Fresk (Fresko)
Fresk, herhangi bir bağlayıcıya gerek kalmadan yalnızca su ile karıştırılmış olan renk pigmentlerinin duvara ya da tavana uygulanmasıyla bir resim yapma yöntemi anlamına gelir. Gerçek fresk (buon fresko) ve kuru fresk (fresco secco) olmak üzere iki ayrı çeşittedir. Boyanın kuru bir duvara uygulanması kuru fresk olarak adlandırılır. Kuru freskler, gerçek fresklerin dayanıklılığına sahip değildir.
Mısırlılar, duvar resimlerinde kuru fresk tekniğini kullandılar. Pigmentlerin su ile karıştırılıp ıslak sıva üzerine uygulanması ise gerçek fresk olarak adlandırılır. Sıva kururken pigmentleri de emmesi ve renk pigmentlerinin sıvaya, duvara sabitlenmesi resimdeki renklerin matlaşmasına da neden olduğu gibi resmin kalıcılığını, sıvanın kalıcılık süresine bağlar. Renk pigmentleri duvarın bir parçası hâline geldiğinden, resim zamana ve ışığa karşı çok güçlü bir direnç gösterir. Bu özellik fresk tekniğinin avantajıdır. Ancak uygulama aşamasında, sanatçı ıslak sıvanın kuruma hızına karşı yarışmak ve çok hızlı çalışmak zorundadır. İlk örnekleri, milattan önce ikinci bin yılın ortalarından, Minos uygarlığı’ndan
kalmadır. Erken Rönesans sanatçısı Giotto di Bondone (1266-1337), fresk tekniğine odaklandı ve Arena Şapeli’nin duvarlarına yaptığı fresklerle daha sonraki sanatçıları da etkiledi.

Yağlı boyanın keşfinden sonraki yüzyıllarda çok sayıda boya malzemesi geliştirilmiş olmasına rağmen, günümüz sanatçıları çoğunlukla daha zengin bir renk verdiği ve katman yapma konusunda daha fazla olanak sağladığı için yağlı boyaları tercih etmektedir.

İspanyol tiyatrosunun ilk önemli oyun yazarı Lope de Rueda’dır. Fars ve dinsel oyunlar konusunda uzmanlaşmıştır. Günümüze kalan oyunları Zeytinler, Armelina ve en tanınmışı olan Eufemia’dır.

Temel Sanat Kuramları: Sanatın ve sanat eserinin doğasını ve niteliğini açıklamaya çalışan geleneksel kuramları; Sanatçı Merkezli, Eser Merkezli, Alımlayıcı Merkezli ve Toplum Merkezli Yaklaşım olmak üzere dört ana grupta inceleyebiliriz.

Romantik Dönem  yurt sevgisi, ülke geleneklerine duyulan onur ile ulusal okulların kurulduğu Ulusalcılık akımının oluştu-ğu bir dönemdir.

İspanyol tiyatrosunun ilk önemli oyun yazarı Lope de Rueda’dır. Fars ve dinsel oyunlar konusunda uzmanlaşmıştır. Günümüze kalan oyunları Zeytinler, Armelina ve en tanınmışı olan Eufemia’dır.

Duyusal bilgiden yola çıkarak; estetik konusunu, ‘güzel olanın bilgisi’ anlamında ayrı bir araştırma alanı olarak ele alan ve Aesthetica adlı eserinde bu alanın sınırlarını tanımlayan ilk felsefeci ise 18. yüzyılda yaşamış olan Alexander G. Baumgarten’dir. Bu dönemden sonra estetik, felsefenin ‘güzeli araştıran’ bir alt alanı olarak kabul görmüştür.

18. yüzyılın sonlarına gelindiğinde ‘Güzel Sanatlar’ terimi iyice yerleşmiştir. Bu terimle kast edilen sanatlar kümesi yazardan yazara değişmekle birlikte; çekirdek kümenin çoğunluk tarafından kabul gören sanatları şiir, resim, heykel, müzik ve mimarlık olarak belirlenmiştir.

Günümüz bestecileri arasında Babür Tongür, Hasan Uçarsu, Betin Güneş, Kamran İnce, Özkan Manav, Fazıl Say sayılabilir.

Batı edebiyatında en tanınmış deneme yazarları
Fransız edebiyatında, bu türün kurucusu sayılan
Montaigne, İngiliz edebiyatında Bacon’dur.

Geleneksel Türk Tiyatrosu Türlerinin
Genel Özellikleri:
• Geleneksel Türk Tiyatrosu sahnesiz bir tiyatrodur ve bu tiyatronun türleri yazılı bir metne dayanmaz.
• Şarkı, dans, söz oyunları başlıca nitelikleridir.
• Güldürü ögesi asaldır.
• Gerçekçi değildir; açık biçim, soyutlaştırma, göstermeci anlatım gibi tekniklere dayanır.
• Kişilerin karakter niteliği bulunmaz; oyun kişileri kalıplaşmış tiplere dayanır.
• Geleneksel tiyatromuzda taklit oldukça önemlidir; başlıca çatışma ve kişileştirme yöntemidir.

Anton Webern modern dönem besteci-yorumcusudur. Digerleri ise romantik döneme aittirler. Cevap E olmalıdır.

M.Ö. 335- 323 yılları arasında Aristoteles, dünya tarihinde
tiyatro kuramı üzerine yazılmış ilk ve en önemli
eser olan Poetika’yı yazmıştır.

Erken Rönesans (yklş.1300-1400) sanatçıları manzarayı, sadece dinî ve figürlü sahneler için bir mekân ya da arka plan olarak kullanmaya başladı. Sanatçıların yeniden manzarayı kendi başına bir konu olarak görmeye başlaması 16. yüzyıldan sonra özellikle Flaman sanatçılarla gerçekleşti.

Guaj

Resimdeki bir eleman olarak değer ışığa bağlı olarak biçimlenir. Kimi kaynaklarda sadece ışık ya da ışık-gölge olarak da adlandırılır. Resimde ışık doğal olarak karşıtı olan gölgeyi de var eder. Doğru cevap D' dir.