Planlama ilk olarak ele alınması gereken bir yönetim fonksiyonudur.

Küçük işletmeler, birçok açıdan büyük işletmelerden daha fazla üstünlüğe sahiptirler. Küçük işletmeler büyük işletmelerle rekabet etmede girişimciye iki temel avantaj sağlayabilir. Bunlar; müşteri ve işletme personeli ile daha yakın ilişkiler içerisine girebilmek ve pazarlama, üretim ve hizmet konularında büyük işletmelere göre daha esnek olabilmektir. Küçük işletmeler faaliyette bulundukları yerel pazarı daha iyi tanıyan, pazarın özelliklerini ve gereksinimlerini daha iyi görebilen, pazardaki alıcı ve satıcılarla daha yakın ilişkiler içerisinde olan işletmelerdir. Özellikle, müşteriyle olan yakın ilişkileri, bu işletmelere büyük işletmelerin sahip olamayacakları bir üstünlük sağlamaktadır. Pazarı yakından takip edebilen, müşterilerin ihtiyaçlarını daha iyi bilen ve personeliyle daha yakın ilişkiler kurabilen küçük işletmeler üretim, pazarlama ve hizmet konularında büyüklerden daha fazla esnekliğe sahiptirler. Bu esneklik, dış çevrede meydana gelebilecek değişikliklere yerinde ve zamanında uyum sağlayabilme imkânı tanıdığından, küçük işletmeler birçok olumsuzluğu daha az bir zararla karşılayabilmektedirler. Dolayısıyla küçük işletmeler için "Gelir dağılımındaki dengesizlikleri arttırırlar", "Talep değişikliklerine ve çeşitliliklerine daha zor uyum gösterirler", "Daha çok sermaye ve daha yüksek teknoloji gerektirirler" ve "Ekonomik dalgalanmalardan daha fazla etkilenirler" şıklarında sayılan ifadelerin tam tersi geçerlidir.

Yönetici insan kaynakları

Yönetici imalat

Yönetici muhasebe

Yönetici mühendislik

İşletmenin amaçlarının saptanması ve bu amaçlara erişebilmek için gerekli yol ve araçların belirlenmesine planlama denir.

Yönetimin ilk işlevi planlamadır.

Düşük derecede uzmanlaşma
• Esnek iş bölümü
• Büyük resme odaklı çalışanlar

Örgütün temel yetkinliklerinin ve
stratejik niyetinin tam olarak
anlaşılması
• Farklı alanlarda biriktirilmiş uzmanlık
• Örgütün amaçlarına nasıl ulaşacağı
konusunda bilgi değerlidir

Dağıtılmış karar alma gücü
• Hem yukarıdan aşağıya hem aşağıdan
yukarıya dikey iletişimin yanı sıra
yatay iletişim

Basık yapılar
• Geniş kontrol alanı
• İki yönlü dikey iletişimin yanı sıra
yatay iletişim
• Karşılıklı uyum

İşletme fonksiyonları genel, türsel ve destekleyici fonksiyonlar olmak üzere üç grup altında incelenir. Bunlar

I. Genel Fonksiyon: Yönetim
II. Türsel Fonksiyonlar
1. Temel Fonksiyonlar: Pazarlama, Üretim
2. Kolaylaştırıcı Fonksiyonlar: Finans, İnsan Kaynakları
III. Destekleyici Fonksiyonlar: Muhasebe, Araştırma-Geliştirme, Halkla İlişkilerdir.

Genel işletme fonksiyonu olan yönetim fonksiyonun işletmelerde türsel fonksiyonlar üzerinde egemen etkisi vardır ve bu fonksiyonları birleştirici özellikleri vardır. Bir işletme genellikle üretim faktörlerini tedarik eder ve bunlarla mal ya da hizmetler üretir. Üretilen bu mal ya da hizmetleri ihtiyaç ve istekleri olan tüketicilere satar. Bu faaliyetler tedarik, üretim ve pazarlama şeklinde işletmenin türsel fonksiyonlarını oluştururlar. Ancak yönetim fonksiyonu bu türsel fonksiyonları birleştirip yönetir. Bir işletme için yönetim, pazarlama, üretim ve finans işletme kararlarında temel alınan fonksiyonlardır.Doğru cevap A'dır.

