Hikâye yazmaya Fecr-i Âtî’de başlayan Refik Halit, bu dönemde; cinsî ihtiyaçlar ve buna bağlı olarak namus kavramını, geçim derdi ve iş hayatını veya İstanbul insanının kötümserlik ve bezginliğini konu alan hikâyeler yazar. Fecr-i Âtî yllarında yazdığı hikâyelerin bazıları Türk edebiyatı için ilkleri işaret eder. Mesela bu dönemdeki hikâyelerinden Hakk-ı Sükût, Türk edebiyatında işçi-patron münasebetleri üzerine yazılmış, işçi haklarının savunulduğu ilk edebî metindir.

Natüralizm; deneysel gerçekçilik ve doğalcılık. Pozitivist felsefeye dayalı olarak Emile Zola’nın Le Roman Expérimental (Tecrübî Roman) adlı eseriyle ortaya koyduğu edebî anlayıştır. Özellikle hikâye ve romanda uygulanan bu akıma göre edebî eserdeki kurgu, biyoloji, genetik, tıp vb. alanların bilimsel verileriyle desteklenmelidir.

Çözüm: II. Meşrutiyet yıllarının hâkim edebî akımı Natüralizm ve Sembolizm’dir. Fakat Natüralizm’in nesir türleriyle, Sembolizm’in ise şiirle sınırlı olduğunu unutmamak gerekir. 

Cemiyet-i İlmiye-i Osmaniye meşrutiyette kurulan ve kadının topluma iştirakini sağlayan cemiyetlerden biri değildir. Doğru yanıt 'E'

Fecr-i Âtî kurulmasının hemen ardından kendi adında bir dergi çıkarmak istemiş fakat bir türlü gerçekleştirememiştir. Topluluk mensupları Servet-i Fünûn, Musavver Eşref, Resimli Kitap'ta yayın faaliyetlerine devam etmişlerdir. Topluluğun en önemli isimlerinden Şahabettin Süleyman topluluğun yayın organı olması düşüncesiyle Şiir ve Tefekkür dergisini çıkarmış fakat mali sebeplerden sadece iki sayı çıkarabilmiştir. Topluluk kendi dergisini çıkarmanın zorluklarıyla yüzleşince eskiden Edebiyat-ı Cedide'nin de yayın organı olan Servet-i Fünûn dergisinde edebi faaliyetlerini göstermeye karar vermiştir.

Edebiyat-ı Cedide’nin büyük şairi Tevfik Fikret  vezne ve kelimelere tasarruf yanında, sağlam mısra yapısını yakalamadaki kudreti itibarıyla tesir gücü yüksek bir edip idi.

Fecr-i Âtî şiirinde nazım biçimi olarak özellikle serbest müstezat ve sone kullanılmıştır. Fecr-i Âtî mensupları müstezadı "serbest müstezat" haline getirerek adına "nazm-ı serbest"(serbest nazım) demişlerdir.

Fecr-i Âtî şairlerinin soneyi severek kullanmaları Fransız şairlerine duydukları hayranlık dolayısıyladır.

Hamdullah Suphi Tanrıöver, Ahmet Haşim kadar başarılı olamayacağı düşüncesiyle şiiri bırakmıştır.

Esasen şark meselesi Osmanlının ayrıştırılması görüşü olup, Osmanlı devleti içindeki unsurlar siyasal ve kültürel olarak benliklerini daha belirgin olarak ortaya çıkarmak adına kulüpler, cemiyetler ve dernekler kurmuşlardır. Doğru yanıt 'D' şıkkında verilmiştir. 

Tekellümî hikâyeye en çok ilgi gösteren Şahabettin Süleyman’dır. Onun bu tip kalem tecrübelerinde hep kadın erkek münasebetleri üzerinde durulur. Kıskançlık ve bunun doğurduğu şiddetli geçimsizlik, cinayet, aşağılık duygusu içindeki hasta ruhlu yahut hassas mizaçlı kahramanların aşk ve evlilik üzerinde konuşmaları, belli başlı konulardır.

Fecr-i Âtî'ciler şiirlerindeki dil ve üslûp açısından seçtikleri kelimelerde oldukça seçicidirler, bu kelimelerin ses gücünün şiirdeki musikiyi yakalamaya yardım etmesini isterler. Bu sebeple yumuşak ve zarafet ifade eden kelimeleri seçmeye çalışırlar, duygu yoğunluğu ifade eden nidalardan da faydalanırlar. Şiirlerinde yarı kapalı bir atmosfer olması gerektiğini düşünür ve herşeyi apaçık söylemekten kaçınırlar.

Mesela Recaizâde Ekrem Bey’in üç Zemzeme’sine dördüncüyü eklerken bütün
edası, sanatının cepheleri ve bütün manasıyla Recaizâde’yi dirilmiş görürüz
(Sevük, 1932, 346). Aşağıdaki şiirde Nef ’î’nin tefahürden ibaret tok sesinin
bulunduğu açıktır.

Ahmet Haşim’in 1921’de yayımlanan kitapta 1909-1915 arasında söylediği şiirleri toplanmıştır. Fecr-i Âtî mensubu olarak yazdığı şiirler bu eserindedir.

Ahmet Haşim’in ilk şiiri Mecmua-i Edebiye (nu. 19, 7 Mart 1901)’de yayınlanan  “Hayâl-i Aşkım”dır.