Yarı-yapılandırılmış görüşmede görüşmeden önce her kişiye sorulacak sorular belirlenmiştir; fakat yapılandırılmış görüşmeden farkı görüşmeciye görüşme sırasında ihtiyaç duyduğu, merak ettiği soruyu sorma esnekliğini tanımasıdır. Görüşmeci, görüşme sorularıyla ilgili olarak kendi tarzını kullanarak konuları araştırabilme inisiyatifine sahiptir.

Yaklaşıma göre problem çözme sürecinin 6 temel aşaması söyle sıralanır:

1. Problemin olabildiğince açık bir biçimde tanınması ve tanımlanması
2. Alternatif çözüm önerilerinin geliştirilmesi
3. Çözüm önerilerinin ayrıntılı biçimde değerlendirilmesi
4. Önerilerden seçim yaparak bu doğrultuda amaçların belirlenmesi
5. Çözüm önerilerinin uygulamaya geçirilmesi
6. Çözüm önerilerinin işleyip işlemediğinin izlenmesi ve değerlendirilmesi.

Görüşmecinin, yansıtma becerisini işe koşmasının önemli işlevleri vardır:

1. Başvuran anlaşıldığının farkında olmakta ve savunmaları azalmaktadır.
2. Duygu ve düşüncelere belirginlik ve nesnellik getirmektedir.
3. Başvuranın kendi davranışlarının sorumluluğunu almasını sağlamaktadır.
4. Başvuran hangi duygusal tepkiyi ne zaman vereceğine kendisi karar vermektedir.
5. İfade edilen duyguların nedenlerinin araştırılması mümkün olmaktadır.
6. Başvuranda “anlaşılıyor olma” hissi yaratmaktadır.

Maslow’a göre insan gereksinimlerinin bir hiyerarşisi vardır. Bu hiyerarşinin en alt basamağında fizyolojik gereksinimler vardır. Fizyolojik gereksinimleri sırasıyla güvenlik, ait olma, saygınlık, bilme, estetik ve kendini gerçekleştirme gereksinimleri izler. Herhangi bir gereksinimin giderilmesi, bir önceki basamaktaki gereksinimin giderilmiş olmasına bağlıdır.Bunun görüşmeci açısından doğurgusu şudur: Bireyin bütün gereksinimleri gözden geçirilmeli, soruna yol açtığı düşünülen gereksinim giderilmeye çalışılırken, hiyerarşide ondan öncekilerin doyurulmuş olup olmadıkları incelenmelidir. Örneğin, bir başvuranın sorunu barınma ile ilgiliyse, bu sorundan önce beslenme gereksinimlerini karşılayıp karşılayamadığına bakılmalıdır.

Gerçek ilişki kavramı ile günlük yaşam içinde herhangi iki ya da daha fazla insan arasında gerçekleşen ve profesyonel olmayan ilişki biçimleri kastedilmektedir. Sosyal hizmet görüşmelerinde taraflardan biri profesyonel olmakla birlikte, görüşme içinde yer alan her iki birey de insandır ve doğal olarak ortaya çıkan ilişkinin bir gerçek ilişki yönü olacaktır. Profesyonel çerçeveyi bozmadığı sürece gerçek ilişki, yardım ilişkisi kurulmasına katkı sağlayacaktır.