Türkiye’de küçük işletmelerin tarihsel gelişimi 13. yüzyıla kadar dayanmaktadır. 13.yüzyılda Şeyh Mahmut Ahi Evran tarafından kurulan Ahilik Sistemi bir taraftan esnafın mesleki eğitim, sosyal güvenlik gibi hizmetlerini yerine getirirken; diğer taraftan esnafı sağlam duygularla birbirine bağlayan mesleki ve insani ahlâk kurallarına dayanan manevi bir birliği temsil etmekteydi, zamanla meydana gelen değişiklikler neticesinde bu birlik, yerini Lonca Sistemine bırakmıştır.

Mekanik ve organik organizasyon yapıları bir doğrunun iki ucunu temsil eder. İşletme yapıları bu iki uç arasında konumlanır. Mekanik organizasyon yapısı çevre koşullarının durgun ve dengeli, değişim hızının çok az olduğu durumlarda en uygun yapıdır. Çevre koşullarının sürekli ve hızlı olarak değiştiği durumlarda ise organik yapının en uygun organizasyon yapısı olduğunu söyleyebiliriz. Mekanik ve organik olarak adlandırılan bu organizasyon yapılarının özellikleri aşağıdaki tabloda, temel unsurlar açısından karşılaştırmalı olarak sunulmuştur.

Küçük işletmelerin finansal yapılarının zayıf olması, Ar-Ge faaliyetinde bulunmaması, uzman ve teknik personele ve modern teknolojiye sahip olmaması, yeni ürün geliştirmeye engel oluşturmaktadır ve pazarlama sorunu olmaktadır. Doğru cevap C'dir.

Yöneltme (yürütme) fonksiyonu, yöneticilerin genel tutumları ile ilgilidir. Küçük işletme yöneticisi planını yaptıktan ve örgütünü oluşturduktan sonra astlarına yapılması gerekenleri bildirir ve bireyleri çalışmaya sevk eder. Planlama ve örgütleme aşamasında statik bir görünüm sunan işletme, yürütme aşamasına geçilmesiyle beraber dinamik bir yapı kazanır.

Planlama sürecine ilişkin bu kısa açıklamadan sonra planlama sürecinin evreleri dört başlık altında incelenebilir

1. Ana ve alt amaçların belirlenmesi
2. Amaçlara ulaştıracak yolların belirlenmesi ve işletme kaynaklarını değerleme
3. Alternatiflerin karşılaştırılması
4. En uygun alternatifin seçimi

Yönetimde planlama fonksiyonundan sonra örgütleme fonksiyonu devreye girer. Örgütleme en yalın anlamıyla planda belirlenen hedeflere ve bunlara ulaşmak için belirlenen yollara uygun örgüt kurmayı içerir. Örgütleme sırasında planlama fonksiyonu sonunda seçilmiş olan planlar temel kabul edilir. Planlar işletmelerde “ne” yapılması gerektiğini, örgütleme ise bunun “nasıl” bir yapı ile gerçekleştirileceğini ortaya koyar. Doğru cevap A'dır.

