Detaylı bir iş planı genellikle giriş, işletmenin tanımı, pazarlama planı, üretim planı, yönetim planı, araştırma ve geliştirme bölümü, önemli riskler bölümü, zaman tablosu bölümü ve ekler olmak üzere on bölümden oluşur.

Detaylı bir iş planı genellikle 10 bölümden oluşur.

Mevzuatlar ve yasalar hukuk bilimi ile ilgilidir.

Zaman tablosu yaklaşımı, yapılacak işlerin adımlar şeklindeki gösterimini içerir. Zaman tablosundaki bu aralıklar üçer aylık, aylık ya da haftalık olarak verilebilir.

“Gereksinim bütün icatların anası olabilir ama oyun da kesinlikle babasıdır” diyen Roger Von Oech en önemli icatların ve fikirlerin başka fikirlerle oynanırken ortaya çıktığını ileri sürmektedir. Kısacası iş fikirleri iş yaratıcılığını gerektirmektedir.

Girişimcilikle ilgili olarak yapılan çalışmalar incelendiğinde girişimcilik kavramının farklı sözcük
gruplarıyla açıklanmaya çalışıldığı görülecektir. Bu gruplar şu şekilde sıralanabilir:
1. Başlatma/bulma/yaratma
2. Yeni işletme
3. Yenilik/yeni ürünler/yeni pazar
4. Fırsatların peşinde koşma
5. Risk alma/risk yönetimi/belirsizlik
6. Kâr arzusu/kişisel fayda
7. Üretim yolları ve kaynaklar
8. Yönetim
9. Değer yaratma
10. Büyüme arzusu
11. Girişim
12. Değişim yaratma
13. Sahiplik
14. Sorumluluk/ Yetki
15. Strateji oluşturma

Kümelenme politikası özü itibariyle, bölgesel kalkınma, girişimcilik, inovasyon ve sanayi politikalarını birleştiren bir konumda yer almaktadır.

Girişimcilik her yönü ile farklı bir boyuttan bakılabilen bir kavramdır. Bu yüzden çeşitli düşünürler girişimcileri farklı açıdan değerlendirerek tanımlamışlardır.
Girişimci belirsizlikle ilgili riski üstlenen kişidir (Cantillon, Thünen, Mill, Hawley, Knight, Mises, Cole, Shakle).
Girişimci finansal sermayeyi arz eden kişidir (Smith, Turgot, Böhm-Bawerk, Pigou, Mises).
Girişimci bir yenilikçidir (Baudeau, Bentham, Thünen, Schmoller, Sombart, Weber, Schumpeter).
Girişimci bir karar vericidir (Cantillon, Menger, Marshall, Wieser, Amasa Walker, Francis Walker, Keynes, Mises, Shakle, Cole, Schultz).
Girişimci endüstriyel bir liderdir (Say,Sain-Simon, Amasa Walker, Francis Walker, Marshall, Wieser, Sombart, Weber, Schumpeter).
Girişimci bir yöneticidir (Say, Mill, Marshall, Menger)
Girişimci ekonomik kaynakların bir düzenleyicisi ve koordinatörüdür (Say, Walras, Wieser, Schmoller, Weber, Davenport, Schumpeter, Coase).
Girişimci bir girişimin sahibidir (Quesnay, Wieser, Pigou, Hawley).
Girişimci üretim faktörlerinin bir işverenidir (Amasa Walker, Francis Walker, Wiesr, Keynes).
Girişimci bir müteahhittir (Bentham).
Girişimci bir arbitrajcıdır (Cantillon, Walras, Kirzner).
Girişimci alternatif kullanımlar arasında kaynakların bir tahsisçisidir (Cantillon, Kirzner, Schultz).
Düşünürlerin girişimciliğe dair tanımları dikkate alındığında girişimci endüstriyel bir lider aynı zamanda yenilikçi olduğu görülmektedir. Zaten eğer bir yenilikçi olmasa idi girişimci olması da beklenemezdi.

İş Planının girişimciye sağlayacağı faydalar aşağıdaki şekilde sıralanabilir: Girişimcinin işletmeyi eleştirel ve objektif bir bakış açısıyla görmesini sağlar.

KGF Kapsamında Garanti Verilen Krediler

• Yeni iş kurma

• Mevcut tesisin genişletilmesi

• Hammadde temini

• Yeni teknoloji kullanımı

• Yeni iş yerine taşınma

• Nakit sıkıntısı giderme

• İhracatın ve İthalatın finansmanı

• Teminat mektubu amaçlı krediler

• KOBİ’lerin kullandığı diğer nakdi ve gayrinakdi krediler

Teknolojik politika sanayileşme politikası içerisinde bir yer kaplamaktadır ama tek başına bir başlangıç politikası değildir.

Melek yatırımcılar, profesyonel iş geçmişleri olan belirli bir bilgi ve finansal geçmişe sahip kişilerdir.

İş planının ögeleri: Giriş, işletmenin tanımı, pazarlama planı, üretim planı, yönetim planı, araştırma ve geliştirme bölümü, önemli riskler bölümü, zaman tablosu bölümü, ekler.

İş planı sürecinin tümü, girişimciyi kurulması düşünülen işletme ile ilgili tüm unsurları analiz etmeye ve belirsizliklerin doğması durumunda etkin stratejiler hazırlamaya itmektedir. Aslında iş planı kurulu bir işletmenin ya da yeni girişimin gelişiminde- işletmenin stratejik analiziyle başlayan bütünleşik bir süreçtir. İşletmenin belirlenmiş amaçlarını göz önüne alarak, mevcut kaynakların, işletme çevresinin,stratejik gelişmelerin ve olası durumların değerlendirilmesini gerektirir. Aşağıdaki şekil işletmeleraçısından, iş planının faydalarını ve üstlenmiş olduğu rolü göstermektedir: Analiz, İletişim, Hareket, Sentez, Başarı. (Şekil 5.1)

Gelişmekte olan ülkelerde 1950 1960’lı yıllardan itibaren uygulanan “ithal ikameci sanayileşme stratejisi”nin temel amacı ithalatı kısıtlamak ve ithal ürünleri imal edecek yerli imalat sanayini teşvik etmek olarak özetlenebilir.

Girişimcilik sürecinin merkezinde yatan şey fırsatlardır. Fırsat, piyasada hali hazırda hizmet verenlerden geriye kalan boşluktur.

İş planının girişimci tarafından hazırlanması gerekir. Bununla birlikte girişimci, hukukçulardan, muhasebecilerden, pazar araştırmacılarından, mühendislerden, üniversitelerin girişimcilikle ilgili eğitim ve araştırma birimlerinden, küçük ve orta ölçekli işletmeleri geliştirme başkanlığından vb. kurumlardan yardım alabilir. İş planının hazırlanmasında danışmanlık hizmeti alınmadan önce ya da kimlerden hangi tür danışmanlık hizmetinin alınacağının belirlenmesinde, girişimci kendi yeteneklerini objektif bir biçimde değerlendirmelidir.