Değişim sürecinde en görünür olan aşamalar müdahale ve izleme aşamalarıdır. Bazen “eylem” aşaması olarak da adlandırılır.

Sosyal dışlanma en genel tanımıyla sosyal dışlanma, kişilerin, toplumla bütünleşmelerini sağlayan sivil, politik, ekonomik ve sosyal haklara ulaşamaması ve kendilerini toplum dışı hissetmelerine neden olan bir süreci ifade etmektedir (Şahin, 2010).

Arı bir ulus yaratmak için, nazizmin sakatları (kalıtsal zekâ geriliği olanlar, kalıtsal sağırlık ve körlüğü olanlar, kalıtsal beden bozukluğu olanlar vb.) kısırlaştırma politikalarının hiç de sadece kafatasçı bir façizme mal edilemeyeceğini, öjeni fikrinin tüm Avrupa ve ABD’de çok yaygın olduğunu söyleyen Davis (2011), Hitler’in tek yaptığının pek çoklarınca kabul edilen bu fikirleri hayata geçirmek olduğunu belirtir.

Ataerki; erkeğin kadın bedeni, cinselliği, doğurganlığı, emeği vb. alanlardaki her türlü denetimidir.

İnsan kaçırma ya da zorla çalıştırmak için ağır baskı uygulama literatürde “modern kölelik” olarak ele alınmaktadır.

Bu durum kalıpyargı olarak adlandırılmaktadır.

Temel ihtiyaçların karşılanmaması fiziki rahatsızlıkları da beraberinde getirir. Dolayısıyla fiziksel güçlenmeden bahsedilemez.

Yoksulluk kültürünün başlıca özellikleri, “bireysel düzeyde güçlü bir kıyıda kenarda kalma duygusu, çaresizlik, bağımlılık, aşağılık duygusu, görece olarak az bir haz alma gücüyle şimdiki zamana yönelim, teslim olma duygusu ve kaderciliktir.

Homofobi, heteroseksüeller açısından eşcinsellerle yakınlaşmaktan ya da yakın çevresinde bulunmaktan korkma ve eşcinseller açısından da kendilerinden nefret etme şeklinde tanımlanmaktadır.

Bakım Yönetimi: İnsanların kurum bakımına ihtiyaç duymalarını önleyecek hizmetleri içerir. Kurum bakımından yararlanmaktansa toplum içerisinde ihtiyaçların karşılandığı bakım hizmetleri esastır. Rol Değiştirme: İnsanlar, başka birinin bakış açısını anlamaya başladıklarında ilişkiler genellikle olumlu yönde değişir. Sosyal hizmet uzmanı rol değiştirme tekniğini uygularken hizmeti alandan, karşısındaki kişiyi daha iyi anlayabilmesi için geçici olarak o kişinin bakış açısına uygun olarak davranış sergilemesini ister. Bu teknik aynı zamanda bireye kendi tutumunun başkaları tarafından sergilendiğinde nasıl algılandığını görme şansı verir. Bu teknik, kişiler arası ilişkilerde çatışmaların yaşandığı zamanlar çok uygundur. Yeniden Çerçeveleme: Yeniden çerçevelemenin amacı, hizmet alana, yaşadığı bir deneyime yüklediği olumsuz anlamı değiştirebilmesi için yardımcı olmaktır. Sosyal hizmet uzmanı, yeni ve farklı yorumlar geliştirebilmesi amacıyla hizmet alanı beyin fırtınası yapmaya teşvik eder. Ev Ödevleri: Bu teknik hizmet alanla yapılan görüşmeler arasında sosyal hizmet uzmanının hizmet alandan yapmasını istediği çeşitli eylemlerdir. Hizmet alanlara yaşadıkları doğal çevrelerinde yeni beceriler kazandırılmak istendiğinde uygulanan bir tekniktir. Yüzleştirme: Bu teknik hizmet alanların yüzleşmek istemedikleri durumların farkına varmalarını sağlamak amacıyla kullanılır. Hizmet alanın daha işlevsel davranmasını engelleyen bahane, inkâr, kendini kandırma durumunun farkına varması için gösterilen çabaları içerir.

İş gücü piyasasından dışlanma uzun süredir işsiz olanlar, teknolojik gelişme ya da sermaye çıkarları nedeniyle işinden olup uzmanlaştığı alanda iş bulamayacak olanlar ile ilk defa iş arayıp da vasıflarına uygun iş bulamayanları kapsar (Çakır, 2002).

Sosyal hizmet uygulamasının ayırt edici amacı; bireyin sorununu toplumsal güç ilişkileri  içinde konumlandırmaktır.

Öksüzler sınıf dışı kabul edilmemektedir.

Walby,  modern dönemin İngiltere’sindeki toplumsal cinsiyet ilişkilerini çözümlemek için ikili sisteme, yine adı geçen feminist kuramlardan yola çıkarak, bazı eklemelerde bulunur. Ataerkil ilişkilerde ırk, etnisite, coğrafya, sınıf, tarihsellik gibi olguların yaratabileceği farklılıklara dikkat çeken Walby, kapitalist sistemdeki ataerkinin temel olarak ücretli çalışma, ev işleri, devlet, kültür, cinsellik ve şiddet alanlarındaki ilişkiler üzerinden kurulduğunu belirtir. Bu alanlar farklı yollarla birbirlerine eklemlenmekte ve ataerkinin farklı biçimlerini yaratmaktadırlar. Bu biçimler, ev içine ilişkin olan “özel ataerki” ve piyasa-devletin egemen olduğu “kamusal ataerki” olmak üzere ikiye ayrılmaktadır. İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemde -özellikle evli- kadınların yükselen biçimde kapitalist ii kollarında istihdam edilmesi ve kadın haklarının gelişimiyle beraber, gelişmiş Batılı toplumlarda “kamusal ataerki” başat olmaya başlamıştır. Walby’e göre ataerki, tarihsel olarak değişmezliği olan, statik bir yapı sergilemez ve belirli ırk, etnisite, ulus gibi farklılıklar da göz önüne alınarak incelenmelidir. Gruplar arası ilişkiler, inançlar ve sosyal temsiller bağlamında kullanılan kalıp yargı kavramı; bir birey, grup ya da bir topluluk hakkında temellendirilmemiş kanaatlerden oluşur. “Kadınlar duygusaldır”, “Erkekler ağlamaz” vb. kalıp yargılar basitleştirilmiş, yaygın inançlara göre oluşturulan ve söz konusu topluluklardaki farklılıkları dikkate almayan yargılara bir örnektir.

