Soğuk iletişim araçlarında alıcının mesajı anlayabilmesi için birden fazla duyu organını kullanması ve çaba harcaması gerekir. İzleyici eksik bırakılan kısımları anlamlandırmak için etkin olmak durumundadır. Sıcak iletişim araçları tek bir duyu üzerinden bilgi aktarımı gerçekleştirir. Bu durumda gazete tek bir duyu organına -göze- hitap ettiği için sıcak bir iletişim aracıdır. 

Noktacılık akımında resimler izleyicinin konumuna göre değişir. Yakından bakıldığında, eseri oluşturan parçalar yani detaylar görülür. Uzaktan bakıldığında ise eserin tamamı görülür. Bu konu da insanın görme sisteminin çalışmasıyla ilişkilidir

Fotoğrafın teknik olarak üretilme sürecinden çok, fotoğraf yoluyla ortaya çıkan görüntüye nasıl bakıldığı önemlidir. Bu anlamda ünlü düşün adamı Roland Barthes (1915-1980) tarafından kaleme alınan Camera Lucida adlı çalışma önemlidir. Barthes, fotoğraf yoluyla yaratılan hislerle ilgilenmiştir.

Gerçeklik konusuyla ilgili olarak bu yeni dönemin kendine özgü özelliği olan yapay gerçeklik konusunu da açıklamak gerekir. Remediation döneminin diğer bir belirleyici özelliği olan yapay gerçeklik, belki de yeni fotoğrafın ta kendisidir. Evet, yeni fotoğraf bir yönüyle yapay gerçekliktir. Gerçek sadece fotoğraf makinesi yoluyla resmedilmemektedir. Sıradan bir fotoğraf, yazılımlar yoluyla yeni bir gerçek olarak fotoğraf adıyla üretilmektedir.

Sanat eseri açısından yaklaşıldığında vurgulanması gereken noktayı izleyenin esere katılımı oluşturmaktadır. Bu bağlamda katılımın süresi o eserin öznel zamanını ortaya koyar. Bu bağlamda sözü edilen yoğunluk; bir resmin, heykel ya da fotoğrafın kaç kişi tarafından izlendiği değil, izleyenler üzerinde hangi yoğunlukta etki yarattığıyla ilgilidir. Bu durum öznel zamanın kısa ya da uzun hissedilmesini ortaya çıkartır.

Karanlık kutunun içine ışık sızdırmayan dört tarafı kapalı odası, hiyerarşi içinde bir güç sistemine işaret eder. Nietzsche bu metaforu kullanır.

Karanlık oda çalışmalarına önem vermek yeni fotoğrafın belirleyici özelliklerinden biri değildir.

Sayısal fotoğraf denildiğinde, tek bir bütün olarak fotoğraf değil, küçük noktalardan oluşan bir bütünü düşünmek gerekir. Başka bir deyişle kolaylıkla dağıtılabilen ve yeniden istenilen şekilde birleştirilen görüntülerden söz edilmektedir.

Fotoğrafın “ölümü” ister analog eskime ister fotoğrafın medya kanallarında yitimi anlamlarına gelsin, perspektif sisteminin temel ilkeleri bilgisayar sistemlerine aktarıldığı anda ilan edilmişti.

Bilgisayar meta-sistem olarak çeşitli fotoğraf türlerini ve hatta kitap, sinema ve müzik gibi diğer medya türlerini de teknolojik olarak bünyesinde eritmiş olsa da, söz konusu fotoğraf ve medya türlerinin kimliklerini bir ölçüde korumayı başarmış olmaları şaşırtıcıdır.

Leonardo da Vinci

Kitle iletişim araçlarını Sıcak ve Soğuk Araçları olarak iki temel gruba ayırması, iletişim kuramcısı Marshall Mc Luhan’ın belirleyici görüşlerinden biridir.

Rönesans dönemi sanatının, insanlık tarihi içindeki önemi, dönemin yeni biçim ve bilimsel verilere dayalı olmasından gelir. Rönesans dönemi sanatçıları, ideal güzellik ve doğaya öykünmeye ulaşabilmek için matematik başta olmak üzere anatomiden, perspektiften, meteorolojiden ve renkbiliminden (kromatoloji) faydalanmışlardır.

Antik Yunan düşünürlerinden Aristoteles (İÖ 384-322) ünlü Fizik adlı eserinde zamanı; önce ile sonraya göre hareketin sayımı olarak tanımlar ve zaman kavramını üç aşamada ele alır. Önce hareketle ilişkili olarak zaman ikinci aşamada ise zaman hareket ilişkisi bağlamında, önce ve sonra durumlarına zaman uygulamıştır. Zaman hareketle ilişkili bir şeydir ve bu bağlamda önce ve sonra ise zamandır. Üçüncü aşama olan önce ve sonra ilişkisini sayılaştırmaktır.

Zaman, önceye ve sonraya göre hareketin sayısıdır. Şimdi, birbirinden ayrı bir anlamda bağımsız olan an’lardan oluşur. Bu an’ların sözünü ettiğimiz an’ı ise şimdikian’dır, yani fotoğrafçılık terimiyle 1/1000 gibi bir örtücü değeriyle çekilen fotoğrafın kaydettiği an’dır. An yani şimdi, geçmiş zamanın sonu, gelecek zamanın başlangıcı olduğu için düşünüre göre, zaman hep başlangıç içindedir ve hiç bitmeyecektir. Her değişim ve hareket, zaman içinde olur. Fotoğraf kullandığı tekniğinin gereği olarak hareket içindeki nesne ve durumları tek bir kare içinde zapteder. Çekilen her fotoğraf Aristoteles’in dediğine denk düşer yani önce ve sonra arasında yer alan şimdi, şimdikian’dır.

I. Saat yoluyla ölçülür. IV. Hareket oluşturduğu yapıyla ölçülür. V. Saat zamanı olarak da adlandırılır.

Aristoteles Fizik adlı eserinde zamanı; önce ile sonraya göre hareketin sayımı olarak tanımlar. Her değişim ve hareket, zaman içinde olur. Şimdiki an ne ise şimdiki anın uzakta olanı yani gelecek de odur. Gelecek zaman da şimdiye aittir, daha önce ve daha sonra denildiğinde de zaman içinde olduğumuz anlaşılır. Her değişim ve hareket zaman içinde yer alır. Aristoteles’e göre zaman ve değişim yok edilemez.