Doğru cevap D'dir. Yeni medyadır.

Garnham, kültürel üretimin ekonomi ile kesin olarak bağlantılı olduğunu savunmaktadır. Kültür endüstrilerini çözümlerken ilk ele alınan sorun, medyanın sermaye sınıfı için üstlenmiş olduğu ekonomik işlevlerdir.

III numaralı ifade Murdock’un iletişim sistemi ve modernlik yaklaşımı ile ilgili olarak olarak yanlış bilgi içerdiği için bu ifadenin yer almadığı seçenek olan C seçeneği sorunun doğru yanıtı olacaktır. Doğru bilgi, "Murdock’a göre iletişim sistemleri modernlik söylemleriyle bir aktarım sistemi olarak değil, bir tercüme ya da tahvil etme sistemi olarak işler" şeklindedir.

Gücü elinde bulunduranlar, haber söylemini belirler. Hangi olayların haber olacağına ve bu haberlerin nasıl yaklaşımlar içereceğine karar verebilirler. Bu, Herman ve Chomsky’ye göre yeni bir saptama da değildir. Walter Lippman’ın rıza imalatı görüşü, propagandanın medya yoluyla, güçlüler lehine halkı ikna etmek için kullanılan bir yöntem olduğunu 1920’lerde ortaya koymuştur.

Birincil amacı kâr elde etmek olan ticari televizyonlar, ABD’de izleyicinin beğendiği pek çok format geliştirmiş ve kitleleri etkilemenin yollarını keşfetmişlerdir. Araçsalcı ekonomi politik yaklaşımcılar bu yapıya 1970’li yıllarda itiraz ederken, Amerikan tarzı medya yapısının yakın bir gelecekte
Avrupa ve dünyanın diğer ülkelerine de sıçrayacağı uyarısında bulunmuşlardır. Nitekim 1980 sonrasındaki deregülasyon sürecinde, Avrupa medyasında kamu yayıncılığının etkisi azalmış, özelleştirmeler, uluslararası küresel sermayenin girişiyle satın almalar ve birleşmeler yaşanmıştır. Türkiye’de de 90’lı yıllardan sonra televizyon ve ardından yazılı basın alanında benzer gelişmeler yaşanmış, medya sistemi Amerikan tarzına dönüşmüştür.

Çokuluslaşma, şirket birleşmeleri ve büyük iletişim tekellerinin tüm dünyaya yayılması küreselleşmenin sonucudur. Fakat kamusal yayıncılığın yerini tecimsel yayıncılık almıştır. III numaralı maddede verilen bilginin tam tersi doğrudur. O nedenle doğru cevap B'dir.

Araçsalcılar, kapitalistelerin piyasadaki ekonomik güçlerini kullanma şekillerine odaklanır. Onlara göre özel mülkiyet alanındaki iletişim araçları, kapitalist sınıfın araçlarıdır ve medya, belli bir sınıf (çoğunluğu yönetici sınıf) tarafından kontrol edilir. Araçsalcılara göre medya, egemen sınıfın toplumun geri kalanı üzerinde hâkimiyet kurmak ve onların rızasını alarak kendi düşüncelerini meşrulaştırmak için kullandıkları bir araç konumundadır. Edward S. Herman ve Noam Chomsky’nin temsilcileri olduğu bu yaklaşım, hükümetin ve iş çevrelerindeki seçkinlerin iletişim alanındaki nüfuz ve müdahalelerine odaklanarak sistemdeki diğer çelişkileri göz ardı etmesi noktasında eleştirilmiştir. Doğru yanıt D'dir.

Hegemonya kavramı, kültürel çalışmalar kapsamında üzerine en çok vurgu yapılan kavramdır. Gramsci’nin geliştirdiği hegemonya, medya ve kültürel çalışmalarda hâkim sınıfın kitleler üzerinde nasıl fark ettirmeden kültürel, sosyal ve ekonomik bir tahakküm kurduğunu ortaya çıkaran merkezi bir kavramdır. Doğru cevap D seçeneğidir.

Golding ve Murdock, iletişimin ekonomi politiğinin ilgilerini ve önceliklerini göstermek için üç çözümleme alanı belirlemişlerdir: (1) Kültürel malların üretiminin incelenmesi, (2) Medya ürünlerinin üretimi ve tüketimi arasındaki ilişkiyi açığa çıkarmak üzere metinlerin ekonomi politiğinin analizi, (3) Maddi ve kültürel eşitsizlik arasındaki ilişkiyi göstermek için kültürel tüketimin ekonomi politiğinin analizi. Doğru cevap E’dir.

Fransız yazar, filozof Jean Paul Sartre’a göre aydın, kendisini ilgilendirmeyen şeylere burnunu sokan, küresel insan ve toplum kavramı adına kabullenilmiş gerçeklerin ve bundan kaynaklanan davranışların tümünü sorgulama iddiasında olan kişidir. Başka bir deyişle aydın, üzerine vazife olmayan şeylere karışan birisidir. Bu tanımda aydın kimliğini belirleyen en önemli şey, aydının özerk (bağımsız) duruşu ve ele aldığı konuyu eleştirel düşünceden kaynaklanan bir bakışla sorgulaması ve değerlendirmesidir. Emre Kongar’a göre, aydının bağımsızlığı sadece mevcut toplumsal, ekonomik veya siyasal iktidardan değil, aynı zamanda toplumun egemen ideolojisinden de bağımsızlık biçiminde algılanmalıdır. Böylece aydın, içinde yaşadığı toplumu, bağımsız bir görüş açısıyla sorgulayan kişi olarak tanımlanabilir. Bu tanımdan yola çıkarak, aydın kimliğini belirleyen niteliklerden birisi onun “muhalif” duruşu ise öbürü de ayırt etmeyi “bilerek” değerlendirme yapabilmesidir. Başka bir deyişle, eleştirisinin temelinde akıldan-akılcılıktan kaynaklanan bir ayırt etme çabası vardır. Ahmet Cemal’e göre “ayırt edebilen” demek olan aydın, bu ayırt etme eylemini yalnızca ve yalnızca bilgi temelinde gerçekleştirmek, bu bağlamda -sürekli bilgiyle beslenen- kendi aklının dışında bir süzgece öncelik tanımamak zorundadır. Aydın kimliğinin ayrılmaz bir parçası olan muhalif duruş ise kendi yararı-çıkarı için değil, hiçbir karşılık gözetmeden tüm bir toplumun, tüm bir insanlığın yararı-çıkarı için çalışmak, düşünce üretmek ve kanaatini yine kimseden korkmadan, çekinmeden topluma, halka duyurabilmek demektir.

