Az gelişmiş ülkeler yapısal sorunlar, sermaye yetersizliği ve işsizlik gibi özelliklerden dolayı tam istihdamın altında bulunmaktadır.

Kişi başına GSYH=GSYH/Nüfus. Bu nedenle "E" seçeneği satın alma gücü paritesinin değil kişi başına düşen gelir yaklaşımının hesaplanma yöntemidir.

Kalkınma stratejilerinin temel amacı kalkınmanın gerçekleşmesinin yani kişi başlına düşen gelirin arttırılmasıdır. Seçilen stratejiye göre para, maliye, dış ticaret ve makro ekonomik politikalar belirlenir. Diğer seçenekler ise farklı kalkınma stratejilerinin izlediği yollardır.

Adam Smith’in ilk kalkınma iktisatçısı, 1776 yılında yayınlanan “Ulusların Zenginliği” adlı eserinin ise kalkınma konusundaki ilk bilimsel inceleme olduğu bazı yazarlarca ileri sürülse de iktisadi kalkınma ile ilgili ilk sistematik çalışmalar 1940’lı yılların sonunda başlamıştır.

Gelir arttıkça gıda maddelerine yönelik harcamaların mutlak olarak arttığını, toplam harcamalar içindeki oranın ise azaldığını ifade eden yasa Engel Yasasıdır.

Güney Kore BRICS (Brezilya, Rusya, Hindistan, Çin, Güney Afrika) ülkesi değildir.

Vergiler yurtiçi finansman kaynakları arasında yer alır.

 Standart üretim
• Büyük ölçekli üretim
• Esnek arz
• Değişen teknoloji
• Yeni mallar üretimi

Doğru cevap B seçeneğidir.

Yapısalcı yaklaşım az gelişmişliğin nedenlerini ülke içi (içsel) faktörlerle, bağımlılık yaklaşımı ise ülke dışı (dışsal) faktörlerle açıklayan merkez-çevre modelleridir.

Yapısalcı görüşün önde gelen isimleri H. Singer, R. Prebisch, C. Furtado ve O. Sunkel olarak sıralanabilir. Prebisch ve diğer yapısalcılar tarafından geliştirilen model bir merkez-çevre modelidir. Karşılaştırmalı üstünlükler teorisine göre oluşturulan uluslararası işbölümünün yerleşmesiyle dünya, merkez (sanayi ürünleri üreten gelişmiş ülkeler) ve çevrenin (merkez ülkelere hammadde ve tarımsal ürünler sağlayan az gelişmiş ülkeler) oluşturduğu bir bütün olmaya başlamıştır. Yapısalcılara göre bu şekilde gelişen merkez-çevre kutuplaşması ve farklılaşması insanlık tarihine damgasını vurmuştur. Yapısalcı tezlere göre, dünya ekonomisinin içinde bulunduğu durum sanayi devrimi ile başlamıştır. Teknolojik gelişme ve bu gelişmenin ürünleri dünya ölçeğinde eşitsiz bir biçimde dağılmıştır. Sanayi devrimiyle, o zamana kadar verimlilikte görülmemiş ölçüde artışlar olurken, bu artışlardan her ülke eşit bir biçimde yararlanamamıştır. Prebisch, verimlilik artışlarından az gelişmiş ülkelerin gelişmiş ülkeler gibi yararlanamadığını belirtmiştir. Gelişmiş ülkeler teknolojik ilerlemenin sağladığı avantajlarla merkez konumlarını korumayı başarmışlardır.

İktisadi büyüme, bir ülkenin reel Gayrisafi Yurtiçi Hâsıla (GSYH) düzeyinde görülen sürekli artış olarak tanımlanabilir. İktisadi kalkınma, az gelişmiş bir ülkede kişi başına düşen reel gelirin arttırılmasıyla birlikte, iktisadi ve sosyokültürel yapının da değiştirilmesi, yenileştirilmesidir. Reel GSYH, bir ülkenin sınırları içinde belli bir yılda üretilen tüm nihai mal ve hizmetlerin temel bir yılın fiyatları üzerinden değeridir. GSMH=GSYH+ Net Dış Faktör Gelirleri. Doğru cevap A'dır.

