Lojistik Yönetimi Konseyi’nin tedarik zinciri yönetimi tanımı şu şekildedir: Tedarik zinciri yönetimi bir şirketin içindeki veya ilişkisi olan şirketler arasındaki talep ve arz yönetimini birleştiren, kaynak teminini, satın almayı, değişimi ve tüm lojistik yönetim işlemlerini içine alan, ayrıca zincir içindeki tedarikçi, aracı, 3. parti hizmet üretenler ve müşterilerin birlikte çalışmalarını düzenleyen yönetim işlemidir. İlk tedarikçiden son kullanıcıya kadar; müşteriye değer katan ürün, hizmet ve bilgilerin sağlandığı iş süreçlerinin entegrasyonu tedarik zinciri yönetimi ile sağlanmaktadır.

Depolama taşıma döneminin özelliği operasyonlar ve performansdır.

Sipariş performansı, taşıma performansı, atık parça ve geri dönüşler, lojistik performans, maliyet raporları gibi verilerden oluşan rapor oluşturma, lojistik veri tabanı bileşenlerinden biridir.

Stratejik seviyede planlama fonksiyonu, tedarikçilerin optimum sayısının ne olacağı, dağıtıcıların belirlenmesi, üretimin nerede yapılacağı ve en iyi kaynak bulma stratejilerini kapsamaktadır.

Atıl ürün oranı, stok bulundurma maliyeti, ürün değeri ve talep/tedarik belirsizliği, stok yönetimini yüksek risk grubuna sokan risk alanlarıdır.

Yiyecek ham maddesi üretimi yapan bir firma için böcek ve kemirgenler depolama alanında risk oluşturmaktadırlar.

Birinci grup standart üçüncü parti lojistik sağlayıcılar; standart lojistik faaliyetler, depolama, taşıma, ambalajlama gibi hizmetler sunulur.

Stratejik seviyede planlamafonksiyonu,tedarikçilerin optimum sayısının ne olacağı, dağıtıcıların belirlenmesi, üretimin nerede yapılacağı ve en iyi kaynak bulma stratejilerini kapsamaktadır.

İşletmelerde depo yönetim sistemlerinde stok alanlarının her biri birer kimlik bilgisi alır. Depoya girişi yapılan bir malzeme, giriş esnasında hangi adrese konulur ise o adres bilgisi bilgisayarda uygun yazılım vasıtası ile kayıt altına alınır. Daha sonra söz konusu malzemeye ihtiyaç duyulduğunda sistem tarafından ihtiyaç duyulan malzemenin hangi adreslerde hangi miktarlarda olduğu bilgisi kullanıcıya iletilir. Depo yönetim sistemlerinde, işletmenin büyüklüğüne, kullanılan envanterin çeşitliliğine ve miktarına göre değişik senaryolar üretilebilir.

Globalleşme, ürün teslimi zamanlarındaki azalmalar, müşteri odaklılık ve dış kaynak kullanımı; lojistiğe verilen önemin artması üçüncü parti lojistiğin gelişmesine sebep olmaktadır.

Bilgi sistemi lojistik faaliyetler konseptine etkin bir şekilde kanalize edildiği takdirde faaliyetin tüm partnerleri arasındaki bilgi bütünleşmesi, daha düşük operasyon maliyetleri, daha yüksek müşteri katma değeri sağlamaktadır. Bu nedenle işletmeler bilgi paylaşımını rekabetçi stratejilerinin ayrılmaz bir parçası olarak görmektedirler.

İyi bir tedarik zinciri yönetiminin sürdürülebilirliği için beş temel noktaya dikkat edilmesi gerekmektedir:Müşteri odaklılığına önem verilmesi, Bilgi teknolojilerinin kullanımı, Performans yönetiminin sayısallaştırılması, Çoklu fonksiyonel takımların kullanımı, Organizasyon dinamiklerine ve insan faktörüne dikkat edilmesi.

Fiziksel riskler: Mekanik şok, ısı şoku, titreşim (frekans aralığı), basınç ve kırılma, aşınma/sürtünme riskleri.

İşletmelerin temelde iki tür belirsizlikle karşı karşıya olduğu belirtilebilir: bu belirsizlikler operasyonel ve yapısal belirsizliklerdir. Operasyonel belirsizlik müşteri talebine ilişkin belirsizlikten, tedarikçinin, dağıtıcının ve üreticinin operasyonel performansına ilişkin belirsizlikten kaynaklanır; yapısal belirsizlik ise müşteri ihtiyaçlarındaki değişim ve teknolojik değişimden kaynaklanmaktadır.

Yönetim stratejik riskler arasında yer almaktadır.

Kurumsal risk yönetiminin amaçlarından birinin de kurum değerini yaratması, koruması ve artırması olduğu belirtilmiştir. Kurumsal risk yönetimi kurum değerini 3 yoldan artırabilmektedir; Bunlar: •Sürdürülebilir rekabetçi avantaj oluşturulmasına yardımcı olur,• Riski yönetmenin maliyetini optimize eder,• İşletme performansını artırmaya yardımcı olur. Zira kurumsal risk yönetiminde odak sadece fiziksel ve finansal kaynaklar değil tüm değer kaynaklarıdır.

Tüm dünyadaki değişimden pazarlama dünyası da payını almakta ve ürün merkezli pazarlama yerini müşteri merkezli pazarlamaya bırakmaktadır. Bu yeni anlayış, müşteri gözüyle pazarlama karması elemanları 4C (Customer Value, Cost to the Customer, Convicience, Communication) olarak adlandırılmakta ve müşteri faydası, müşteri maliyeti, müşteriye uygunluk, müşterilerin iletişimidir.

Lojistik sektöründe sık kullanım alanına sahip olan GPS teknolojisi, mobil cihazların üzerinde entegre olarak bulunmakta ve gerçek zamanlı araç konum görüntüleme ve raporlama, anlık araç pozisyonu belirleme ve hedef noktasına varışı hesaplama ile konum doğrulama işlemlerini gerçekleştirmektedir.

Bilgi teknolojileri riskinden etkilenen faaaliyetler; Dağıtım, taşıma, elleçleme ve sipariş işleme olarak gruplandırılır. Tutundurma bu grubun dışında kalır.

Üçüncü parti içerisinde lojistik aracısı olan, Freight Forwarder kavramı, kara, deniz, demir yolu, su yolu-deniz yolu, boru hattı veya intermodal taşımacılık gibi bütün taşıma türlerinde; sevkiyat, dağıtım, depolama, gümrükleme ve sigorta hizmetlerini gerçekleştiren lojistik hizmeti veren kuruluşlardır.