Simülasyon, özellikle aşağıdaki terminal alanlarının tasarım performansını değerlendirmede önemli bir araçtır:

• Biletleme ve check-in
• Güvenlik
• Gümrük, göçmenlik ve karantina
• Bagaj işleme

Otoparklar terminal konseptinin seçilmesinde değil, hava limanı planlamasında öngörülen alanlardır.

Havacılık talep tahminleri, yeni bir havaalanı yapımı kararından sonra, uygun yerin seçimi için gerekli aşamaalrdan değildir. Doğru cevap A'dır.

Bir havaalanı sistem planı aşağıdaki amaçlara hizmet eder:

• Ülke çapındaki büyümeyi sağlayacak, var olan ve gelecekteki havacılık taleplerini karşılayabilecek havaalanı sistemini oluşturmak,

• Tüm taşımacılık türlerini içeren ulaştırma sistemi içerisinde hava taşımacılığının üstleneceği yükü karşılayabilecek şekilde havaalanlarının gelişimini sağlamak,

• Var olan bir havaalanı genişletilirken veya yeni bir havaalanı inşa edilirken çevreyi ve ekolojik sistemi korumak,

• Hava sahası ve arazi kullanımını en iyi duruma getirecek kullanım planlarının hazırlanmasına yardımcı olmak,

• Uzun vadeli yatırım planları geliştirerek havaalanı finansmanı için öncelikleri belirlemektir.

FAA, havaalanlarını yıllık yolcu kapasitelerine ve kullanım amaçlarına göre sınıflandırmıştır. Entegre
Havaalanı Sistemleri Ulusal Planı (National Plan of Integrated Airport Systems-NPIAS) ile yapılan sınıflandırmada havaalanları 4 gruba ayrılmıştır:
• Ticari hizmet veren havaalanları: Kamuya açık, her takvim yılında en az 2.500 tarifeli yolcunun çıkış yaptığı havaalanlarıdır.
• Birincil olmayan ticari hizmet veren havaalanları: Bu kategoriye giren ticari havaalanları, yıllık en az 2.500 en fazla 10.000 yolcunun çıkış yaptığı havaalanlarıdır.
• Birincil havaalanları: Bu kategoriye giren havaalanları, yıllık 10.000’den fazla yolcunun çıkış yaptığı havaalanlarıdır.
• Kargo hizmeti veren havaalanları: Diğer hava taşımacılık hizmetlerine ek olarak yıllık toplam 100 milyon pound (yaklaşık 220.000 ton) ve üzerinde kargo inişi gerçekleşen havaalanlarıdır.
• Trafiği rahatlatıcı havaalanları: Ticari havaalanlarında yaşanan tıkanıklığı hafifletmek ve genel havacılığın gelişimine katkı sağlamak için kullanılan havaalanlarıdır. Bu havaalanları kamu veya özel sahiplikte olabilir.
• Genel havacılık havaalanları: Genel havacılık havaalanları tarifeli olmayan veya yıllık 2.500 yolcudan az çıkışı olan havaalanlarıdır.

Gerekli saha uzunluğu, referans sahasının uzunluğuna göre her 1000 feetlik (300 metrelik) rakım artışında %7’lik bir artış gerektirir. Doğru cevap C’dir.

Yeni bir havaalanı yapımı kararından sonra, uygun yerin seçimi için aşağıdaki adımların sıra ile yerine getirilmesi gerekir;

V. Gereksinimlerin belirlenmesi,

I.  Havaalanının boyutlandırması,

II. Bölgeye ait var olan ve gelecekle ilgili bilgilerin incelenmesi,

VI. Haritalar üzerinde araştırma,

IV. Aday araziler üzerine havaalanı elemanlarının yerleştirilmesi,

III. Aday arazilerin değerlendirilmesi ve uygun arazinin seçimi,

Ramp apronu: Uçakların park ettikten sonra yolcu, bagaj ve kargosunu yükleyip boşalttığı ve ihtiyaç duyduğu diğer hizmetleri aldığı alanlardır.