Üç sektör teorisi olarak da bilinen basit aşama teorisine göre, her ülke önce birincil sektörlerde üretilen tarımsal ürünler, orman ve maden ürünlerini üretmektedir. Gerekli temel mallarla ilgili ihtiyaçlarını karşılayan ülkeler, daha sonra iktisadi kaynaklarını ikincil sektörlere yani imalat faaliyetlerine kaydırmaktadır. Bu aşamayı takiben nihayet inşaat, ulaştırma, haberleşme, ticaret ve mali işlemlerin yer aldığı üçüncü sektörlere yönelik hizmet faaliyetlerine geçilmektedir. Doğru cevap C'dir.

Burada Özel Kesim Tasarruf-Yatırım Dengesi (S-I), Bütçe Dengesi (Kamu Kesimi Tasarruf-Yatırım Dengesi) (T-G) ve Cari İşlemler Dengesi (X-M) ile (cari işlemler dengesinin net ihracata eşit olduğu varsayımı altında) gösterilmektedir. S tasarrufları, I yatırımları, T kamu gelirlerini, G kamu giderlerini, X
ihracatı, M ise ithalatı göstermektedir

Sızıntılar, bir ekonomide planlanan toplam harcamaları azaltan faktörlerdir.

Türkiye’de dolaylı vergilerin OECD ülkeleriyle kıyaslaması Tablo 4.2’de yapılmaktadır. Dolaylı vergilerin toplam vergiler içindeki payı OECD ülkelerinde ortalama yaklaşık yüzde 30 civarında iken Türkiye’de yaklaşık yüzde 50’lere ulaşmaktadır.

Az gelişmiş ülkelerin beşeri özellikleri şunlardır;

• Düşük eğitim düzeyi,
• Yetersiz sağlık koşulları,
• Yetersiz ve dengesiz beslenmedir.

Enflasyonist politikalar bir iç finansman kaynağıdır. Enflasyon sürecinde reel faizler düştüğü için yatırımlar artacaktır.

Birleşmiş Milletler 1971 yılında “En Az Gelişmiş Ülkeler” olarak adlandırılan ayrı bir gruplandırma kullanmaya başlamıştır. Bir ülkenin en az gelişmiş ülke olarak sınıflandırılmasında aşağıdaki kriterlere uygunluk aranmaktadır (UNCTAD, 2012: iii): 

• Düşük gelir: Kişi başına düşen GSYH’nin üç yıllık ortalamasının 992 Dolar’ın altında olması (ortalama 1190’ı aştığında bu gruptan çıkılmakta) 
• İnsan kaynaklarında zayıflık: Beslenme (yetersiz beslenen nüfusun yüzdesi), sağlık (çocuk ölüm oranı), okullaşma (ortaöğretimde brüt okullaşma oranı) ve okuryazarlık (yetişkin okuryazar oranı) göstergelerine dayanan birleşik endeks (insan varlığı endeksi-human assets index) değerinin düşük olması 
• Ekonomide kırılganlıkların varlığı: Doğal şoklar, ticaretle ilgili şoklar, fiziksel şoklar, ekonomik şoklar, küçüklük ve uzaklık göstergelerine dayanan birleşik endeks (ekonomik kırılganlık endeksi-economic vulnerability index) değerinin düşük olması 
• Ülke nüfusunun 75 milyonu aşmamış olması

İhracat pazarlarının düşük ölçekli yatırımlar gerektirmesi ihracata dayalı sanayileşme stratejisinin bir nedeni değildir. Diğerleri ise nedenlerindendir.

Albert O. Hirschman (1915-2012) dengesiz kalkınma teorisinin öncüsü kabul edilir. Hirschman, az gelişmiş ülkelerde bütün sektörlerde eşanlı (aynı anda) bir kalkınma hamlesini gerçekleştirebilecek düzeyde sermaye birikimi ve piyasa genişliğinin bulunmadığını savunur.