Başka kültürel ortamlarda üretilip farklı kültür gruplarına sunulan mal ve hizmetler de gündelik yaşamın kültürlerarasılık derecesini değiştiren etkenlerdir. Her kültürün temel insan gereksinmelerini kendi kaynakları ve yöntemleri ile karşıladığını ve ortaya çıkan ürünlerin kültüre özgü olduğunu birinci bölümde belirtmiş- tik. Ancak, küreselleşmenin sonuçlarından biri de özgün kültür ürünlerinin diğer kültürlere sunulmasıdır. Örtünme, barınma, beslenme, oyun vb. temel insan gereksinmelerinin büyük kısmı artık özgün kültürel yaratılarla karşılanmamaktadır. Söz gelimi, giyimde modaya uyma eğilimi, bir toplumsal normun kısa zamanda, başka kültürlerin etkisiyle nasıl değiştiğini göstermesi bakımından önemlidir. Aynı şekilde ev eşyaları, dekorasyon ve mimaride farklı kültürlerin etkilerini yadsıyamayız. Yiyeceklerdeki kültürel etkileşim de önemli sonuçlar doğurmaktadır. Belirli yiyecek ve içecek türlerinin kısa zamanda dünya üzerinde yaygınlaşması yanında, dünyanın farklı yerlerinden ithal edilen yiyecek maddeleri yerel kültürlerin öğün sofralarını bile değiştirmektedir.

Ortaklaşa davranışçı kültürlerde kurulan ilişkilerde bireysel istekler üstün olamaz.

Dövme, saç sitili, kıyafet tarzı ve takılar sözel olmayan kodlardandır. Ses ise sözel kod olarak değerlendirilebilir.

Amerikalı antropolog Edward Twitchell Hall (1914-2009) “primary message systems” (birincil bildirim sistemleri) olarak adlandırdığı insan etkinliklerinin bütün insanlarda ortak olduğunu ileri sürmüştür. Bu etkinlikleri de etkileşim, toplumsal yaşam, geçimini sağlama, iki cinsiyetlilik, mekânı kullanma, zamanı kullanma, öğrenme, oynama, savunma ve maddeden yararlanma olarak sınıflandırmıştır (Hall 1973: 38). Hall’e göre, insanlar bu temel etkinlikler nedeniyle ortaya çıkan ihtiyaçlarını farklı şekillerde karşılamakta, sonuçta
da farklı kültürel birikimlere sahip olmaktadır.

Ötekileştirme kavramı, olumsuz bir tutumu belirtmektedir. Anlamayana anlatmak ya da anlaşılmayanı anlamaya çalışmak çabalarını içermez. Bundan geriye doğru gidilerek de öteki kavramına olumsuz bir anlam yüklenilmektedir. Oysa herkes için grup dışı olan, doğal olarak, ötekidir. Grubumuza dâhil olmayanlar nasıl bizim için öteki ise biz de onlar için ötekiyiz. Bu nedenle öteki olmanın olumsuz bir yanı yoktur. Olumsuz olan bireyleri ötekileştirmektir.

Bireylerin düşünme şekilleri kültüre göre biçimlenmektedir.

Başka kültürel ortamlarda üretilip farklı kültür gruplarına sunulan mal ve hizmetler de gündelik yaşamın kültürlerarasılık derecesini değiştiren etkenlerdir.
Her kültürün temel insan gereksinmelerini kendi kaynakları ve yöntemleri ile karşıladığını ve ortaya çıkan ürünlerin kültüre özgü olduğunu birinci bölümde
belirtmiştik. Ancak, küreselleşmenin sonuçlarından biri de özgün kültür ürünlerinin diğer kültürlere sunulmasıdır. Örtünme, barınma, beslenme, oyun vb. temel
insan gereksinmelerinin büyük kısmı artık özgün kültürel yaratılarla karşılanmamaktadır. Söz gelimi, giyimde modaya uyma eğilimi, bir toplumsal normun
kısa zamanda, başka kültürlerin etkisiyle nasıl değiştiğini göstermesi bakımından önemlidir

Kodlama, doğrusal iletişim sürecinde “gönderen”in görevleri arasında yer almaktadır.

Kültürü insan gruplarının işleyiş şekli ya da yaşam biçimleri olarak tanımlayanlar genellikle toplumsal sistemin işleyişini göz önüne alırlar. Kültür, toplum düzeni ve işleyiş biçimi olarak da tanımlanır.

Belirsizlik, bilinmeyen, neye nasıl tepki vereceği kestirilemeyen yabancıyla iletişime nereden başlayacağını bilememek duygusunu ifade eder. Birey ne kendisinin ne de karşısındakinin nasıl davranacağını bilemediği zaman bu duyguya kapılır. Belirsizlik bilişsel bir sürecin sonucudur. Birey içinde bulunduğu durumu hızla değerlendirir ve bilgi eksikliğinden doğan belirsizlikle karşılaşır. Kaygı ise bu süreçte olabileceklerden duyulan rahatsızlığı, gerginlik ve endişe duygusunu ifade eder. Kaygı, bilişsel değil, duygusal bir tepkidir. Kısaca, “karşıdakinin davranışını tahmin edememek belirsizliğe neden olurken, kaygı, doğabilecek olumsuz sonuçlarla ilgili duyguları içerir.

İletişim sürecinde her ileti bir sonuç doğurur. Başka deyişle algılanan her iletiye bir tepki verilir. Tepkiler bazı durumlarda çok açık ve duyu organlarıyla algılanabilen nitelikte olabileceği gibi, bazı durumlarda kapalı olabilir. Kapalı ya da örtük tepkiyi algılamak için tepki veren bireyin kültür kodlarını bilmek ve etkileşim sırasındaki davranışlarını gözlemek gerekir.

Güç aralığı, bütün toplumlarda gözlenen sosyal konumlar çerçevesinde, toplumu oluşturan bireyler arasındaki uzlaşmaya dayalı iktidar, otorite ya da güç farklarının büyüklüğünü ifade eder. Bütün kültürlerde, baba ile oğul, büyük kardeşle küçük kardeş, müdür ile memur, kaptan ile tayfa arasında kabul edilmiş, toplumca benimsenmiş hak ve yetki farkı vardır. Ancak bu farkların büyüklüğü kültürden kültüre değişir.

Güç aralığının az olduğu kültürlerde durum farklıdır. Aile içinde baba ile anne, kız ve erkek çocuklar arasında hak ve yetkiler arasında büyük fark yoktur. Aileyi ilgilendiren her konuda anne-baba ortak karar verir. Baba, “ben ailenin reisiyim, ben böyle istiyorum” demez. Güç aralığının az olduğu kültürlerde eğiten ile eğitilen arasındaki hak ve yetki farkları göreceli olarak azdır. Güç aralığının az olduğu kültürlerde kişilerarası iletişimde makam farklılıklarının büyük önemi olmaz. Güç aralığının az olduğu kültürlerde iş yerlerinin işleyişi de farklıdır. Makamlar arasında yetki ve görev farklılıkları olsa da insan ilişkileri bu yetki farklılıklarına göre belirlenmez. İş yeri mesleki açıdan ele alınır ve insanlar kendilerine verilen görevleri yerine getirmek ve bunun karşılığında bir gelir elde etmek üzere iş yerinde bulunduklarını düşünürler. Bu nedenle kişilerarası iletişimde makam farklılıklarının büyük önemi olmaz.

Etkin iletişimin temel koşulu iletişim sürecinde gönderenin amaçladığı, istediği anlamın alıcıda oluşmasıdır.