Okulöncesi sanat eğitiminde değerlendirme ölçütleri keşfetme, araştırıcılık, algılama ve sezgi, iletişim, bireysel ve sosyal farkındalık, beceri kullanımı, yaratıcılık, analiz ve eleştiri şeklinde sıralanmaktadır. Girişkenlik bunlardan biri değildir.

Form çalışmaları, farklı artık malzemeler kullanarak belli bir bütünü oluşturan tasarım yapılmasını içerir.

Uygulamalar bireysel ve grup çalışmalarını içermelidir. Çocuklar bireysel çalışmalarda kendilerini rahat bir şekilde ifade edebilirler ve bunun sonucunda özgüvenleri artar. Grupla yapılan görsel sanat eğitimi uygulamalarında ise birbirlerine karşı sevgi ve saygı duymayı, işbirliği içinde çalışmayı, sorumluluk almayı, hoşgörülü davranmayı, yardımlaşmayı ve paylaşmayı öğrenirler.

Okulöncesinde görsel sanatlar eğitiminde uygulama sürecine ilişkin genel amaçlar çocukların süreci anlamaları, uygulama ortamını, kullanılan teknik ve yöntemlerle ilişkilendirmeleri, bir takım temel kavramları tanımlayıp açıklayabilmeleri doğrultusunda sıralanabilir. Çizimlerinde farklı çizgi çeşitlerini kullanabilirler.

Farklı artık malzemeleri kullanarak belli bir bütünü oluşturan tasarımların yapılmasını içerir. Renkli kağıtlar, gazeteler, değişik boylarda kutular, kablolar, tahta parçaları vb. gibi artık malzemeler kullanılabilir. Sanat etkinliklerinde farklı malzemelerle çalışmak çocuğun yaratıcılığının gelişmesinde önemli bir etmendir. Artık malzemelerle yapılan sanatsal çalışmalar, yerçekimi, ağırlık, genişlik, boşluk, mekan, kitle, hacim, denge gibi kavramların gelişmesine yardımcı olmaktadır. Ayrıca bir iş planlama, başlama ve bitirme becerisini, özgün tasarımlar yapma, küçük ve büyük kas motor gelişimlerini destekler.

Uygulamalar tüm etkinliklerin temeli olan oyun yöntemiyle verilmelidir.

İşbirliğine dayalı öğrenme “sosyal bağlılık kuramı, bilişsel gelişim kuramı ve davranışçı öğrenme kuramı” olmak üzere üç farklı kuramı temel alır.

Çocuklarda bütünleşme endişesinin görüldüğü. Özellikle 5-7 yaş arası çocuk resimlerinde sıkça görülen. Aile temalı bir resim yaparken aile bir ev kompozisyonunda dışarıdan görülebilmekte aileye ait bireyler, evin ayrıntıları bütün özellikleri ile yansıtıldığı özellik saydamlık özelliği olarak tanımlanmaktadır.

Sınıf içinde çocukların sanatsal etkinliklerini sunabilecekleri sergi alanları ve etkinlikleri düzenlemek son derece önemlidir. Çocuklar bu süreçte hem ortaya koydukları ürünleri sunabilecekler hem de sanat eserlerine ilişkin yorumlar yapabilecekleri bir ortama sahip olabileceklerdir.

Öğrenci yaratıcılığının belirlenmesi okulöncesi sanat öğretimine ilişkin teknoloji destekli öğretim tasarımı geliştirme süreci aşamalarından biri değildir.

Çocuğun çevresini algılamasına, yorumlamasına ve bunları dışa vurmasına yardımcı olmak ona sanatsal algı kazandırmaktır. Sanat eğitimi dediğimiz bu kazanım, çocuğa belli bir yöntemle verilirse, kısa sürede çocuğun bilişsel, duyuşsal, devinişsel gelişimi gözlenecektir. Ayrıca okulöncesi eğitim programlarında yer alan nesne ile resim arasındaki benzerlik veya farklılıkları bulma, geometrik şekillerin veya resimlerin eşleştirilmesi, renk ayırt etme, şekil-zemin ilişkisini ayırt etme gibi etkinlikler görsel ayırt etmeye yöneliktir. Bu çalışmalar çocukta görsel algıyı geliştirir.

Üç boyutlu çalışmaları teknoloji ortamında yapabilmek için belli bir eğitim, kas gücü ve bilgisayar kullanma yeteneğine sahip olmak gerekir.

