuriyeti olarak Avrupa Birliği üyesi olmasını engelleyememiştir. Kıbrıslı Türklerin “evet”i yetersiz kalmıştır. Her şeye rağmen bu “evet” dışişlerinin yükünü biraz hafifletmiş, Türk diplomatları uluslararası platformlarda Kıbrıs konusunda daima “haksız” ve “uzlaşmaz” görünmenin verdiği eziklikten bir ölçüde kurtulmuştur

Avrupa Birliği üyeleri arasındaki müzakereler, daha önce de değinildiği gibi kural olarak Brüksel’de sürdürülmekte, bazı Bakanlar toplantıları ise istisnaen Lüksemburg’da yapılmaktadır. AB Devlet ve Hükûmet Başkanları Zirveleri 2002 yı­lına kadar dönem başkanlığını üstlenen ülkenin başkenti veya seçtiği başka bir şeh­rinde toplanırken Nice Anlaşması gereği artık sadece Brüksel’de akdedilmektedir.