İş etiği programı, örgütün etik performansını izlemek ve yükseltmek için geliştirilmiş kural ve politikalar ile prosedür ve sistemlerden oluşmaktadır. Kural ve politikalar kapsamına personel kitapçıkları, eğitim gereçleri ve yönetim yönergeleri gibi yazılı belgeler de girmektedir.

Birçok deontolojik ahlak teorisi vardır. Bunlardan önemli olanları İlahi buyruk teorisi ve Kantçı etiktir. Doğalcılık ise metaetik teorileri grubuna girmektedir.

Yurtsever (1997), etiksel karar vermede dört faktörün etkili olduğunu ifade etmiştir. Bunlar: çevre, kuruluşun içinde bulunduğu endüstri, kuruluş kültürü ve kişisel deneyimdir.

Kohlberg’e göre, bütün kültürlerdeki insanlar adalet, eşitlik, sevgi, saygı gibi aynı temel ahlaki kavramları kullanırlar. Ayrıca bireyler, kültür farklılığına bakmaksızın, bu kavramlara bağlı olarak ve aynı düzen içinde aynı akıl yürütme evrelerinden geçerler. Bireyler arasındaki farklılık, yalnızca, evreleri ne hızla geçtikleri ve nereye kadar ilerledikleri açısından ortaya çıkar.

Weber’e göre bir işletme üç temel yolla etiği kurumsallaştırabilir ve işletme içinde etik kararların alınmasını sağlayabilir. Bu yollar sırasıyla; 1. İşletme politikalarına etik kuralların dahil edilmesi, 2. Resmi olarak dışardan birinin başkanlığında etik komitesi oluşturulması, 3. Yönetim programına işletme etiğinin dahil edilmesidir.

Etik karar almada grup normları ve rolleri düşünüldüğünde bazı normlar tüm üyeler tarafından kabul görmez. Bunlara kısmi normlar ve ilk ya da alt grup normları adı da verilebilir.

İşletmeler kamu kurumlarına karşı ahlaki sorumluluklar olarak faaliyette bulunduğu ülkenin bütünlüğünü bozacak eylem ve faaliyetlerde bulunmamalıdır. İşletmeler kurdukları lobiler ile mali güçlerini kullanarak yasaları değiştirme ya da esnetme gibi yöntemler seçmemelidir. İşletmeler ülke bütünlüğünü sarsacak politik eylemlere girmemeli, politik grupları desteklememeli, yasalara uygun davranmalı ve belirtilen vergileri verme konusunda dikkatli davranmaları gerekmektedir.

İş etiği denetimi aşağıdaki aşamalar izlenerek tamamlanabilir. 1. İşletmenin yönetim kurulu ve tepe yöneticilerinin sürece bağlılığının sağlanması. 2. Denetim sürecini yürütecek bir komite ya da takımın oluşturulması. 3. İşletmenin yürüttüğü faaliyetlere, karşılaştığı risklere ve iş etiğini yönetmek için uygun fırsatlara bağlı olan denetim alanının belirlenmesi. 4. İşletmenin misyon, değer, hedef ve politikalarının gözden geçirilmesi. 5. İşletmenin ilerlemesini ölçmede kullanılabilecek araç ya da yöntemlerin tanımlanması ve ardından, ilgili enformasyonun derlenmesi ve analizi. 6. Bir sosyal/etik denetim danışmanı, sosyal denetim hizmetleri sunan bir finansal denetim firması ya da herhangi bir denetim deneyimi olmayan kar amaçsız bir özel çıkar grubu gibi bağımsız bir kesimin veri analizi sonuçlarını doğrulaması. 7. Denetim sürecinin son aşaması, bulguların yönetim kuruluna ve tepe yöneticilere ve onaylanırsa, dış paydaşlara rapor olarak sunulmasıdır.

İyi yazılmış etik kodlarının bile kısıtları vardır ve kötü yazılmış kodlar, arzu edilmeyen kimi sonuçlara yol açabilir. Bunlardan biri de sinisizme (örgütlerin dürüstlükten yoksun olduğuna ve adalet, içtenlik, doğruluk gibi ilkelerin örgütün çıkarlarına feda edildiğine dair bir inanç) yol açabilmesidir.

İş dünyasında profesyonellik ve iş ahlakı dönemi iş ahlakı literatüründe 2.dönemdir.

Tıp etiği felsefe, sosyal bilimler ve hukuk ile yakın bağlantı halindedir. Tıp etiğinin belli başlı ilkeleri şunlardır: Zarar vermeme, yararlı olma, yaşama saygı, özerkliğe saygı, adalet, bilgilendirme ve onay. Hekimin temel ahlaki öğeleri arasında sayabileceğimiz dürüstlük, mesleki yeterlilik, şefkat ve saygı aslında aynı zamanda olgun insan olmanın bir gereğidir.