Yeni medyanın devrimsel yükselişinin teknolojik temelini oluşturan en önemli olgu, verilerin sayısal olarak dönüştürülebilmesi, işlenebilmesi ve depolanabilmesi süreçlerine dayanmasıdır.

Lumie´re Kardeşler’in filmlerinin izleyici tarafından dikkat çekici bulunmasında beyaz perdede izledikleri görüntülerin gerçek hayattaki insan, nesne ve fiziki çevreyi, hemen herkesin anlayabileceği nitelikte gösterilmesinden kaynaklanır.

Alman mühendis Rudolph Thun bu keşifleri temellerinde yatan teknik ilkelere göre şöyle sınıflandırmıştır:

• ‘Evre resimleri’nin peşi sıra dizilerek hareketin yeniden üretimi,
• Bir çember üzerindeki küçük pencerelerin hızla döndürülmesiyle, durmaksızın hareket eden resimlerin elde edilmesi,
• Hareketi oluşturan evre resimlerinin bir bütün olarak ya da kısmi aralıklarla birbiri ardına gelişi,
• Mercekler ve ayna aracılığıyla evre resimlerin optik düzenlenmesi,
• Uzun resim şeritleri,
• Hareketli resimlerin yansıtılması.

Çözünürlük 1920 benek X 1080 aktif satır = 2.073.600 benek ( 2.1 Megapixel).

Tanımı verilen kavram kitle iletişimi literatüründe yöndeşme olarak yer almaktadır.

1967 yılında Almanya’da var olan siyah beyaz televizyon sistemi ile uyumlu bir renkli televizyon sistemi olarak kabul edildi.

1903’de Amerikalı Edwin Porter’ın çektiği Büyük Tren Soygunu (The Great Train Robbery) ilk akılda kalıcı öyküye sahip film olur. Filmde ilişkileri ve çekimleri birbirine bağlamak için kurgu tekniğini kullanan Porter sekiz dakika içinde ilk kez hareketli kamerayı da kullanarak gerimli bir öykü yaratır. Heyecanlanan izleyiciler bu yeni anlatım biçiminin daha fazlasını talep ederler ve yapımcılar da onları dinler. Basit macera ve aşk hikayeleri herkesin hoşuna gidecektir. Beklenti kimi zaman biraz daha heyecan, kimi zaman da biraz daha fazla aşktır.

Yeni medyanın altı maddede özetlediği toplumsal değişim örneklerinde bilgi merkezi yapıya bürünmemiştir. Aksine enformasyon sistemlerinin merkeziyetçi yapıdan kurtulduğu savunulmaktadır.

Fransa’da ilk televizyon yayını 31 satırlık bir sistemle 1931 yılında gerçekleşti. Bu yayın deneme niteliğindeydi.

Post-modernizm dönemine kadar önceki sanat akımlarının videonun sanat amacıyla kullanımı için bir temel olduğu söylenmektedir.

Yeni medyanın “yeni” olarak tanımlanmasındaki temel satır başlarından biri, yeni medyanın geleneksel medyaya göre kullanıcılarına etkileşimli bir iletişim ortamı sunabilmesidir. Bu durum iletişim sürecinde kaynak ile alıcıyı eşit konuma getirir. Her alıcı aynı zamanda potansiyel bir kaynak olabilme olanağına da sahiptir. Geleneksel medyanın tek yönlü iletişim süreçlerine karşın yeni medyanın etkileşimli iletişim olanağı, her kullanıcının kanal üzerinde eşit hak sahibi olmasına yol açar ve kanalı kullanarak iletilerini kodlayabilmek için tüm kullanıcıların birbirleri ile aynı haklara sahip olmalarını sağlar.

Gerilla Video: Gerilla video, sokaklarda caddelerde gerçekleşen gündelik hayata ait etkinliklerin politik ya da pedagojik bir amaçla kaydedilmesini içerir.
Feminist Video: Video hangi açıdan bakılırsa bakılsın, narsis bir araçtır. Bu kuramsal söylem ise video-ayna
Benzetmesi ile temellenir. Video, teknik olarak diğer görüntü üretme sistemlerinin aksine anında ve başka hiçbir kullanıcının yardımına ihtiyaç duymadan görüntü üretir. Bu temelden hareketle video tıpkı bir ayna gibi işlev görebilir ve tıpkı bir ayna gibi nesnesi ve imgesini aynı zaman-mekan düzleminde buluşturur.
Video Heykel - Video Yerleştirme:
Video görüntüsünün oluştuğu yüzey monitör olarak adlandırılır. Bu tanım uzunca bir süre bu şekilde kullanılmış ve video monitörleri de bir süre sonra sanatın ortamında kullanılagelmiştir. Video görüntüsünün halkın kullanım alanındaki karşılığı, bir kitle iletişim aracı olarak evlerin salonlarındaki televizyon alıcılarıdır. Bu alıcılar önceleri televizyon yayınlarını evlerin başköşesine getirmek için sadece birer monitör olarak değil, sanki bir ev mobilyasıymış gibi tasarlanmıştır. Bu nedenle bir televizyon alıcısı çoğunlukla bir ev mobilyası gibi işlev görür. Video sanatçıları ise, televizyona karşı mücadelelerinde televizyon alıcılarını birer sanat nesnesine dönüştürerek, televizyonun oluşturduğu kitle kültürüne karşı geliştirdikleri eleştirel tavırda video monitörlerini üçboyutlu bir heykelin parçası olarak kullanmışlardır.
Canlı Video Uygulamaları, Video Performanslar:
Video görüntüsünü diğer görüntü üretme sistemlerinden ayıran temel farklılığın, video görüntüsünün anında oluşturulduğunu daha önce belirtmiştik. Bu özellik
“canlı” görüntü olarak tanımlanır ve nesne ile imgenin eşzamanlı olabilmesi ancak video teknolojisi ile mümkündür.

Teknolojik dönüşümlerin aslında toplumsal dönüşüm olduğunu savunan kuramcı Gilles Deleuze’dir.

Paragrafta bahsi edilen Potemkin Zırhlısı filminin yönetmeni Sergeri M. Eisenstein’dır.

Paralel kurgu, Pudovkin’in kurgu ayrımlarından biri değildir.

Pudovkin’e göre beş ayrı kurgu tipi vardır. Bunlar: kontrast, koşutluk, simgecilik, eşzamanlılık ve temanın tekrarı kurgularıdır.