Okulöncesi çocukların sanatsal etkinliklerde gösterdiği yaratıcı tavrın niteliği, öğrenciye geribildirim vermek ve yönlendirmek için gözlemlenir.

Dewey, çocuk merkezli yaklaşım, Fouts ve Ellis, beyin temelli yaklaşım, Piaget, yapılandırmacılık teorisi üzerine çalışmalar yapmıştır.

Genellemeler doğrultusunda çocuk resimlerinde tamamlama, saydamlık, düzleme ve hiyerarşi gibi takım özellikler bulunmaktadır.

Okulöncesinde görsel sanatlar eğitimi sürecinde öğrencilerin içinde bulundukları dönemin özellikleri öğretim ortamının başlangıç noktasını oluşturur. Bu süreçte; kim (yaş düzeyi), niçin (amaç), ne (uygulama), nasıl (malzemeler), nasıl daha
iyi (gelişim) gibi sorular ile öğretim ortamları geliştirilebilir ve öğrencinin ilgi ve beklentilerine karşılık veren öğrenme ortamları oluşturulabilir.

Problemin belirlenmesi, amaçların belirlenmesi, mesajın belirlenmesi ve öğretim yönteminin belirlenmesi şeklinde sıralanmaktadır.

Görsel sanatlar eğitimi; yetişmekte olanlara ve yetişkinlere, güzel sanatların yaşamdaki yerini ve önemini yaşatarak kavratacak biçimde düzenlenmiş belli programlarla, güzel sanatların türlerini, tarihsel gelişimini, ifade gücünü, insanın temel gereksinimlerinden biri olduğunu örnekleriyle göstererek ve aynı zamanda çeşitli tür ve dallarında beceri kazandırabilecek uygulamalı çalışmalarla, sanatsal olgusunu tanımaya yönelik bir eğitim sürecidir.

Duyumsal farkındalık, görselleştirmeye ilişkin malzemelerin niteliği, fiziksel özellikler ve çevre gibi etmenlere ilişkin duyarlılık, sanatsal etkinlikleri içselleştirme eğilimi, iyi ayrımlar yapmak, detaylara dikkat etmek, tarzlar, kültürler ve tarihi süreçlerin çeşitliliğine ilişkin hassasiyet göstermek gibi davranışların değerlendirilmesini içermektedir.

Öğretmenler çocuklara “Ne resmi yapıyorsun?” ya da “Bu çizdiğin/boyadığın nedir?” gibi bir takım sorular yerine “Bana resmini anlatabilir misin?” ya da “Bu resmi yaparken ne düşündün?” gibi açık uçlu sorular sormalıdırlar. Bu tür sorular çocukları kendi yaratıcılıkları hakkında konuşmaya yönlendirir. Çocuklar ile yaptıkları çalışmalarla ilgili konuşmalar yapmak, aynı zamanda onları kendilerini ifade etme konusunda rahatlatır ve yeni denemeler gerçekleştirmek konusunda cesaretlendirir. Bütün bu etkinlikler sırasında farklı kelimeler ve ifadeler kullanan çocuğun dil gelişimi kaçınılmazdır.

Sanat öğrencilere; dünyayı anlamlandırmayı öğretir. Bu amaç için öğrenciler daha önceki dönemlerde yapılmış olan sanat eserleri ve güncel sanat eserleriyle birlikte kendi yaptıkları sanat eserlerini de örnek olarak kullanabilirler. Çocuklar sanatı yerel kültür ile diğer kültürleri karşılaştırmakta kullanabilirler. Bu amaçla günümüzün ve geçmişin farklı kültürlerine ait sanat eserlerinden değerlendirme yapılabilir.

Temanın belirlenmesi ve gözden geçirilmesi, eğitim kaynaklarının belirlenmesi, temanın organize edilmesi, sınıf ortamının düzenlenmesi, değerlendirmenin belirlenmesi gerekli sıralamadır.

Kontrol öğreticide değil kullanıcıda olmalıdır.

