Yönetici muhasebe

Yönetici satınalma

Yönetici  mühendislik

Yönetici imalat

Girişimci pazarlamanın temel boyutları şunlardır:
1. Yenilikçilik
2. Risk alma
3. Proaktif olma
4. Fırsatların farkına varılması ve izlenmesi
5. Risk yönetimi.

Planlar hiyerarşisinin en üst kademesinde amaçlar yer almaktadır. Amaçlar gaye, misyon, hedef ve stratejilerden oluşmaktadır. Stratejiler ise tekrarlanan ve tekrarlanmayan faaliyetlere bağlı olarak sürekli ve süreksiz planlar şeklinde hiyerarşiyi devam ettirmektedirler.

Her ülke küçük işletmelerin sınıflandırılmasında farklı niceliksel ölçütleri dikkate almaktadır. Küçük işletmeler makine parkı ve öz sermaye açısından güçlü değildir. Bu işletmeler yöresel oldukları için ülke çapında geniş piyasa payına genellikle sahip olamazlar. Buna karşın küçük işletmeler toplamda istihdama önemli katkı sağlarlar.

İmalathane sisteminde işler, el işçiliğine dayanılarak yürütülür, ürünler özel alıcılara göre değil daha geniş kitlelere ulaşacak şekilde üretilir, alıcı ve üretici arasında kişisel bir ilişki yoktur.

Planlama  sürecinin evreleri dört başlık altında incelenebilir. BUnlar:

1. Ana ve alt amaçların belirlenmesi
2. Amaçlara ulaştıracak yolların belirlenmesi ve işletme kaynaklarını değerleme
3. Alternatiflerin karşılaştırılması
4. En uygun alternatifin seçimidir. Doğru cevap E'dir.

OECD (Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı) küçük işletmeleri sınıflandırırken; 
-1-4 arasında işçi çalıştıranları mikro, 
-5-19 arasında işçi çalıştıranları çok küçük, 
-20-99 arasında işçi çalıştıranları küçük 
-100-499 arasında işçi çalıştıranları orta büyüklükte işletme olarak tanımlamaktadır.

Gerilla pazarlama, küçük işletmelerin küçük, periyodik ve şaşırtıcı hamlelerle rakiplerinin moralini bozmasına dayanan, hızlı hareket kabiliyeti gerektiren ve yaratıcılık ile hayal gücünden geniş ölçüde yararlanan bir pazarlama tekniğidir.

Çözüm: Küçük işletmelerde işletme yöneticisi aynı zamanda işletme sahibi de olması nedeniyle bulunduğu güçlü pozisyondan dolayı sübjektif kararlar alabilmektedir. Büyük işletmelerde ise kararlar daha çok objektif olarak alınmaktadır. Küçük işletmelerde yönetimin yapısı esnektir. Bu esneklik işletme içi ilişkilerde hiyerarşiyi ortadan kaldırır. Yetki devri ve sorumluluklar genelde kâğıt üzerinde yer almaz. Büyük işletmelerde ise hiyerarşi, yetki ve sorumlulukların yazılı olması nedeniyle esneklik en az düzeydedir. Küçük işletmelerde yönetici ile çalışanlar arasındaki ilişkiler doğrudan ve kişiseldir; basamaksal (hiyerarşik) bir yapı genelde söz konusu değildir. Büyük işletmelerde ast üst ilişkisi biçimselleşmiştir ve basamaksal bir yapı gösterir. Küçük işletmelerde işletmenin amacı işletme sahibi tarafından belirlenmektedir. İşletme amacının oluşturulmasında başka bir kişi müdahalede bulunamaz. Büyük işletmelerde ise işletmenin amacı tüm birimlerin de içinde bulunduğu ortak bir kararla belirlenir. Küçük işletmelerde merkeziyetçi yönetimden dolayı çıkar ve güç çatışması yoktur. Büyük işletmelerde ise her türlü ve büyüklükte güç ve çıkar çatışması mevcuttur.

Küçük işletmelerin maruz kaldıkları pazarlama sorunlarını şu şekilde sıralayabiliriz:
1. Sınırlı müşteri tabanı,
2. Sınırlı faaliyet yeteneği,
3. Biçimsel bir pazarlama planının olmaması ve değerlendirme eksikliği,
4. Üretim ve satıştan kaynaklı sorunlar, 
5. Ar-Ge ve yenilikçi sorunlar. 