Katılımcı gözlemde, öğretmen öğretim sürecine ve süreç içerisindeki etkileşimlere katılarak öğrencilerin içinde bulundukları öğretim durumunu, öğretim sürecindeki gelişimlerini ve sürece ilişkin karşılaştıkları problemleri öğrencileri gözlemleyerek, onlarla konuşarak ve doğrudan iletişim kurarak belirler. Katılımcı gözlem sürecinde önemli olan öğretmenin gözlem sürecine katılımının öğrencilerin öğretim yaşantıları üzerinde etkisinin olmaması ve öğrencilerin gerçek öğretim durumlarına ilişkin nitelikleri sunmaları gerekmektedir. Katılımcı gözlem sanat öğretimi sürecinde çocukların çeşitli becerileri kazanımlarını, kavramları ve duygularını ifade etme yeterliklerini gözlemlemek amacıyla öğrencilerin öğretim sürecine ilişkin gelişimlerini yansıtabilecekleri bir ortam oluşturmak amacını taşımaktadır. Bu süreçte öğretmen rolü son derece önemlidir. Çünkü öğretmen çocukların gerçek öğretim yaşantıları içerisinde çalışmalarına, yaşadıkları deneyimlere ve sorunlara ilişkin kendilerini ifade edebilmelerini sağlar. Böylece hem sürece hem de çocukların gelişimlerine ilişkin gerçekçi bir gözlem yapma olanağına sahip olur. Katılımcı gözlemde önemli olan öğretmenin sürece yalnızca çocukların kendilerini ve gelişimlerini gösterebilmelerine olanak tanıyan ortamı oluşturmaktır. Bu nedenle katılımcı gözlem sürecinde öğretmen kesinlikle çocukların davranışları ve etkinliklerine ilişkin eleştirel ve düzeltici yaklaşımlar sergilememelidir. Okulöncesinde çocukların sanatsal etkinliklerde gösterdikleri yaratıcı tavrın niteliği, öğrenciye geribildirim vermek ve yönlendirmek için önemle gözlemlenmesi gereken bir durumdur. Çünkü çocukların sanatsal gelişim sürecindeki performansları ve özelliklerindeki birtakım ayrıntılar öğretmenlerin onlara ilişkin çok özel durumları tespit etmelerini sağlar. Bu nedenle gözlem sürecinde ayrıntılara dikkat etmek, sıra dışı davranışları belirlemek ve özgün tavırları fark etmek önemlidir ve bunun için öğretmenlerin öğrencileri tanımaya ilişkin olarak kullanabileceği araç anekdottur. Anekdot, öğretmenlerin öğretim sürecindeki doğal bir ortamda belli bir amaca yönelik, sistemli, planlı gözlemin sonucunda objektif olarak öğrenciye ilişkin kimi davranışları ayrıntılı şekilde kaydetmesine dayalı bir öğrenciyi tanıma yöntemidir.

II. ifade görsel sanat eğitiminin teknoloji alanıyla ilişkisini gösterir.

Öğrencilerin ilgi ve ihtiyaçlarının günlük yaşamla ilişkilendirilerek öğrenmenin bütünleştirilmesi; 1930-1940 yılları arasında Amerika Birleşik Devletlerinde desteklenen bütüncül yaklaşımın özelliğidir.

Çocukların yeni formlar oluşturabildiklerini görebilecekleri ve dokunsal bir algı geliştirmelerine yardımcı olacakları bir ortam yaratan üç boyutlu çalışmalara yer verebilir.

Okulöncesinde görsel sanatlar öğretimi sürecinde değerlendirmede iki önemli etmen rol oynamaktadır: bunlardan birincisi çocukların sanat yoluyla ne öğrendiği ve öğrendiklerini nasıl geliştirdikleridir, ikincisi ise bu öğrenme ve gelişim sürecine yardımcı olan uygun öğrenme ve öğretme etkinliklerinin sağlanması, seçilmesi ve uygulanması için ölçütler belirleyebilmektir. Okulöncesinde görsel sanatlar eğitiminde değerlendirme sürecine ilişkin temel bileşenler öğretmen, öğretim programı, öğretim ortamı ve niteliği, öğretim yöntemlerinin uygunluğu ve öğretim ortamına ilişkin içeriğin uygunluğudur.

Disiplinlerarası yaklaşımın temelleri, Dewey’in bireyin deneyimine, yaşantısına odaklanan okul modeline ve Piaget’in yapılandırmacı eğitim kuramına dayanmaktadır.

Sınıfın yapılacak etkinliklere ve kazanımlara göre düzenlenmesi, Jacobs un yedi basamaklı bir model önerisinden biri değildir.

Teknolojik destekli öğrenme ortamlarında öğrencinin bireysel öğrenme yeterlilikleri, ilgilerine yönelik duyumlar, yaşantıları ile ilişkilendirme gibi gereklilikler öğrenmeyi daha etkili hale getirmektedir. Çünkü öğrenciler öğrenme süreçleri ile yaşam arasında bir ilişkilendirme gerçekleştirebilmektedirler.