İletişim kanalları sözel, görsel ve yazılı kanallar olarak sıralanır.

Bağlamlama sürecinde birey, algıladığı enformasyonu, belleğindekiler arasından ilgili gördüğü bilgiye bağlayarak anlamlandırır. Bu şekilde aşırı enformasyon yükünden kurtulur. Az miktarda enformasyon işleyerek anlam yaratabilir. Bu tür kültürler geniş bağlamlı kültür olarak adlandırılır. Bu kültürlerin mensupları her konuda bilgi toplamak isterler. Elde ettikleri bilgileri sınıflandırır ve belleklerinde saklarlar. Gerektiğinde bu bilgiler, algılanan enformasyonla bağlanarak anlam kazanır. Bu nedenle geniş bağlamlı kültürlerin üyeleri, neye yarayacağını bilmeseler bile çok miktarda, tamamlanmamış bilgiye sahiptirler. Geniş bağlamlı kültürlerin üyelerinin herhangi bir konuda birbirleriyle anlaşmaları kolaydır.

Her toplumun kültürel zaman sistemi vardır. Bireyler etkileşim sürecinde bu zaman sistemlerini istem dışı olarak kullanır. Kültürler zamanı kullanma açısından “monochronic” (monokronik) kültürler ve “polyhcronic” (polikronik) kültürler olmak üzere iki gruba ayrılır. Monokronik kültürlerin üyeleri zamanı dilimlere ayırarak her dilimi belirli bir amaç için kullanırlar. Polikronik kültürlerin üyeleri için insanlar arasındaki etkileşimin kendisi zamandan daha önemlidir. Bu kültürlerde zaman bir nokta olarak algılanır ve birçok etkinlik eş zamanlı olarak devam eder.

Ötekileştirmenin temelinde onu “anlamamak” yatar. ‹nsanlık tarihi, anlaşılmayanla ilgili olarak ileri sürülmüş fikirlerle doludur. ‹nsanlar yüzyıllarca dünyanın öküzün boynuzunda duran düz bir tepsiye benzediğini ileri sürenlere de, cisimlerin salgıladıkları “phlogiston” adlı anlaşılmayan bir madde yüzünden yandıklarını ileri süren Richard Kirwan’a da (1787) inanmıştır. Galileo dünyanın yuvarlak olduğunu gösterene, Joseph Priestly oksijeni bulana kadar dayanaktan yoksun bu fikirler yaşamaya devam etmiştir.

Topluluk, belirli amaç için bir araya gelen ve onu oluşturanlar arasındaki bağların çok güçlü olmadığı, amaç ortadan kalkınca dağılan insan grubudur. Toplum ise bireylerin kurumsal bağlantılarını ve birbirleriyle ilişkilerini üzerinde uzlaşılmış belirli kurallar çerçevesinde yürüttükleri bir birliktir.

Bir numaralı kutucuktan başlıyoruz. İki ayrı sosyal ve kültürel sistemde, A ve B sistemlerinde yetişmiş iki birey karşılaşıyor. Bu bireylerin çevrelerinden algıladıklarıyla gerçekleştirdikleri soyutlaştırmalar, yani düşünce, inanç ve duyguları ile zihinlerindeki soyut düşünce, dünya görüşü, fikir ve duygulardan ürettikleri somutlaştırmalar, yani eşyalar, evler, davranış kalıpları, yasalar, kurallar birbirinden farklıdır. İki numaralı kutucukta gönderenin daha sonra alıcı olduğunu görüyoruz. Gönderen de alıcı da iletileri kendi kişisel psikolojik, kültürel ve sosyal koşulları içinde ve kültür değerleri, davranış kalıpları ve diğer kültür hakkındaki yargıları çerçevesinde hazırlar. Üç numaralı kutucukta gönderenin iletmek istediği anlamları belirttiğimiz çerçeveye göre kodladığını görüyoruz. Dört numaralı kutucukta ileti var. ileti sözel ya da sözsüz olabilir. Herhangi bir davranış, yüz ifadesi, tavır ileti işlevi görür. Her iletinin bir içeriği, karşıdaki ile olan ilişkiyi yansıtan bir yönü ve iletiyi gönderenin kimliğini gösteren bir niteliği vardır.

Amerikalı antropolog Edward Twitchell Hall “primary message systems” (birincil bildirim sistemleri) olarak adlandırdığı insan etkinliklerinin bütün insanlarda ortak olduğunu ileri sürmüştür. Bu etkinlikleri de etkileşim, toplumsal yaşam, geçimini sağlama, iki cinsiyetlilik, mekânı kullanma, zamanı kullanma, öğrenme, oynama, savunma ve maddeden yararlanma olarak sınıflandırmıştır.

1980-1990 yılları arasında Kültürlerarası İletişim disiplinine iletişim ve kültür bilimlerinin dışından da katılımlar oldu. Örneğin, Hollandalı işletme bilimci Geert Hofstede uluslararası bir şirketin farklı kültürlere mensup çalışanlarının değer yönelimlerini araştırarak, günümüzde de yaygın olarak yararlanılan “Kültürel Boyutlar Kuramı”nı geliştirdi.

Otorite, birey ve gruplar cinsiyet farkları, saldırganlık ile bilinmeyenler her toplumun kültür farkı olmaksızın yaşadıklarıdır.

Başkalarının algılarına önem verilen kültürlere utanma kültürü denir. Utanma kültüründe birey, başkalarının düşüncelerine oldukça önem verir. Bu açıdan hareket, davranış, giyim kuşam vb. unsurlardan başkalarının düşüncelerine göre kendisini şekillendirir.