Gece ve gündüz, mevsimler ve ayın hareketleri de insan yaşamını etkileyen ve zamana bağlı doğal ortamımızın ayrılmaz parçalarıdır. Doğanın belirlediği zamanlamaya doğal zaman adı verilir. Doğal zaman insan yaşamının şekillenmesinde belirleyici rol oynar. İlk Çağlarda insan etkinlikleri doğal zaman dilimlerine göre belirlenirdi.

Hsu, Çin ve Kuzey Amerika kültürlerini karşılaştırdığında en önemli farklılığı “bireycilik” olarak tespit etmiştir.

Kültürlerin enformasyon sistemleri farklıdır. Farklı diller, farklı davranışlar, renkler ve kokular ve sözsüz semboller farklı anlamlar içerirler. Kültürlerarası etkileşimde ırk bir anlam taşımaz.

Ortamdan bağımsız düşünme biçemi, bireylerin, bütünü oluşturan belirli bileşenleri diğerlerinden soyutlayarak, farklı bağlamlarda değerlendirmelerine olanak sağlar. Özellikle doğa bilimleri, mühendislik ve tıp gibi matematiksel düşünme üzerine kurulu alanlarda ortamdan bağımsız düşünme biçemine sahip olanlar daha başarılı olur. Buna karşılık, ortama bağımlı düşünme biçemine sahip kültürlerin üyeleri, bileşenler arasındaki ilişkiler bağlamında bütünü görebilme yetileri sayesinde toplumsal olgu ve olayları kavramada daha başarılıdır. Bu düşünme biçemi bireylerin toplumsal nitelikli konularda daha duyarlı olmasını, grup içi dengelerin sağlanması ve uyumun sürdürülmesine yönelik iletilerin oluşturulmalarını kolaylaştırır.

Bununla birlikte, Ray L. Birdwhistell kültürle iletişimin birbirleriyle bağlantılı olduklarını ve kültür yapıyı ifade ederken iletişimin bir etkileşim süreci olduğunu
belirterek Hall’e karşı çıkar. Bu görüş, Hall’ün “insan yapımı ve ihtiyaçları karşılamak amacıyla yaratılan şeyler” olarak gösterdiği kültürün, insan topluluklarını
oluşturan temel yapı olduğunu kabul etmektedir. Buna göre, belirli bir kültürel yapı içerisinde insanlar arasında gerçekleşen etkileşim süreçleri elbette bu yapıdan etkilenmektedir. Çünkü etkileşim ya da iletişim süreci bu yapı içinde meydana gelmekte ve yapısal özellikler sürecin şekli, süresi ve biçeminin belirlenmesinde önemli rol oynamaktadır.

Sözel kanal bir taraftan bireylerin kendilerini göstermeleri ve grup içinde yer edinmelerini sağlarken diğer taraftan da grup içi ilişkilerin sağlamlaşması ve “biz” kavramının yerleşmesine katkıda bulunur. Böylece ortaklaşça davranışçı kültürler kendi sürekliliklerini sağlamış olurlar. Bu kültürlerin sözlü edebiyatı daha çok gelişir ve zenginleşir. Söz söyleme sanatına dayalı olarak deyimler, atasözleri ve özlü sözlerin sayısı ve kullanım oranı artar.

Bu tür kültürlerde etkinliklerin planlanması, sınıflandırılması ve genel olarak hesaplama büyük önem taşır.

Gelenek, yaşamın belirli dönemlerine geçiş aşamalarında uygulanan belirli törensel uygulamalar çerçevesinde uyulması gereken bütün normları kapsar. Doğum, evlenme ve ölüm gibi yaşamın üç önemli dönüm noktası çevresinde toplanan uygulamalar zamanla değişmekle birlikte, genel kabul görmüş, uzun ömürlü normlardan oluşur.

İletişim davranışlarının ikinci işlevi, istemli de olsa istem dışı da olsa sosyal ilişkileri etkilemektir. İnsanlar arasında var olan ilişkileri sürdürmek, geliştirmek ya da kesmek yanında yeni ilişkiler kurmak bu işlevlerden bir tanesidir.

Kültürlerarası iletişim kavramını ilk ortaya atan ve bu kavramı tanımlayarak bilim dünyasına kazandıran Edward T. Hall’dür. Hall 1959 yılında yayınladığı “The Silent Language” adlı kitabında kültürü antropolojik tanımıyla ele almış ve “enformasyon sistemleri kuramı” olarak adlandırılan kuramıyla kültürlerin farklılaşmasını açıklamaya çalışmıştır.

Algı süzgecindeki bilişsel yapı eğitim ile sistematik hale getirilir.