Toprak tekstürü toprakların inorganik içeriklerinin dağılımını gösterir.

Bir yerin iklimini oluşturan güneşlenme süresi, sıcaklık, basınç, rüzgâr, nem, yağış gibi hava olay­larının tümüne iklim elemanı denilmektedir.

Bitki yapraklarının parçalanması, ağaçların devrilmesi, çiçek, tene ve meyvelerin dökülmesi rüzgarın mekanik etkilerinden, bitkilerde cüceleşme görülmesi rüzgarın morfolojik etkilerindendir. Rüzgarın fizyolojik etkilerinden birisi, transpirasyonu artırarak bitkileri kurutmasıdır.

Humin olmayan maddeler: Bu grupta maddesel değişimin olmadığı veya çok az olduğu ölü bitkisel, hayvansal veya toprak canlılarına at dokular yer almaktadır.
Toprak organik maddesinin %10-30’u humin olmayan maddelerden oluşmaktadır. Bu grup içerisinde proteinler, azotlu bileşikler, karbonhidratlar, organik asitler, yağlar, vb. yer almaktadır.
Humin maddeler: Toprak organik maddesinin etkin kısmı olup ileri derecede değişime uğramış, koyu renkli, yapısı belli olmayan ve mikrobiyolojik ayrışmaya dirençli olan gruptur. Bu grubu monosakkarit, peptit, fenol ve amino bileşikleri oluşturur.

Bitkilerde buharlaşma şeklinde su kaybına transpirasyon denir. Fakat transpirasyon, bildiğimiz fiziksel buharlaşmadan ziyade, bitkide gerçekleşen fizyolojik olayların ve metobolik etmenlerin de rol oynadığı daha karmaşık bir olaydır.

Nekton; açık denizlerde yaşayan ve deniz akıntısı etkisiyle hareket edebilen canlılardır. Abisal alan; 200-2000 metre arasındaki bölgedir. Güneş ışınlarının ulaşamaması, suların çok olması, basıcın fazla, besin kaynaklarının oldukça az olması canlı türünün az olmasındaki etkenlerdir. Bentik bölge; okyanus ve denizlerin tabanına bentik bölge denir. Deniz dibi ile yakın ilişki içinde yaşayan türlere bentik tür denir. Pelajik bölge; açık denizleri kapsar. Deniz dibi ile yakın ilişki içinde yaşamayan türlere pelajik tür denir. Neritik alan; 0-200 metre arası tür açısından en zengin bölgedir. Akarsularla beslenmesi, güneş ışığı, oksijen ve diğer birçok çözünmüş maddenin fazla olması canlı sayısını artırmaktadır. Deniz canlılarının %90’I bu bölgede yaşamaktadır.

Toprak-bitki ilişkisinde bitki köklerinin dört önemli görevi vardır. Bunlar;
Bitkileri toprağa bağlamak.
Topraktan su ve mineral maddeleri almak.
Su ve mineral maddelerin alındıkları yerden gövde ve yapraklara kadar taşınmasını sağlamak.
Bitki hormonları ile diğer organik bileşikleri sentezlemek.

Sıcaklık arttıkça nispi nem azalır. Kış aylarında sıcaklığının düşmesi ile bitkinin gövde sıcaklığı da düşmektedir. Sıcaklık arttıkça bitkinin solunum hızı da artar. Sıcaklık, en uygun büyüme sıcaklığını aştığında fotosentez ve solunum dengesi bozulur ve bu nedenle büyüme yavaşlar. Doğru cevap A seçeneğidir.

Güneş ışınlarının yetersiz olması durumunda, bitkilerde kök sistemi değişmemesine rağmen yaprak dizilişi (bitkinin geometrik yapısı) bunu giderecek şekilde değişikliğe uğrar. Diğer yandan, güneş radyasyonu ve yaprak alan indisi arasında da bazı ilişkiler söz konusudur.

Uzun süreli az yağışlar 3 saati aşan sürede 5 mm, 5 saati aşan sürede 10 mm’den az olan yağışlardır. Toprağa işleyen su miktarı daha fazla olduğu için belirli hızın üstünde (5 mm/gün) tarımsal yönden en yararlı olan yağışlardır.

Farklı iklim elemanlarının bulunması farklı güneşlenme süresi, sıcaklık, basınç, rüzgar, nem, yağış isteyen bitki türlerinin yetişmesini sağlamaktadır. Bu sebeple farklı iklim elemanlarının bulunduğu bir coğrafyada ürün çeşitliliği fazla olur. Doğru cevap D seçeneğidir.

Tarım ekosistemleri: Karasal yüzeyin yaklaşık %10 kadarı tarım ekosistemleridir. İklime bağlı olarak insan etkisi ile gelişebilen ekosistemlerdir

C-4 bitkileri; düşük karbondioksit konsantrasyonuna, yüksek sıcaklığa ve daha düşük oranda suya ihtiyaç duyan, mevsimsel kuraklığa dayanıklı, başlangıçta 4 karbon atomu içeren organik molekülleri bağlayan, ışık şiddetini kullanma yetenekleri yüksek bitkilerdir. Buğday, tütün, şeker pancarı, arpa C-3 bitki grubuna girmektedir. Mısır, şeker kamışı gibi bitkiler busınıfa girmektedir.

Bir likeni oluşturan yapı veya gövdenin tamamına tallus denilmektedir.

Parazitizm: Bir türün yararlandığı türü olumsuz olarak etkilediği, ondan faydalandığı, onun yokluğunda yaşamını sürdüremediği ilişkidir.

Ekolojik niş, temel olarak canlının yaşadığı ortam içerisindeki işlevi olarak tanımlanmaktadır. 

Arazilerin topoğrafik durumları arazi yüzeyinin şeklini gösterir. Topoğrafik açıdan araziler eğime göre düz veya eğimli araziler olarak iki gruba ayrılır. Düz araziler, eğimi %4’den küçük olan arazilerdir. Bu arazilerde bulunan topraklarda suyun tutulması ve aşağı katmanlara doğru süzülmesi daha iyidir. Eğimli arazilerde ise su eğim nedeniyle kolaylıkla eğim yönünde akışa geçer. Bu nedenle toprağa sızan miktar az olur