Wilson & Wilson, yaptıkları araştırmada, küçük çocukların ressamların çalışmaları veya kendi yaptıkları resimler hakkında istekli bir şekilde konuştukların ifade etmişlerdir. Bu araştırmacılar, “çizgisel diyalog” dedikleri bir uygulamayı okulöncesi dönem çocuklarıyla birlikte yapmışlardır. Bu uygulama, çocukların kendi resimleri üzerinde lider bir şekilde konuşmalarını amaçlamıştır. Bu çalışmada her yaşa uygun cevaplar alınmıştır.

Mathison ve Freeman’a göre disiplinlerarası yaklaşımın katkıları sıralanmak istenirse şu maddeler dikkat çekici olacaktır. Genel kavramların uygulanmasını artırmaktadır. Konulara daha geniş bakış açısı sağlamaktadır. Değer yargılarının ve küresel bağlantıların daha iyi anlaşılmasını sağlamaktadır. Karar vermeye yardımcı olmaktadır. Yaratıcı ve eleştirel düşüncede artış sağlamaktır. Motivasyonu arttırmaktır.

Okulöncesinde görsel sanatlar öğretimi sürecinde en önemli nokta öğretim sürecinin içeriğine ilişkin kazanımların anlamlılığının ve uygunluğunun değerlendirilmesidir. Okulöncesinde görsel sanatlar eğitimi süreci ve değerlendirilmesine ilişkin öğretim içeriğinin öğrencilere uygunluğu ve öğrencilerin öğretim içeriğine yönelik bilgi, beceri, tutum ve kavramların edinimlerine ilişkin gelişimleri oldukça dikkatle belirlenmesi gereken bir konudur.

Form çalışmaları, farklı artık malzemeler kullanarak belli bir bütünü oluşturan tasarım yapılmasını içerir.

Çocuğun her alanda orantılı gelişimini sağlayabilmek için sanat eleştirisi, estetik, sanat tarihinin yanı sıra farklı disiplin alanlarını okulöncesinde sanat eğitimine taşımak doğru bir yaklaşımdır. Sanat eğitiminin çocuğa etkisini inceleyen, psikolojik yaklaşım, bilişsel yaklaşım ve öz gelişim yaklaşımı olmak üzere üç farklı görüş bulunmaktadır. Psikolojik yaklaşım sanatı çocukların içsel dünyalarının bir yansıması olarak görmektedir. Bilişsel yaklaşım ise sanatı, çocukların dünya hakkındaki genel bilgi yapısı olarak değerlendirirken, üçüncü yaklaşım olan öz gelişim yaklaşımında sanat eğitimi, çocukların öz gelişimlerini ifade etmekte ve çocukların içinde yaşadıkları toplumla kendileri arasındaki ilişkiyi anlayabilmelerini, kendilerini ifade edebilmelerini ve toplumla iletişim kurabilmelerini kapsamaktadır.

Teknoloji destekli öğretim ortamlarında kapsamlı, esnek, değişken ve geliştirilebilir bir yapı oluşturulmak amaçlanır.Öğretim sürecinde verilmesi istenilen mesajın belirlenmesi önemlidir.

Öğrenciler bilgi dağarcıklarını öğretmenin yönlendirmesiyle değil kendileri oluştururlar.

Öğretmenlerin görsel sanatlar öğretimi sürecinde gerçekleştirmeyi planladıkları değerlendirmeye ilişkin sormaları gerekenler A, B, C, D seçeneğinde doğru verilmiştir. E seçeneğinde ise belli bir kısım ve ortamdan bahsedilmiştir. Bu “Öğretim ortamı bütün öğrencilerin başarıya ulaşabilmeleri için uygun mu?” şeklinde olmalıdır.

Okulöncesi sanat eğitiminde değerlendirme ölçütleri keşfetme, araştırıcılık, algılama ve sezgi, iletişim, bireysel ve sosyal farkındalık, beceri kullanımı, yaratıcılık, analiz ve eleştiri şeklinde sıralanmaktadır.