Analog Televizyonda en-boy oranı 1.33:1 iken, sinemada en-boy oranları 1.66:1 Geniş Ekran, 1.85:1 Standart Geniş Ekran ve 2.35:1 Sinemaskop geniş ekran olarak tanımlanmıştır.

Lumiere kardeşler sinema açısından önemli başarılara imza atmışlardır. Ancak onların ses ve görüntünün bir arada kullanımı hakkında sinemaya bir katkıları bulunmamaktadır.

Avrupa HDTV sisteminin özellikleri:
Satır Sayısı 1250
En Boy Oranı 16:9
Resim Frekansı 50Hz
Resim Taraması Ardışık (Progressive)
1986 yılında EU-95 Projesi çerçevesinde başlatılan çalışmalar sonucunda, Avrupa’da yayın yapan ve yayın cihazı üreten firmaların işbirliği ile bir Avrupa HDTV sistemi geliştirilmiş oldu.

İngiltere: İngiltere’de ilk televizyon yayınları John Logie Baird’in “elektromekanik” televizyon sistemi ile Eylül 1929 da BBC tarafından yapıldı. Üretilen görüntünün bir karesi 30 satırdı ve kalite çok düşüktü. Bu sistemle yayınlara Eylül 1935’e kadar devam edildi.
Almanya: Almanya’da da televizyon yayınlarına 1929 yılında “elektromekanik” televizyon sistemi ile başlandı. 1936 yılında televizyon kameralarında “iconoscope” tüpü kullanıldı. 1936 yılında düzenlenen Berlin Yaz Olimpiyat Oyunları’nda bu kameralar kullanıldı.
Fransa: Fransa’da ilk televizyon yayını 31 satırlık bir sistemle 1931 yılında gerçekleşti. Bu yayın deneme niteliğindeydi. İlk resmi yayın ise 1935 yılında başlandı ve yayınlar 1937 yılından itibaren düzenli olarak yapıldı.
Amerika Birleşik Devletleri: ABD’de ilk düzenli televizyon yayını 1928 yılında başladı. Yayın, Federal Radyo Kurulu (Federal Radio Commission) tarafından görevlendirilen C.F. Jenkins tarafından kurulan bir televizyon istasyon aracılığı ile gerçekleşti. Yayınlara ABD’nin değişik eyaletlerinde 1939 yılına kadar devam edildi.

HD-DIVINE sistemi Avrupa’nın ilk sayısal dar bantlı HDTV sistemidir. Proje İskandinav Karasal HDTV Projesi olarak tanımlanmaktadır ve İsveç’de geliştirilmiştir. İlk defa Amsterdam’da düzenlenen IBC’92 de tanıtılmıştır.

Yaşam Tekerleği” anlamına gelen Zoetrope aygıtı William George Horner tarafından geliştirilmiştir.

1960’lı yıllar belgesel filmlerin üç akım üzerinde toplandığı yıllar olmuştur: Fransa’da Cinéma Vérité, A.B.D. ve Kanada’da Dolaysız Sinema (Direct Cinema), İngiltere’de Özgür Sinema. Bu üç akımın başlıca ilkeleri; gerçeği kendi dramatik yapısı içinde ele almak, stüdyo, oyuncu ve öykü üçlemesinden uzaklaşmak.

Sinemada geniş perdenin keşfi, diyaloglara dayalı ve iç çekimlerin yerine dış planda, kalabalıklara yer veren çekimlerin artmasını beraberinde getirmiştir. Filmler perdeyi dolduran kalabalıklarıyla, etkili efektleriyle ve hareketli sahneleriyle başarılı olurlar.

Sinema ve televizyon program üreticileri ise genel olarak aşağıdaki taleplerde bulunmaktadırlar.
Yüksek çözünürlüklü elektronik program hazırlama
Yüksek çözünürlüklü kayıt yapabilmek
Yüksek çözünürlüklü efekt yapabilmek
Yüksek çözünürlüklü kurgu yapabilmek
Yüksek çözünürlüklü programların kalitesini bozmadan çoğaltmak

NHK’nın geliştirdiği televizyon sistemine Hi Vision denilmektedir.

Halka açık olarak yapılan ilk gösterim, 28 Aralık 1895’te, Paris’te Capucines Bulvarı’ndaki Grand Café’de yapıldı. En uzunu 49 sn. olan on filmin gösterildiği programda Auguste Lumière ve eflinin bebeklerini besledikleri Bebeğin Yemeği (Le Repas de bébé, 41 sn.) gibi kendi sıradan yaşamlarını gösterdikleri bir film ve belki de dramatik yapılı ilk kurmaca film olarak nitelendirilebilecek Bahçıvanı Sulamak (Le Jardinier I’arroseur arrosé, 49 sn.) adlı film de yer almaktaydı.

Ressam George Pierre Seurat tarafından başlatılan ve küçük boya darbeleri kullanılarak yapılan resim sanatı akımı pointilismdir.

Film üzerindeki kimyasal madde taneciklerine “Grain” adı verilir. Nesnelerin üzerindeki pürüzlerden yansıyan ışık, kamera merceği ile alınarak film üzerine düşürüldüğünde, bu tanecikler kimyasal bir bozulmaya uğrarlar ve bir malzeme üzerine kaydedilmiş olurlar.