Küçük işletmelerin örgüt yapısını tasarlarken dikkate almaları gereken bir takım bilimsel ilkeler vardır.
Bunlar;
1. Amaç birliği
Organizasyon yapısı içinde yer alan bütün birimlerin temel hedeflere yönelik alt amaçları olmalıdır. Birimlerin kendi amaçları arasında bütünlük olmalı ve işletmenin temel hedefine katkıda bulunacak bir sinerji etkisi yaratmalıdır.
2. İşbölümü ve uzmanlaşma
Her işletmede işler farklı derecelerde bölünür. İşbölümü uzmanlaşma sağlar. Böylece emek ve zaman verimliliği elde edilir. İşbölümü sayesinde işler, o konuda bilgi ve deneyim sahibi kişiler tarafından gerçekleştirilir.
3. Uygun yönetim/kontrol alanı
Yönetim ya da kontrol alanı, bir yöneticiye doğrudan bağlı ast sayısını ifade eder. Yöneticilerin doğrudan yönetebileceği astların sayısı gelişigüzel belirlenmemelidir. Yöneticinin etkili ve verimli bir şekilde yönetebileceği bir sayı olmalıdır. Yöneticinin bilgi, yetenek ve kapasitesi, astlarının nitelik olarak yeterliliği ve yapılan işin özellikleri, yönetim alanının genişliğinin belirlenmesinde etkilidir.
4. Yetki ve sorumluluklarda netlik
Organizasyon çapında bütün personelin sahip olduğu yetki ve sorumluluklar açık ve kesin olarak belirlenmelidir. Bu yetki ve sorumluluklar sözel ve yazılı olarak ifade edilmelidir.
5. Komuta birliği
Her astın yalnızca bir üste bağlı olması ve ondan emir almasını ifade eder. Bu tür bir ilke faaliyetlerin sürdürülmesinde belli bir düzen sağlanması ve yetki çatışması gibi sorunların önlenmesini amaçlar. Proje bazlı iş yapan küçük örgütlerde bu ilke, işin doğası gereği ihmal edilebilir.
6. Yönetim birliği
İşletmelerde birbirine benzer işlerin biraraya getirilerek, oluşturulan faaliyet grubunun yetki ve sorumluluğunun tek bir yöneticiye verilmesini ifade eder. Amaç faaliyetlerde etkinlik ve düzen sağlanması yanında, çalışanların uzmanlıklarından en yüksek oranda yararlanabilmektir.
7. Yetki ve sorumluluk dengesi
Her çalışanın sahip olduğu yetki ve sorumluluk arasında denge gözetilmelidir. Yetkinin kullanımı ile ortaya çıkacak sonuçlarla ilgili yetkiyi kullanan kişinin sorumluluğu da olmalıdır. Olumsuz sonuçlar nedeniyle kişiden hesap sorulabilmelidir. Buna karşılık çalışanlar sorumlu oldukları konularda yetkisini kullanma ve emir verme hakkına sahip olmalıdır

Küçük işletme kategorisi, küçük ölçekte ekonomik aktivitede bulunan imalat, hizmet, ticaret ve ulaşım işletmelerini kapsar. Küçük işletmelerin pek çok avantajının yanı sıra ekonomik açıdan sağladıkları yararlar söz konusudur. Avantajları arasında girişimcilik ve yenilikçilik, esneklik, müşteri ile yakın ilişkiler kurabilme, etkin işçi-işveren ilişkileri, düşük maliyet avantajı ve kurulma kolaylığı yer alır. Ekonomik yararları arasında ise ekonomik büyümeye katkı, rekabetin korunması ve gelişmesine katkı, büyük işletmelere cazip gelmeyen ya da onların erişemedikleri pazar bölümlerinde yeni ve ilave taleplere yanıt verme bulunur. Dolayısıyla küçük işletmeler hem ekonomik hem de sosyal kalkınmanın önemli
lokomotiflerinden birini oluşturmaktadır.

Küçük işletmeler piyasalar içinde teknolojik, yönetimsel ve finansal açıdan dezavantajlı işletmeler olarak tanınmaktadır. Bunun en temel nedeni de üretken yapıdan taşeron görevini üstlenen fason yapıya dönüşmeye başlayan küçük işletmelerin öz kaynak, kredi, teşvik, yenilik, teknoloji, ölçek, katma değer, ihracat gibi sorunlarla uğraşmalarıdır.

Küçük işletmelerde yönetim zafiyeti vardır, diğer ifadeler ise doğrudur.

Ürün Temeline Göre Bölümlendirme: Ürün temeline göre bölümlendirme, birden çok mal ya da hizmet üreten ve bu ürünlerin işletme içinde ağırlıklı yeri olduğu durumlarda kullanılan bir yaklaşımdır. Üretilen her bir ürün için özerk bir birim
oluşturulur. Daha çok büyük işletmelerde kullanılan bir bölümlendirme yaklaşımıdır.
Üstünlükleri: Belirli ürün ve hizmetlerde uzmanlaşma sağlanır; yöneticiler kendi endüstrilerini çok iyi tanırlar; müşterilerle yakın çalışırlar.

Zayıflıkları: fonksiyonlarda tekrarlara neden olur; örgütün bütününün amaçlarına karşı sınırlı bir bakış açısı ortaya çıkar.