Eski Çağ’dan beri süregelen en köklü ve egemen örgütlenme yapısı, siyasal güç olan veya siyasal gücün yanında yer alan örgütlü dindir. İnsan inancı birileri tarafından örgütlenince, artık o inanç, siyaset yapmaya ve ekonomik gücün kendisi veya egemen parçası olmaya başlar. Eski zamanlardan beri süregelen aile, ordu, meslek, ticaret, örgütlü din ve benzeri örgütlenmeler dışında, günümüzdeki egemen örgütlerin ve örgütlenme biçimlerinin tarihi, burjuva devrimine giden bir değişimle başlar ve devam eder. Bu değişim, feodalizmi yıkan ekonomik yeniden biçimlenmeyle başlar ve endüstrileşme, üretimin mekanikleşmesi, otomasyon ve ücret\maaş köleliğiyle devam eder. 

İnsan kendi ile iletişiminde, kendiyle ilişkisini kurmak, sürdürmek ve gerektiğinde değiştirmek için bilgi toplar, depolar, geri-çağırır, süreçten geçirir, kararlar bozar ve kararlar verir. 

Araştırmaların bulgularına göre, gerçi cep telefonu gibi teknolojiyle aracılanmış iletişim giderek yaygınlaşmaktadır fakat yüzyüze iletişim ha^la^ en yaygın kişiler arası iletişim biçimi olarak devam etmektedir. Aslında, her tür araç kişinin kendi kendisiyle ve kişiler arası iletişimde, birbirinin tamamlayıcısı olarak veya uzantısı olarak rol oynamaktadır. Fakat günümüzde, sadece yüz yüze iletişim gerçek anlamıyla “birlikte olmayı” sağlayandır. 

İlk ve temel örgüt, üretim ve bölüşümde dayanışma ve ortaklığı içeren aile biçimindeki küçük sayıda insanlardan oluşan topluluktur. İlk örgütsel iletişim de bu küçük topluluğu oluşturanların yaşamlarını günlük üretim ilişkileriyle gelir. Bu topluluktaki ilişki ve iletişimin doğası, yaşanan doğal koşullara, örgütlenme biçimine ve bu biçimin getirdiği ilişki tarzına göre değişecektir. 

“İnsanların sesinin, gözünün, dilinin ve kulağının uzantısı olarak geliştirilmiş medyadır.” tanımlaması kişiler arası iletişimde araçlar için kullanılmaktadır.

Sosyoloji sadece tutucu çizgi ile sınırlı değildir. Aynı zamanda Durkheim ve Spencer’in
geliştirdiği ilerici veya liberal gelenek sosyolojik düşüncede önemli yer alır.
İngiltere’nin 19. yüzyıl koşullarında liberal-demokrat (=ilerici) eğilimi temsil
eden Spencer, sosyolojik inceleme için sosyal kontrol, siyaset, din, aile, stratifikasyon/tabakalaşma, örgütlenme, sosyal cemaatler ve bilgi sosyolojisi gibi alanları
belirlemiş ve işlemiştir. Toplumu biyolojik organizmaya benzetir ve toplumsal değişimi evrensel bir süreç olarak tanımlar. Fakat Comte’un aksine toplumsal örgütü
yaklaşımına temel olarak alır. Spencer’e göre, insan ve toplumsal örgütler, canlı
organizmalarda olduğu gibi, hacimce büyürken aynı zamanda yapıda da büyürler,
parçaları çoğalır ve farklılaşır. Kısaca büyüme, farklılaşma ve bütünleşme süreci
sonunda toplumlar askerî yapıdan endüstriyel yapıya doğru gelişir. Endüstriyel
toplumlarda; sözleşmeye dayanan ilişkiler, bireysel girişimler, gönüllü ortak ilişkiler, korunan kişi hakları, kendini dizginleme ve sürekli barış egemendir (Spencer,
1892). Spencer’in görüşü günümüzün sosyal bilimlerinin liberal-çoğulcu görüşlerin temelini yansıtır.

