Devletin ekonomiye doğrudan yaptığı düzenleme ve kontrollerin azaltılması politikasına deregülasyon adı verilir.

Transfer Fiyatlaması; bir şirketin, ilişkili olduğu ana şirket, bağlı şirket, iştirak ve şubeleriyle yaptığı mal ve hizmet hareketlerinde oluşan fiyata verilen addır.

Sam Peltzman’a göre, kamu harcamalarındaki artışın en önemli nedenlerinden birisi gelir dağılımındaki eşitsizliklerdir. Bir ülkedeki gelir dağılımının bozuk olması gelirin yeniden dağılımı için kamu harcamalarının artması neticesini doğurmaktadır.

Keynezyen iktisatçılara göre iktisat politikasının amaçları ve bu amaçları gerçekleştirmek için kamu ekonomisinin üstlenmesi gereke fonksiyonlar şunlardır.
Kaynak Kullanımında ve Kaynak Dağılımında Etkinlik Sağlanması Fonksiyonu.

Adil Bir Gelir ve Servet Dağılımı Sağlanması Fonksiyonu.

Birçok değişik yolla toplumsal refahta artışa katkıda bulunan politikalar şunlardır:

• Beşeri/İnsani sermayenin ve okur-yazar oranının artması,
• İnsan ömrünün uzaması ve bebek ölümlerinin uzaması,
• Yoksulluk, acizlik ve işsizlikten kaynaklanan çaresizliklerin azaltılması.

Bu tanıma uygun devlet modeli refah devletidir.

Refah devleti:vatandaşlarına minimum bir geliri garanti ederek, hastalık, yaşlılık, işsizlik gibi sosyal riskleri karşılayabilecek güce kavuşturmayı amaçlayan; tüm vatandaşlara belirli sosyal hizmetleri sunma sorumluluğunu alan ve devletin ekonomiye aktif müdahalelerde bulunmasını öngören  devlet modelidir.

Devlet bütçesinde giderler toplamının gelirler toplamından fazla olması durumuna "bütçe açığı" denir.

1985 sonrası uygulamaya konulan politikalara rağmen kamu harcamalarının GSYİH’ya oranında belirgin bir azalmanın olmaması dikkat çekicidir. Bunu nedenleri;

1) Bu durum, daha çok hükumetlerin harcamalarını bütçe dışına kaydırması ve bütçe dışı fonların uygulamaya konulmasıyla oluşan gizli kamu sektöründen kaynaklandığı savunulmaktadır.

2) Çıkar gruplarının gücünden ve kazanılmış haklara dayalı ödemelerden dolayı kamu harcamalarının artmaya devam ettiği savunulmaktadır. 

3) Günümüzde daha fazla kamu harcaması için yapılan baskılar kamu yararından daha ziyade kazanılmış haklardan kaynaklanmaktadır. Yüksek kamu harcamalarının birçok sosyal probleme bir reçete olmadığı ve daha fazla refaha bir katkı anlamına da gelmediği birçok kişi tarafından kabul edilmektedir.