Zamana göre esneklik, “normal çalışma süreleri dışında işletme açısından, ihtiyaç duyulan sürelerde işin yapılması, işçi açısından da iş süresinin başlangıç ve bitişinin çalışanın kişisel durumuna göre ayarlanması” olarak ifade edilmektedir. Zamana göre esneklikte çalışma süreleri çalışanların kendisi tarafından belirlenmekte; işe başlama ve işin bitiş süreleri geleneksel sürelerden farklı olmaktadır. Ayrıca işin başlama ve bitiş saatleri de belirli bir saat değil, belirli saatler arasında herhangi bir zaman dilimi olarak belirlenebilmektedir. Zamana göre esneklik uygulamala­rına, kısmi süreli çalışma, vardiyalı çalışma, kısa süreli çalışma, paylaşımlı çalış­ma, kaydırılmış çalışma, sıkıştırılmış iş haftası, evde çalışma ve tele çalışma örnek olarak verilebilir. Zamana dayalı tüm bu uygulamalar ücrette herhangi bir azalma olmaksızın çalışma sürelerini azaltmakta ve verimlilikte artış sağlamaktadır.

Geçici işsizliğin her ekonomide oranının %1 veya %2 olduğu kabul edilebilir. Bu yüzden sözü edilen işsizlik türü önemli bir sorun oluşturmaz. Geçici işsizlikte işsizler, kısa zamanda iş bulabilmekte ve ekonomide işsizler sürekli değişmektedir.

TÜİK’in yaptığı model çalışması sonucuna göre; 2010 yılında istihdam oranının en yüksek olduğu iller sırasıyla, Rize (% 58,1), Artvin (% 57,3) ve Gümüşhane (% 55,4) olarak ifade edilmiştir.

Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (2001-2005)

2000’li yıllarda itibaren kalkınma planları, Avrupa Birliği perspektifini baz alan bir yaklaşım sergilemişlerdir. Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (2001-2005) AB’ye uyum için gerekli sosyal politika önemlerine atıf yaparak özellikle kadınerkek eşitliği, sosyal diyalog ve sosyal korumayı ön plana çıkarmaktadır. Planda ayrıca mesleki standartların oluşturulması ve belgelendirme faaliyetlerine vurgu yapılmaktadır. Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planının istihdam açısından en önemli boyutu ilk defa bir istihdam stratejisinden söz etmiş olmasıdır. Planda Avrupa İstihdam Stratejisiyle uyumlu “Ulusal İstihdam Stratejisi” nin geliştirilmesi öngörülmektedir. “Ulusal İstihdam Stratejisi” işsizlik ve istihdam sorununun çözüm için bütüncül bir politik yaklaşımın ön koşuludur. İstikrarlı bir istihdam politikası ancak tutarlı ve istikrarlı ekonomik ve sosyal politikaların işler hâle getirilmesine bağlıdır. Bu açıdan “Ulusal İstihdam Stratejisi” nin geliştirilmesi talebi istihdam sorununun çözümü için önemli adımdır.

Doğrudan kamu istihdamı politikası işsizlere bazı kamu alanlarında geçici istihdam imkânı sağlamaktadır. Bu alanlara genellikle alt yapı, çevre koruma ve iyileştirme, kamuya açık mekânların bakımı ve onarımı, sağlık ve refah hizmetleri ile belediye hizmetleri olarak sıralamak mümkündür.

Yoksullukla ve çalışma koşullarındaki kötü şartlarla mücadele özellikle Çin’de önemli bir politika gündemini oluşturmaktadır. Hızlı, yüksek miktarlarda ve ucuz üretimin ülkeye sağladığı avantajlar, kısa süre içinde kötüleşen hayat ve sağlık ko­şulları nedeniyle dezavantaja dönüşmeye başlamıştırBu nedenle Çin üretimde insan faktörünün ihmal edilmesi nedeniyle tüm dünyaca eleştirilmektedir.

Zamana bağlı eksik istihdam; Referans haftasında istihdamda olan, esas işinde ve diğer işinde/işlerinde toplam olarak 40 saatten daha az süre çalışmış olup daha fazla süre çalışmak istediğini belirten ve mümkün olduğu takdirde daha fazla çalışmaya başlayabilecek olan kişilerdir (TÜİK).

1980 YILINDAN GÜNÜMÜZE İSTİHDAM POLİTİKALARI

1. Beşinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1985-1989)
2. Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı (1990-1994)
3. Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1996-2000)
4. Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (2001-2005)
5. Dokuzuncu Beş Yıllık Kalkınma Planı (2007-2013)

Kısa çalışma ödeneği Türkiye’de 2003 yılından itibaren uygulanmaktadır.

1980’li yıllarda uygulamaya konulan 5. Beş Yıllık Kalkınma Planı’ndan (1985-1989) itibaren işsizliğin gençler arasında yaratmış olduğu sonuçlara dikkat çekilmiş ve bu konuda özellikle girişimciliğin teşvik edilmesi, küçük işletmelerin desteklenmesi ve mesleki eğitimin vasıf talebiyle örtüştürülmesi görüşü ön plana çıkmıştır.

Belirli bir işin başka işletme ya da başka çalışanlarca yapılması uzaklaştırma stratejisidir. Uzaklaştırma stratejisi işletmelere büyük bir hareket serbestliği sağlarken aynı zamanda işletmelerde kaynak israfını engellemekte, verimliliği arttırarak işletmeler arası rekabet üstünlüğü sağlamaktadır. En önemlisi ise işletmelerin maliyetlerinde önemli ölçüde azalma sağlamakta ve işverenlerin işçi çalıştırmaktan kaçınmasına engel olmaktadır.