Kast sisteminin en tepesinde Brahman bulunmaktadır.

Mevcut yapı dönüştürülmediği ve kaynaklar daha adil bölüştürülmediği sürece yoksulluk devam eder görüşü sorudaki ifadeyle bağdaşır.

Ortalama gelirin, ülkenin ortalama gelirinin altında olması hali göreli yoksulluk olarak tanımlanır. Bu yaklaşımda ihtiyaçlar, ihtiyaçların karşılanması ve tüketim dikkate alınır. Burada belirleyici olan, içinde yaşanılan toplumun kabul ettiği hayat standartlarının altında bir hayat sürülmesi durumudur.

Eşcinselliği ve eşcinselleri, toplumun geri kalanından ayırarak sınıflandırmaya çalışan her türlü tanım veya davranış cinsel yönelim ayrımcılığı olarak değerlendirilebilir. Eşcinsellerin, ahlâki ve dini açıdan toplumun dayattığı normlara uymayan “ahlâksızlar” veya “günahkârlar” olarak nitelendirilmesi, eşcinselleri toplumun çoğunluğundan ayırdığı ve toplumun dışına ittiği için bir tür “dışlayıcı ayrımcılık”tır. Eşcinsellere hoşgörüyle yaklaştığını veya onlara acıdığını, bir şekilde tedavi edilirlerse bu dertten kurtulacaklarını belirten, diğer yaklaşıma ğöre daha insani gibi görünen anlayışlar da bir nevi “içleyici ayrımcılıktır”. İçleyici ayrımcılıkta, dışlayıcı ayrımcılıktan farklı olarak, ayrımcılığın hedefindeki grup açıkça değil, örtük olarak olumsuz anlamdaki nitelendirmelerle (aciz, hasta vb.) değerlendirilmektedir. Her iki koşulda da temelde eşcinsellerin varoluşları reddedilmektedir. Nefret Suçu: Bir kişi ya da gruba, ait olduğu kimliği, inancı, politik görüşü, cinsiyeti ya da cinsel yönelimi gibi nedenlerle farklı biçimlerde zarar verme amacıyla saldırılması sonucunda oluşan suçlar genel olarak nefret suçları olarak adlandırılmaktadır. Nefret suçları, suçun kurbanlarının herhangi bir eylemi nedeniyle değil, gerçek ya da algılanan renkleri, milliyetleri, cinsel yönelimleri, görünümleri, etnik kökenleri, bir başka söyleyişle “eylemleri değil var oluşları nedeniyle” maruz kaldıkları saldırgan davranışlardır.Etiketleme Teorisi: Bir toplumda sosyal normlardan sapan kişilerin veya grupların “suçlu, marjinal, sapkın, anormal veya deli” gibi olumsuz nitelendirmelerle adlandırılmasıdır. Bu şekilde, söz konusu grup veya kişiler toplumun çoğunluğu tarafından cezalandırılır ve dışlanırlar. Bu durum etiketlenen bireyin davranışlarını da etkilemektedir. Homofobi: Genel  olarak, eşcinsellik, biseksüellik ve transseksüellik gibi farklı cinsel yönelimleri veya kimlikleri bulunan insanlara yönelik olumsuz duygular, tutumlar ve /veya davranışlar olarak Tanımlanmaktadır.

Tıbbi modelde öne çıkarılması gereken ilk nokta, sakatlığın bir patoloji/bir sapma ya da anormallik olarak görülmesidir. Böyle bir bakış açısı, bir normallik varsayımına, sakatlık bağlamında normalin sağlam beden olduğu varsayımına dayanır ve bir kez normal olan sağlam bedenli olarak tanımlanınca, zorunlu olarak sakatlık normalden ayrı, toplumun sağlam üyelerinden ayrı “anormal” başka bir kategoriyi oluşturmak durumundadır.

Bu süreçte sosyal hizmet uzmanı üç aşamalı eylem gerçekleştirir. Bunlar; hazırlık aşaması, bağlantı kurma ve kabul aşamalarıdır (Sheafor ve Horejsi, 2003: 203). Bu aşamada sosyal hizmet uzmanı mikro, mezzo ya da makro düzeyde değişim gerçekleştirmek amacıyla müdahalede bulunacağı hizmet alan ile bağlantı kurar. Planlı değişim sürecinin bu ilk aşamasında sözlü ya da sözlü olmayan (beden duruşu, jest, mimik, ses tonu, ses vurgusu vb.) iletişimi kullanır (Duyan, 2012; s.214). Yardım ilişkisinin atmosferini belirlediği için ilk temas önemlidir. Bu nedenle sosyal hizmet uzmanı ilk görüşmeyi dikkatlice planlamalıdır. (Sayfa 149)