Demokratik sistemlerde yasal düzenlemelerle kabul edilmiş kanunlar ve toplum tarafından genel kabul görmüş kurallar çerçevesinde, karar alma konumunda olan kişi ya da kurumların siyasi ve sosyal alanlarda şahsi istek, beklenti ya da çıkarları doğrultusunda hareket etmesini arzulayan menfaat sahiplerinin var olması kaçınılmazdır. Bu doğrultuda, yine demokratik sistemler açısından bakıldığında, temel amaçları bireysel ya da grup tarafından belirlenmiş ortak çıkarlara ulaşabilmek üzere siyasi mekanizmayı etkilemek için, aynı fikir ya da duyguları paylaşan kişilerin bir araya gelerek oluşturdukları gruplaşmalar kaçınılmazdır. Söz konusu gruplaşmalardan en önemlileri baskı ya da çıkar grupları, siyasi partiler ve lobiler olarak adlandırılanlardır.

Halkla ilişkiler alanının önemli yazarlarından Cutlip ve arkadaşlarına göre “Halkla ilişkiler, bir organizasyonun başarı veya başarısızlığının kendilerinden kaynaklandığı çeşitli örgütlerle, bu organizasyonla karşılıklı fayda sağlamaya dayalı ilişkileri örgütleyen bir entegrasyondur.”

İletişim kanallarını açık tutmaya yönelik lobicilik yöntemi sadece karar alma anı, öncesi ve sonrası değil en temel amacı güven oluşturmak ve iyi niyet sağlamak olduğundan sürekli bir uygulamadır. 

Halkla ilişkilerin planlı bir şekilde politik anlamda kullanıldığı ilk örnek, Bryan ve McKinley arasındaki 1896 A.B.D. başkanlık seçimlerinin çekişmesi olmuştur.

Lobiler baskı gruplarına benzer biçimde siyasi mekanizmayı, temsil edilen ortak çıkar çerçevesinde etkilemek üzere oluşturulan ancak faaliyet alanları belirli bir tek alan üzerinde yoğunlaşan (örneğin, silah, petrol ya da etnik lobiler) özel gruplaşmalardır.

Kamuyu bilgilendirme modeli; kamuyu bilgilendirme modeline temel oluşturan kişi Ivy Lee’dir. Tek yönlü iletişime dayanan bu modelin temelinde, kamunun desteğini elde etmek amacıyla kuruluşun faaliyetleriyle ilgili olarak kamunun bilgilendirilmesi yer almaktadır.

Lobiciler 80’li yılları sadece uygulamalar değil meslekleri açısından önemli olarak görmüş ve olumlu imaj yaratmaya yönelik çalışmalar gerçekleştirmişlerdir. Bu amaçla profesyonel lobiciler birleşip 1979 yılında Amerikan Lobiciler Birliği’ni (American Lobbyists League) kurmuşlardır. Doğru cevap A’dır.

Dünya çapında lobiciliğin merkezi olarak adlandırılan Washginton DC’de çok sayıda lobi şirketi bulunmaktadır.

Kuruluşların itibarlarını etkileyen rasyonel alanlar ürünler ve performans olmaktadır.

Kampanya desteği, lobicilikle doğrudan bağlantılı olmamasına rağmen, lobi faaliyetlerinde bir “yumuşatma” tekniği olarak kullanılmaktadır.

Sesli ve sessiz lobicilik, lobiciliğin pazarlama ve halkla ilişkiler alanında kullanılması olsa da sadece kampanya ve reklamlardan oluşmaz. Sessiz lobicilik, istenilen sonuca basından ve kamuoyundan uzak bir şekilde ulaşılmasıdır. Sesli lobicilik ise basının, kamuoyunun, geniş halk kitlelerinin baskısından sonuna kadar yararlandığı lobiciliktir.

Pazarlama, ikna, zamanlama, ittifak, araştırma ve gündem, LeGrelle’in lobicilik kurallarındaki ifadeler arasında değildir.

Halkla ilişkilerin kavramsal tanımı üzerine henüz tam bir fikir birliğine varılmış olunmasa da kurum ve kuruluşların toplum desteğini, güvenini ve rızalarını elde etmek için gerçekleştirdikleri çabalar olduğu fonksiyonel bir tanımdır.

Arzulanan olumlu izlenime ulaşabilmek için halkla ilişkiler uygulamalarının sadece hedef kitleye ulaştırılması yani tek yönlü iletişim akışı yeterli değildir. Bu noktada, halkla ilşkiler uygulamacıları ve hedef kitleler arasında karşılıklı bir iletişim kurulması gerekmektedir.

Hedef-mektup gönderme (targetmailing) halka dayalı lobiciliğin en etkili yöntemidir. Halka dayalı lobicilikte karar alıcı konumunda olan kongre ya da parlamento üyelerine hedef-mektup gönderilir.

Kanun koyucular ile yazışırken açık ve net bir şekilde, tercihen tek sayfa ya da daha kısa mesajlar kaleme alınmalıdır. Ancak yazışmada tek bir konunun ele alınması gerekir.

Halkla ilişkiler kavramı üzerinde henüz tam bir fikir birliğine varılamamış olsa da halkla ilişkilerin yönetsel bir boyutu olduğu, kamuoyunu etkileme çabası olduğu ve bir iletişim görevi olduğu üzerinde buluşulan ortak noktalardır. Bu bağlamda yönetim, iletişim ve kamuoyu ile halkla ilişkiler arasında kaçınılmaz bir etkileşim söz konusudur.