Üretim kotası, devletin arz edilen mal veya hizmet miktarını sınırlayarak, tam rekabet koşullarında oluşmuş olan piyasa fiyatını üreticilerin lehine arttırması yönündeki politikayı tanımlar.

Firmaların üretip piyasaya sunacağı mal ve hizmetlerin miktarını söz konusu mal ve hizmetlerin üretimi için katlanacakları maliyetler ile mal ve hizmetin piyasadaki satış fiyatı belirler.

Toplam fayda maksimuma ulaştığında marjinal fayda sıfır değerini alır daha sonrasında negatif değerler alır.

Tam rekabet piyasasındaki firmalar tarafından satılan ürünler homojen olmalıdır. Bu piyasadaki her firma tarafından satılan ürün, başka bir firma tarafından satılan ürünün tam ikamesidir. Homojenlik koşulu olarak da adlandırılan bu özellik nedeniyle, tüketiciler aynı olduklarına inandıkları ürünün, çok sayıda satıcıları arasında tercih yapabilir.

Tam rekabet piyasasında alınıp satılan mallar hemen hemen aynı özelliğe sahiptir. Birbirinin aynı özelliğe sahip mallara homojen mal denir.

Tüketici artığı, tüketicinin bir mal için ödemeyi arzu ettiği fiyat ile gerçekte satın aldığı fiyat arasındaki farktır. Burada 1000-750=250 TL olacaktır.

Malın kendi fiyatı talep kaymasına neden olmaz, talep eğrisi üzerinde hareket etmesini sağlar.

Tam rekabet piyasasında fiyat veri olduğu için firma her aşamadaki ürününü aynı fiyattan satacaktır. Fiyat piyasada belirlendikten sonra firmanın bu fiyatı değiştirmesi olanaksızdır. Malın fiyatı değişmeyeceği için firmanın her çıktı düzeyi için sabittir ve piyasa fiyatına eşittir.

Bireyin bir malın tüketiminden elde ettiği doyuma fayda adı verilir. Faydanın ölçü birimi ise Util’dir.

Toplam hasılat (TR), firmanın ürettiği mal ve hizmet miktarının (Q) piyasa fiyatlarıyla (P*) değeridir. Bu durumda firmanın toplam hasılatı; TR = QxP* şeklinde hesaplanır. Doğru cevap A seçeneğidir.

Esneklik birdenküçük olduğunda fiyattaki artış hasılatı yükseltir.

Arz esnekliğini hesaplamada kullanılan formül talep esnekliğini hesaplarken kullanılan formülle aynı olduğundan benzer sorunlarla burada da karşılaşılır. İlk olarak, bu bir tür nokta esnekliği formülüdür, dolayısıyla fiyat ve miktarda sadece küçük değişmeler için uygulanmalıdır. Arz esnekliği hesaplamalarında yay esnekliği ya da orta nokta formülü de kullanılabilir. Talep esnekliğinin tüm özellikleri arz esnekliğine de uygulanabilir. Arz esnekliği de eğimden farklıdır ve birim içermeyen bir ölçüdür, yani fiyat ve miktarın nasıl ölçüldüğüne bağlı değildir. Arz esnekliği sınıflandırılırken;

E^s=1 birim esnek arz,

E^s<1 inelastik arz,

E^s>1 ise esnek arz olarak nitelendirilir.

Arz esnekliğinin sıfır olması tam inelastik bir arzı gösterir ve arz eğrisi düşeydir. Örneğin, tek bir Mona Lisa tablosu vardır. Yüksek bir fiyat arz miktarında artış yaratmaz. Hatta bir fazla bile elde edilemez. Ancak çoğu mallar için arz eğrisi düşey değil pozitif eğime sahiptir. Yine yatay arz eğrisi de tam esnek arz eğrisi olarak nitelendirilir. Bu durumda fiyattaki çok küçük bir değişme üreticiler tarafından arz edilen miktarda oldukça büyük
artışa yol açar.

İktisadi düşünme tarzının temel ilkesi karar alıcıların rasyonel davrandıkları ilkesidir. Bir diğer deyişle, karar alıcılar kendilerine belirli bir amaç veya hedef belirler ve tercihlerini bu amaca ulaşmak yolunda yaparlar. Dolayısıyla kendi çıkarlarına göre hareket ederler. Rasyonel davranış¸; tercih yapmak veya karar almak durumunda olan bir iktisadi birimin kendi hedefine uygun biçimde hareket etmesidir.

Bir birim emek girdisi başına düşen ürün miktarına emeğin ortalama fiziksel ürünü denir.

Bir firmanın gerçekleştirebileceği maksimum üretim düzeyi; üretim sürecinde kullanılan emek (iş gücü), sermaye, doğal kaynak ve teknoloji düzeyine bağlıdır. Dolayısıyla üretim miktarı bu dört girdinin bir fonksiyonu olacaktır.

E^d <1, İnelastik talep, fiyattaki bir artış hasılatı da artırır.

Gelir arttıkça talebi artan ve gelir azaldıkça talebi azalan mallar normal mallar olarak adlandırılır. Ancak bazı mallar vardır ki gelir arttıkça talebi azalan ve gelir azaldıkça talebi artan, bu mallar da düşük mallar olarak adlandırılır.

Bu tanımlamada iki tür ilişkili mal ile karşılaşılır. Bunlar ikame ve tamamlayıcı mallardır. Bir malın fiyatı yükseldiği zaman öteki malın talebinde bir artış oluyorsa bu iki mal ikame malıdır. Eğer bir malın fiyatındaki artış bir başka malın talebinde azalışa neden oluyorsa bu iki mal tamamlayıcı maldır.

Birim satış vergilerinin üreticiler tarafından ödendiğini varsayımı ile değerlendirildiğinde üretici birim satış vergisini ödeyeceği için, bunu bir maliyet şeklinde algılayacaktır. Üretim maliyetlerindeki artış arz eğrisinin sola kaymasına neden olacaktır. Bu durum, vergilerin denge üzerindeki etkisini açıklamasına karşın, vergi yükünden kimin ne kadar pay alacağını kestirmek mümkün olmayacaktır. Vergi yükünün tüketici ve üretici arasında hangi miktarlarda paylaşılacağının yanıtı ise arz ve talep eğrilerinin eğimine bağlı olacaktır.

Hükûmetler hem kamusal amaçları gerçekleştirmek için gerekli olan geliri sağlamak, hem de piyasa sonuçlarını etkilemek için yapılan ekonomik faaliyetleri vergilendirir. Vergiler bazen belli bir miktar, bazen belli bir gelir üzerinden alınan pay şeklinde olabilir. Sabit miktarlı bu vergiler baş vergileri olarak nitelendirilir ve ekonomik faaliyetlerden tümüyle bağımsızdır. Belli bir miktar üzerinden alınan vergiler ise spesifik vergiler olarak tanımlanır. Gelirin belli bir yüzdesi şeklindeki vergiler ise ad valorem vergiler olarak isimlendirilir. Bu nedenle cevap D'dir.