Ulaştırma Ana Planı;

Tüm taşımacılık türlerinin birbirleri ile etkileşimli olarak gelişim süreçlerinin, yolcu ve yük taşımacılığından aldıkları payların belirlendiği uzun vadeli stratejik planlardır.

ICAO tarafından belirlenen apronlar arasında park apronu bulunmaktadır fakat otopark apronu yoktur. Doğru cevap C'dir.

Ticari hizmet veren havaalanları: Kamuya açık, her takvim yılında en az 2.500 tarifeli yolcunun çıkış yaptığı havaalanlarıdır.

Uçak referans saha uzunluğu, bir uçağın belli koşullar altında kalkışını yapabilmesi için ihtiyaç duyduğu en kısa mesafedir.

Pist konumu, yönü ve sayısının belirlenmesinde dikkat edilmesi gereken birçok faktör
olmakla birlikte en önemli olanları genel başlıklarıyla:
• Uçuş operasyon tipi,
• Meteorolojik koşullar,
• Havaalanı ve çevresindeki topoğrafya,
• Havaalanı ve çevresindeki hava trafiği ve
• Çevresel sorunlardır.

Doğru cevap D'dir.

Planlamanın Aşamaları

Planlama bir süreç olarak değerlendirildiğinde planlamanın birbirini izleyen bir dizi aşamadan oluştuğu görülür. Bu aşamaları aşağıdaki şekilde sıralamak mümkündür:

• Amaç ve hedefler belirlenir,

• Belirlenen amaçlara ulaşmayı sağlayacak alternatif çözümler ortaya konur,

• Alternatifler arasından belirlenmiş bulunan hedeflere ulaştıracak uygun seçenek veya seçenekler saptanır,

• Gerçekleştirilecek adımları ve zaman içerisindeki sırasını gösteren yol haritası çıkartılır.

Referans saha uzunluğu: Deniz seviyesinde, standart atmosfer şartlarında, durgun hava ve sıfır pist eğimi durumunda bir uçağın kalkış yapması için gereken minimum pist ve diğer eklentilerinin uzunluğudur. Havaalanı kod rakamları (1-4) havaalanını kullanması muhtemel en büyük uçağın havaaracı referans saha uzunluğunu gösterirken, havaalanı kod harfleri (A-F) havaalanını kullanması muhtemel en büyük uçağın kanat açıklığı ve ana iniş takımı tekerlek dış kenarları arasındaki mesafeyi göstermektedir.

Palet: Paketlenmiş ürünlerin forklift aracılığı ile kolaylıkla taşınabilmesi için ahşap, plastik, metal veya bunların bileşiminden hazırlanmış malzemelerdir.

Rüzgâr ve sıcaklık durumu, pist uzunluğunu etkileyen meteorolojik şartlar içinde en önemli iki faktördür. Karşı rüzgâr ne kadar şiddetli
eserse bir uçağın kalkış ve inişte ihtiyacı olan pist uzunluğu o kadar azalmaktadır. Tersine, arka rüzgâr şiddeti arttıkça ihtiyaç duyulan iniş ve kalkış mesafesi ise artmaktadır. Hava sıcaklığı arttıkça iniş ve kalkış için daha uzun bir piste ihtiyaç duyulmaktadır. Çünkü sıcaklık artışı beraberinde düşük hava yoğunluğunu getirir, bu ise uçağın itiş gücünde ve havanın kaldırma kuvvetinde düşüşe neden olur. Bu nedenle doğru cevap C seçeneğidir. 

Heliportlar: Helikopterlerin iniş ve kalkışı için kullanılması öngörülen, bir yapı
veya zemin üzerinde tanımlanmış alanlara heliport denir.

Doğru cevap E'dir. 

D Grubu Havaalanları: Ulaştırma ve Altyapı Bakanlığı tarafından özel amaçlar
için işletilmesi uygun görülen terminalleri içeren havaalanlarıdır