Bir uçağın ağırlık merkezinin sınırları belirlenirken çok sayıda sınırlayıcı faktör göz önünde bulundurulur. Bu sınırlayıcılar; uçağın kararlılığı ve manevra kabiliyeti, olası işletme yüklemeleri, kanadın dayanımı, yatay kuyruğun dayanımı, burun iniş takımının dayanımı, ana iniş takımının dayanımı ve burun iniş takımının etkinliğidir.

Ağırlık, bir cismin kütlesine uygulanan yerçekimi kuvveti olarak tanımlanır. Bu kuvvet cismin kütlesinin yanında birim kütleye etkiyen yerçekimi kuvvetinin şiddetine ya da bir başka ifadeyle yerçekimi ivmesine bağlıdır.

Moment bir kuvvetin döndürme etkisi olarak tanımlanmıştır.

Kuvvet bir cismin bir başka cisim üzerindeki etkisidir ve etkidiği cismi kendi yönü ve
uygulama doğrultusunda hareket ettirme eğilimindedir.

Taksi esnasında ve kalkışta pistteki yer rulesinin ilk aşamalarında uçak yavaş hareket ettiğinden istikamet dümeni etkin değildir.

Cisme etkime şekline göre kuvvetler temas kuvvetleri ve alan kuvvetleri olmak üzere ikiye ayrılabilirler. Kuvvetler uygulama noktalarına göre noktasal kuvvetler ve dağıtık kuvvetler olarak da sınıflandırılabilirler.

1914 yılında ilk ticari yolcu taşımacılığı hizmeti veren Benoist XIV’ün boyu 8m ve kanat açıklığı 14 m ve tam yüklü ağırlığı sadece 1200 kg civarındadır.

Uçağın ana elemanları; kanatlar, güç grubu, düşey ve yatay kuyruk ve gövdeden oluşmaktadır. Zemin döşemesi ana elemanlar arasında değildir.

İşletme ağırlıkları uçağın tüm performans gereklilikleri ile uyumlu olacak şekilde seçilmelidir. Performansa bağlı bu ağırlık limitleri temel olarak pist uzunluğuna bağlı limitler; tırmanma ve mânialardan kaçınmaya bağlı limitleri, yol limitleri ve çevreyle ilgili limitler olarak sınıflandırılabilir. Bu limitlere göre bulunan en üst ağırlıklar arasından en düşüğü uçağın ilgili maksimum işletme ağırlığı olarak seçilir.

Ana ağırlık grupları yapısal, güç grubu, temel donanım, işletme donanımı, trafik yükü ve yakıt yükü olmak üzere altı genel başlık altında incelenebilir.

Uçuş harekâtında ağırlık denge hesaplamalarına temel teşkil eden unsurlar, kütle, ağırlık, kuvvet, moment ve dengedir.

Sistem dengesinin bozuntuya uğramasından sonraki yeni durumunda kalmaya eğilimliyse, nötr statik kararlıdır.

Bir uçağın gerçekleştirdiği uçuş operasyonunun herhangi bir anındaki toplam ağırlığı brüt ağırlık olarak adlandırılır. Bu toplam ağırlık en genel şekliyle uçağın kendi ağırlığı ile taşıdığı tüm yüklerin (yolcu, kargo, yakıt vb.) toplamı olarak ifade edilir.

Uçak dizaynı yapılırken uçağın işletme boş ağırlığındaki ağırlık merkezinin daha önce açıklanan kararlılık ve manevra kabiliyeti nedeniyle MAC’in %25’i civarında bulunmasına dikkat edilir. Ancak işletme boş ağırlıkları iç döşemedeki farklılıklar, mürettebat ile ilgili farklı uygulamalar nedeniyle farklı havayolu şirketlerinde farklı değerler alabileceğinden bu noktanın olası en ön ve en arka sınırları da belirlenir.

Yapısal ağırlık, uçağın ana yapısını oluşturan elemanların toplam ağırlığına eşittir. Gövde, kanat, kuyruk takımı, iniş takımları, motor kaportası ve pilonları ile bu yapılara bağlı tüm hareketli yüzeylerin ve mekanik aksamın ağırlığı yapısal ağırlık bileşeni altında incelenir.

Ağırlık merkezi uçağın denge noktasıdır.

Kütle bir cismin içindeki madde miktarını ifade eden ve o cismin eylemsizliğini (ataletini) ya da hareket değişimine direncini ölçen temel bir fiziksel niceliktir.

Dikey eksen uçağın tepesinden tabanına inen eksendir. Sapma hareketi uçağın burnunu sağa veya sola hareket ettirmektedir. Sapma hareketini sağlayan temel kontrol yüzeyi istikamet dümenidir (rudder).

Uçak dizaynı esnasında uçağın işletme boş ağırlığındaki ağırlık merkezinin daha önce açıklanan kararlılık ve manevra kabiliyeti nedeniyle MAC’ ın %25’i civarında olmasına dikkat edilir.

Uçuş harekâtında ağırlık denge hesaplamalarına temel teşkil eden kütle, ağırlık, kuvvet, moment ve denge kavramları üzerinde durulmaktadır. Ayrıca bu temel kavramların uçuş hareketi ve performansı ile ilişkileri önemlidir.