Eril kültür, “cinsiyete dayalı rollerin belirgin olarak birbirinden ayrıldığı; erkeklerin kararlı, sert ve maddi yönelimli, kadınların alçakgönüllü, duyarlı oldukları ve yaşam kalitesine önem verdiği kültürleri”, Dişil kültür ise “cinsiyete dayalı rollerin birbiriyle kesiştiği, hem kadınların hem de erkeklerin alçakgönüllü, duyarlı oldukları ve yaşam kalitesine önem verdikleri kültürleri” açıklayan kavramlardır.

Kodlar sadece kendilerini oluşturan işaretler ve ögelerle anlam kazanmaz. Aynı zamanda kodların içinde oluşturulduğu bağlam da taşınacak anlamın yaratılmasında önemli rol oynar.

Değer normun bir çeşidi değildir. Değer bir tercih iken norm davranış modelidir.

Hemen her toplumda aile gibi benzer kurumlar varsa da bunların düzen ve işleyişini farklı kılan ve farklı algılanmasını sağlayan kültürdür.

Bazı etkenler duyu organlarımızın anatomik yapısı ya da fiziksel nedenlerle algılanabilir olsalar da kültürün bilişsel yapıyı şekillendirmesi nedeniyle algılanmazlar. Bunun nedeni her insanın, kendi kültürü tarafından şekillenmiş bir algı süzgecinin olmasıdır.

Toplumlar da bir değeri benimsedikten sonra, toplumsal işleyişi ve bireylerin davranışlarını o değere göre düzenlemek için ilke ve kurallar belirlerler. Bu kurallar bütünü norm olarak adlandırılır. Norm, bir kültürün tercih ettiği düşünce ya da davranış kurallarına göre belirlenen davranış modelleridir.

Kültürel Boyutlar Kuramı, Hollandalı işletme bilimci Geert Hofstede tarafından geliştirilmiştir. Çok uluslu şirketlerde ulusal kültürlerin işletme değerleri ve kültürü üzerindeki etkilerini araştırmayla işe başlayan Hofstede, bütün kültürlerin karşılaştırılabileceği dört temel boyut olduğunu ileri sürmüş ve kültürleri bu boyutlardaki yerlerine göre birbiriyle karşılaştırmıştır. Kurama daha sonra beşinci bir boyut eklenmiştir. Böylece Kültürel Boyutlar Kuramı kültürleri beş boyutta değerlendirerek kültürlerarası karşılaştırmalarda ortaya çıkabilecek durumların anlaşılması için bir yol önermiştir.

Görsel kanal hem sözel hem de yazılı kültürlerde kullanılmakla birlikte, kullanım biçemleri farklıdır. Sözel kültürler görsel kanalı yazılı kültürlerden daha yaygın kullanırlar. Söz gelimi radyo dinleme ve televizyon izlenme oranları açısından bakıldığında sözel kültür mensuplarının televizyon izlemeye okumaktan ve radyo dinlemekten daha çok zaman ayırdıkları gözlenir. Birçok izleyici araştırmasında, günün hangi saatlerinde televizyon izlediği sorulan kaynak kişilerin çoğunun izlemeseler bile sadece “ses olsun” diye televizyonlarını sabahtan uyuyuncaya kadar açık tuttukları saptanmıştır. Bu, günün her saatinde biriyle konuşma ihtiyacı duyan ortaklaşa davranışçı kültürlerin yaygın davranışlarından biridir. Kuzey Amerika da dâhil olmak üzere, Batı kültürlerinin çoğunda toplumun orta ve alt tabakalarında, hâlâ ortaklaşa davranışçı niteliklerini koruyan gruplarda, görsel kanal yazılı kanaldan daha yaygın olarak kullanılır.

Alışkanlık en zayıf normdur. İnsanlar alıştıkları şekilde davranmaya eğilimlidir. Alışılmış davranışları göstermek toplumsal yaşamda rahat etmenin yollarından biri olduğu için, herhangi bir zarara yol açmıyorsa yaygınlığı artar ve toplum tarafından kabul görerek daha güçlü normlara evrilebilir. Alışkanlık haline gelen davranışı göstermeyenler için herhangi bir toplumsal yaptırım uygulanmaz. Eğer bir alışkanlık toplum tarafından istenilir olmaktan çıkarsa ondan vazgeçilir. Bu nedenle alışkanlık kolayca yayılan ve kolayca terk edilen, yaptırımı olmayan en zayıf toplumsal norm olarak kabul edilir.

Dilini ve alfabesini bilmedikleri ülkelere gidenler arkalarından kendilerine seslenen insanların çağrılarını, yerel işaretleri ya da uyarı levhalarını algılamazlar. Bu durumda olan bireylerin çığlık, kahkaha, ağlama gibi sesler dışında sözel kodlardan ve kültüre özgü sözsüz kodlardan anlam çıkarmaları mümkün değildir. Çünkü, başka kültürlere ait hem sözel hem de sözsüz kodlar bireyin kendi kültürü tarafından düzenlenmiş anlamlandırma sürecine giremezler. Bu düzenlemeye kültürlerarası iletişimde “algı süzgeci” denir.

Genellikle öteki ile arasında mesafe koymak şeklinde ifade edilen tutumlar üç şekilde gerçekleşir. Bunlardan birisi; yabancıyla aralarına, düşmanlık duygularını gösterecek derecede mesafe koyar. Bu mesafeye ise aşağılama mesafesi denir.

Güç aralığının az olduğu kültürlerde iş yerlerinin işleyişi farklıdır. Makamlar arasında yetki ve görev farklıkları olsa da insan ilişkileri bu yetki farklılıklarına göre belirlenmez. İş yeri mesleki açıdan ele alınır ve insanlar kendilerine verilen görevleri yerine getirmek ve bunun karşılığında bir gelir elde etmek üzere iş yerinde bulunduklarını düşünürler. Bu nedenle kişilerarası iletişimde makam farklılıklarının büyük önemi olmaz. Aileyi ilgilendiren her konuda anne ve baba ortak karar verir.

İletişim sürecinde istenilen anlamın karşı tarafta oluşması durumuna etkin iletişim denir.