İm zihindeki bir imge değildir. Doğru cevap E'dir.

Parmenides’in öğrencisi Zenon hocasının birci öğretisini savunmak için ortaya
koyduğu çatışkılarla (paradoks) bilinir.

Farabi'nin Aristoteles’ten sonra gelen öğretmen anlamında ‘İkinci Öğretmen’ olarak adlandırılmasının sebebi Aristoteles'in karanlıkta bıraktığı noktaları açıklığa kavuşturmaya çalışmasıdır.

Diodorus koşul eklemi yorumu bugünkü sıkı gerektirme tanımına benzer.

Koşul önermesinin doğru olması için önbileşeninin doğru
ve ardbileşeninin yanlış olmasının hem şimdi hem de geçmişte olanaksız olması
gereklidir görüşünü savunan düşünür Diodorus'dur.

 önce-sonra stoa mantıkçılarının çıkarımları ayırma kriterlerinden biri değildir

Gazâlî (1058-1111) mantık çalışmalarından daha çok, etkili bir İslam düşünürü olarak mantığın saygınlığına yaptığı katkı ile bilinir. Gazâlî mantığın din bilimleri için faydalı bir araç olduğu düşüncesinin Müslümanlar arasında yaygınlaşmasını ve böylece Müslümanların mantık çalışmalarına daha fazla ilgi duymasını sağlamıştır.

Mantık ile ilgili görüşü;" hataya düşülmesi olanaklı her konuda akıl yürütme yetimizi
doğru yönde tutmaktadır." olan felsefeci Farabi'dir.

Philo kipi önermenin özelliği olarak kabul etmektedir. Bir önerme olanaklı, olanaksız, zorunlu veya zorunsuz olabilir ancak Philo bir kipin bir önerme eklemi olarak önermenin başına geldiği türden “Olanaklıdır ki ...” veya “Zorunludur ki ...” gibi önermeleri ele almaz. Bu Philo ile Aristoteles arasında göze çarpan bir fark olarak karşımıza çıkmaktadır. Dolayısıyla doğru cevap A’dır.

Birinci Çözümlemeler, Organon’un tasım mantığına ayrılmış olan kısmıdır.

Stoa mantıkçıları iki tür tikel-evetlemeli önerme ayırt etmişlerdir. Stoa mantıkçıları tarafından neredeyse her zaman kullanılan katı veya dışlayıcı anlamda, doğru bir tikel-evetleme önermesinin bileşenlerinden biri ve sadece biri doğru olmalıdır: “Bir öğüt ya bilgece ya budalacadır ya da bunların ikisi de değildir” gibi. Ilımlı veya kapsayıcı tikel-evetleme önermelerinin doğru olması için tek koşul bileşenlerden en az birinin doğru olmasıdır. Birden çok bileşen doğru olduğunda da ‘veya’ kapsayıcı anlamda kullanılmışsa tikel-evetlemeli önerme doğru sayılır. Stoa mantıkçıları sadece dışlayıcı tikel-evetleme önermeleri asıl anlamda tikel-evetlemeli önerme kabul etmişlerdir. Tümel-evetlemeli önermenin Stoa mantığında yorumlanışı Aulus Gellius’a göre şöyledir: “Her tümel-evetlemede, eğer [bileşenler arasında] bir önerme yanlış ise, diğerleri doğru olsa bile, bütünü yanlıştır denir” Bu açıklamalardan da anlaşıldığı gibi doğru cevap A’dır. “Bir sınav sorusu ya zordur ya kolaydır ya da bunların ikisi de değildir.” önermesi “Katı veya dışlayıcı anlamda, doğru bir tikel-evetleme önermesinin bileşenlerinden biri ve sadece biri doğru olmalıdır.” ifadesini örneklendirmek için kullanılabilir.