Dikkatini çoğunlukla “ortak bilinç” etrafında toplayan Durkheim, toplumu
birbirine bağlı işlevsel birimler olarak gören sosyolojik fonksiyonalizmin kurucusu olarak bilinir. Sosyolojide din; yasa, aile ve siyaset gibi alanlar üzerinde odaklanmıştır. Durkheim’a göre, toplum yapısı veya düzenlemeler yerel, biyolojik ve
psikolojik güçlerin yanında insan davranışının temel belirleyicisidir. Toplumda
kişinin altına girdiği denetim fiziki değil, “ahlaki”, yani toplumsaldır. İnsan, kendi yasasını kaba güçle kabule zorlayan maddi çevreden almaz, insandan üstün
olan “ortak bilinç”ten alır. İnsan bu “üstün” bilincin farkındadır çünkü yaşamının “daha büyük ve daha iyi parçası” (örneğin; ahlaki değerler, inançlar) vücudun
yaşamından öteye geçer. Böylece insan, vücudun boyunduruğundan kaçar fakat
toplumun boyunduruğuna girer (Açıkça, maddi hayat, maddi çıkarlar ve maddi
gereksinimler yaşamı belirlemez). Toplum ortak inançların, kuralların ve değerlerin oluşturduğu ideolojik bir birliktir. Bu birlik insanları varlıklarına ve etkinliklerine bir amaç vererek birbirine bağlar. Yani Durkheim’a göre, toplumsal denetim
kötü bir şey değildir ve iş bölümü toplumda dayanışma yaratır (Durkheim’in bu
dayanışma görüşü de büyük ölçüde geçersizdir) (Gouldner, 1970:122). Durkheim
hem devlet gücünü ve toplumu insanın üstünde ve ötesinde görür hem de bu
gücün ideolojisini egemen gerçek olarak kabul eder. Durkheim’e göre toplumsal
değerler (kültür ve iletişim) kişilerin topluma bağlanmasına ve toplumun dayanışmasına katkıda bulunur.

Biyolojik yapı (insan vücudu), düşünsel yapı ve bu yapıdaki iletişimin zorunlu ön koşuludur: İnsan düşünme ve düşünce olamaz. Bireyin, biyolojik yapıya bağlı olarak var olan “içsel sistemini,”temel olarak düşünceleri, inançları, tutumları, duyguları ve psikolojik durumu oluşturur. 

Bilginin oluşması için ilk yapılacak şey isimlendirmedir. Ardından gruplandırma, ilişkiler kurma, nedensellik bağlarıyla açıklama, ileriyi tahmin ve kontrol gelir. 

Sözsüz iletişim, sosyal ilişkide önemli işlevlere sahiptir:
Kimlik tanımlama, duygusal işlev, güç ve statü iletişimi ve işlevi, regülatör/düzenleme işlevi,resmetme işlevi pekiştirme işlevi, yadsıma işlevi, sözü tamamlama işlevi, vurgulama ve farklılaştırma işlevi, dikkat çekmek işlevi, 
sözün yerini alma.

Her örgüt örgütlenmiş mekana ve örgütlü zamana bağımlıdır. D

Biyolojik yapı (insan vücudu), düşünsel yapı ve bu yapıdaki iletişimin zorunlu ön koşuludur: İnsan düşünme ve düşünce olamaz. Bireyin, biyolojik yapıya bağlı olarak var olan “içsel sistemini,”temel olarak düşünceleri, inançları, tutumları, duyguları ve psikolojik durumu oluşturur. 

Tekil konuşma (Monolog, Soliloguy): Kişiler arası iletişimin tarzı tekil konuşma, bir tarafın konuşması (monolog) biçiminde olabilir. Monolog en az üç şekilde olabilir. 

Örgütlerde ne amaç, ne faaliyet ne de fonksiyon kendiliğinden oluşmaz; güç yapısı ve ilişkilerinin bir sonucu olarak yer ve zaman içinde değişir.

İletişim özellikle sosyoloji içinde oluşmuş ve gelişmiştir. Sosyolojideki egemenliklerin, yaklaşımların, krizlerin ve çatışmaların hepsi de iletişimde kaçınılmaz olarak yankılarını bulmuştur. Bu durum, iletişimin sosyal bilim olarak gelişmesini beraberinde
getirmiştir. Fakat 1980’lerdeki gelişmelerle birlikte, nasıl ki sosyoloji dâhil tüm
sosyal bilimler göstergebilim ve edebiyat temelli dilsel ve kültürel yapısalcılığın
işgaline uğrayarak sosyal bilim olmaktan çıkmaya başladıysa iletişim alanı da bu
işgal ile sosyal bilimler olmadan çıkmaya başladı.

Yeni teknolojiler: telekonferans için “polycom”, cep telefonu olarak yer almaktadır.

Çağdaş toplumun ‘hastalıklarının’ nedenini ahlakta bulan ve toplumun yoksulluktan değil, ‘tehlikeli ahlak yoksulluğundan’ acı çektiğini savunan kişi, Durkheim’ dır.