Küçük işletmelerde planlama işlevine dair belirgin özellikler vardır: 
-Küçük işletmelerde uzun vadeli planlar tercih edilmez; daha çok kısa ve orta vadeli planlar tercih edilir. Küçük işletmelerde taktik planlar büyük önem taşır. Büyük işletmelerde ise uzun vadeli stratejik planlama yapılır. 
-Küçük işletmelerde, sahip veya yöneticinin genelde yazılı bir plan yapmadığı, yapacağı işleri aklında tutarak bir planlama yaptığı daha çok görülmektedir. Küçük işletme yöneticileri planlama yapmayı çoğunlukla gereksiz bir masraf olarak görmekte ve günlük işlerle uğraşma eğilimi taşımaktadırlar. Küçük işletmelerin sahipleri ya da yöneticileri üretim ve satış gibi konuları daha acil gördükleri için bu konular üzerinde yoğunlaşarak, planlama işlevini görmezden gelerek atlayabilmektedirler. Erteleme ve görmezden gelme davranışı pek çok küçük işletmede mevcuttur ve bu davranış yöneticilere doğaçlama yeteneği kazandırmıştır. İşletme büyüdükçe bu yetenek yerini planlamaya bırakmaktadır.
-Küçük işletmelerin planlamayı sadece gerekli olduğu zaman yapma eğilimleri vardır. Herhangi bir acil durumla karşılaştıkları zaman acil durum planlaması yapılmaktadır. Bunun nedeni bu işletmelerin örgütsel yapılarında da bir planlamanın olmamasıdır. 

Küçük işletmelerin istihdam, katma değer gibi alanlardaki bireysel katkıları küçük görünmekle birlikte, sayılarının çokluğu nedeniyle ekonomideki toplam katkıları itibariyle var oldukları ülke ekonomilerinde önemli yer tutmaktadırlar. Küçük işletmelerin bireysel katkıları küçük toplam katkıları ise büyüktür.

Kültür: Kültür, bir örgütte tüm çalışanlar tarafından paylaşılan inançlar, normlar, gelenekler ve değer yargıları olarak tanımlanır. Kültür ile yapı arasında karşılıklı ilişki vardır. Kültür yapının işleyişinde bazen destek bazen de engel oluşturabilir. Her türlü örgütsel değişmenin anahtar etmeni örgüt kültürüdür. Özellikle yapısal değişim dönemlerinde örgüt kültürü ve yapı uyumu, yapının başarılı biçimde uygulanabilmesi açısından dikkate alınmalıdır. Örneğin fonksiyonlara dayalı bir yapıdan süreçlere dayalı bir yapıya geçişte, örgütün hedefleri doğrultusunda bu yeni yapıyı destekleyen bir örgüt kültürünün oluşturulması gerekir. Mevcut kültür yeni yapıyı desteklemiyor ise bu kültürel dönüşüm için gerekli çabalara ve mekanizmalara ihtiyaç duyulur.

Örgütsel yapıyı belirleyen bağlamsal unsurlar; Hedefler ve strateji, ölçek, teknoloji, kültür, çevredir. Doğru yanıt A'dır.

Gelişmekte olan ülkelerde küçük işletmelerin sorunları, kendi bünyeleri doğrultusunda hiç de küçük sayılamayacak boyutlardadır. Sınırlı bir sermaye ve güce sahip olan bu işletmeler, çoğu zaman sorunlarını çözemez durumda kalmaktadır. Küçük işletmelerin faaliyetlerinde ve büyümesinin önündeki engeller ve temel sorunlar şu şekilde özetlenebilir: Teknoloji, dış ticaret, danışmanlık, kuruluş yeri seçimi, tecrübe ve deneyim eksikliği, bürokrasi sorunları.

Küçük işletme tanımı ülkeden ülkeye, kurumdan kuruma, sektörden sektöre farklılık göstermektedir. Bazı ülkelerin resmi olarak açıklamış olduğu küçük işletme ya da küçük işletme tanımları mevcut iken bazı ülkelerde böyle ortak bir tanım mevcut değildir. Ülkeler küçük işletme tanımlarını, politikaları ve kaynakları çerçevesinde sermaye büyüklüğü, işçi sayısı ve ciro gibi belirleyici unsurlardan bir ya da birkaçını kullanarak belirlemektedirler. Tanım oluşturmada genel olarak Türkiye dahil gelişmiş ülkeler ciro, sermaye ve çalıştırılan işçi sayısı ölçütlerini birlikte kullanarak küçük işletme tanımlarını oluşturmaktadır.

satış hacmini ve karlılığı artırmak

Plan, bulunduğunuz nokta ile varmak istediğiniz nokta arasındaki boşluğu dolduran köprüdür. Doğru cevap A'dır.

Küçük işletmelerin yararlanabilecekleri başlıca finansman kaynakları olarak; kişisel birikimler, aile ve arkadaşlar, iş melekleri, bankalar, risk sermayesi şirketleri, factoring, leasing şirketleri ve franchising şirketleri vardır.