“Görüngücülük” kavramı, insana görünen, insanın deneyimi içine giren olgular için kullanılır. Yani bizim görünen dünyayı aşarak nesneleri olduğu gibi kavramamız olanaklıdır, mümkündür.

Olgular, Russell gibi felsefecilerin anladığı şekliyle, üç temel unsurun katılımıyla oluşur:

• Nesneler
• Nitelikler
• Bağıntılar

James’e göre doğruluk kavramı, eylemlerden, faydadan ve somut sonuçlardan bağımsız olamaz.

Olmayanın olduğunu söylemek ya da olanın olmadığını söylemek yanlış, olanın olduğunu ya da olmayanın olmadığını söylemek doğrudur seçeneği Aristoteles’e, Doğruluk var olan şeylerle zihnin uygun olmasıdır seçeneği Thomas Aquinas’a, Doğru önermeler nesnel olgulara karşı gelir seçeneği olguculara ve Doğruluk kavramı, eylemlerden, faydadan ve somut sonuçlardan bağımsız olamaz seçeneği ise James’e aittir. “Zihinden tamamen bağımsız bir madde veya nesne düşüncesi kabul edilemez savı” Berkeley’e aittir.

A. Goldman ve P. Kitcher gibi bazı felsefeciler bilginin asıl hedefinin önermesel doğru olduğunu savlamışlardır.

Temsilcilik akımının savunucuları algılarımızın kaynağının veya hedefinin algılardan ve bilgiden bağımsız bir şekilde var olan gerçeklik olduğunu iddia etmektedir.

Quine doğalcılığı, Wittgenstein şüpheciliği, Dalmiya feministliği, Schmitt ise toplumsalcılığı savunmaktadır. 20. yüzyılda pragmacılığın en önde gelen savunucusu Rorty’dir.

Bahsi geçen ifade görüngü, yani olay, diğer bir deyişle deneyimden kaynaklanan olayların algı süreçleri içinde girdiği etkileşimler ve öznedeki etkisi ile ilgilidir.

Modern felsefenin kurucusu ve aynı zamanda usçu olan felsefeci Descartes'tır.

Gettier’in eleştirisi ışığında önerilen üçüncü çözüm, üçlü analizin dördüncü bir koşulla desteklenmesidir.

Tanrı’nın varlığına ilişkin ontolojik kanıtıyla tanınan filozof Aziz Anselm’dir. Anselm’in kanıtı, “Tanrı” kavramının irdelenmesi yöntemini kullanır.

William James’e göre yeni doğrular, eski doğrular ile yeni deneyimlerin bir araya gelmeleri ve birbirlerini karşılıklı olarak değiştirmeleriyle ortaya çıkar.

Quine’ın doğalcı epistemolojisi, bireysel zihin, idealar dünyası veya kavramsal soyutlamalardan ziyade ilgisini doğaya, deneyime ve bilime yönelterek devrimsel bir adım atmıştır.

Geriye gitme son bulmadıkça gerekçelendirmenin var olması olanaksızdır. Ancak geriye gitme son bulma olanağına sahiptir. İçerik açısından daha bilgilendirici ve açıklayıcı olması amacıyla “gerekçenin gerekçesi sorunu” deyimini kullanılmaktadır. Doğru cevap B’dir.

Platon nous’u “ruhun ölümsüz ve akıl içeren kısmı” olarak tanımlar ve bizim gibi sonlu varlıkların işlevleri arasında “tanrısallığa yakın olan işlev” olarak niteler.

Wittgenstein’a göre, anlamın oluşması ve iletilmesinin anlaşılması için zihnin içine değil toplumsal alana bakmak gerekir.