Zola’nın kimliğinde aydın olmanın gerektirdiği sorumluluk, eylem, özerk duruş ve eleştirel bakış, eleştirel düşünce varlık kazanmış, vücut bulmuş ve yalnızca Fransa’ya değil, tüm dünyaya örnek olmuştur.

Medyanın, devlet ve özel sektörün çıkarlarına hizmet etmesini anlatan Propaganda Modeli Edward S. Herman ve Noam Chomsky tarafından ortaya atılmıştır. 

Dolayısıyla doğru cevap A şıkkıdır. 

İletişimin olanaklarının Amerikan emperyalizminin yayılması için kullanıldığı ve Amerika’nın toplumsal ve ekonomik sisteminin kültür emperyalizmi şeklinde dünyanın diğer ülkelerine dayatıldığını savunan araçsalcı ekonomi politik yaklaşımın önde gelen temsilcisi Herbert Schiller'dir. 

Dolayısıyla doğru cevap B şıkkıdır. 

Ekonomi politik kavramının “eleştirel” sıfatı ile nitelendirilmesinin nedeni, klasik anlamdaki ekonomi politiğin, göz ardı ettiği noktaları temel almasıdır. Sözü edilen liberal iktisatçılar kavramın, en basit anlatımıyla insanlar arasındaki üretim ilişkilerini (ekonomik ilişkileri) incelediğini, üretim araçlarının mülkiyet biçimlerini ve maddi servetlerin dağılım şekillerini içerdiğini göz ardı etmişlerdir. Eleştirel ekonomi politik yaklaşım, dört temelde ana akım ekonomi biliminden farklılık göstermektedir: (1) Bütüncüldür (2) Tarihseldir (3) Kapitalist teşebbüs ile devlet müdahalesi arasındaki dengeyle ilgilenir (4) Verimlilik gibi teknik olguların ötesine geçerek adalet, eşitlik, kamu yararı gibi temel ahlaki sorunlarla ilgilenir. Eleştirel ekonomi politik, klasik iktisattan farklı olarak toplumsal eşitsizliğin aslında bir sınıf eşitsizliği ve tarihin de bir sınıf mücadeleleri tarihi olduğunu vurgular. Eleştirel ekonomi politik, statüleri bir toplumdan öbürüne değişen çeşitli sınıf ve toplumsal grupların temel ekonomik çıkarlarını etkileyen bir insan ilişkileri alanını inceler. Bu yaklaşımda ekonomi, diğer disiplinlerden bağımsız bir alan olarak görülmez; aksine onlarla bütünleşmesi gereken bir çözümlemeye olanak tanır. Anaakım ekonomi bilimi ise aksine, ekonomiyi ayrı ve uzmanlaşmış bir alan olarak değerlendirir. Eleştirel ekonomi politik, ekonomiyi politikadan ayıran bakış açısının karşısındadır. Ancak ele aldığı, incelediği noktaların ekonomik çözümlemesini yapmaz. Doğru yanıt B’dir.

Dallas Smyhte, Avrupalı Marksistlerin ideoloji yönündeki eğilimine tepkilidir. Asıl sorulması gereken soru iletişim endüstrisinin ne tür bir ekonomik işlevi olduğudur. Bunu belirlemek için kapitalist kültür biçimlerinin ideolojik değil ekonomik boyutu dikkate alınmalıdır.

Wright Mills de kitle kuramına kamu toplumu ve kitle toplumu karşılaştırmasıyla katkı vermiştir. Ona göre başta Amerika olmak üzere günümüz toplumları kamu değil, kitle toplumudur. Bu süreçte kitle iletişim araçları kamu toplumlarını kitle toplumlarına dönüştürmüştür.

Etkin bir ekonominin temel ilkeleri olarak kâr maksimizasyonuna, serbest mal ve sermaye akışına dönük asgari bir düzenlemeyi öngören neo-liberal ekonomik politikalara  Küreselleşme adı verilir.

Klasik (liberal) anlamdaki ekonomi politikçiler, devlet müdahalesinin en aza indirilerek pazar güçlerine en geniş serbestliğin tanınması gerektiğinden söz ederler. Eleştirel ekonomi politikçiler ise Pazar sisteminin yarattığı eşitsizlikle ilgilenirler. Devlet müdahalesinin alacağı biçim üzerinde anlaşamamalarına rağmen, pazar sisteminin kusurlarının ancak devlet müdahalesi tarafından düzeltilebileceğini savunurlar. 

Eleştirel bakışın doğrudan doğruya akıl ve akılcılıkla temellendirildiği 18. yüzyıl Aydınlanma felsefesi ve bu felsefenin önde gelen filozoflarından eleştirel felsefenin kurucusu Immanuel Kant’a göre insanın mutlak gerçek ya da tek doğru diye sunulan şeylerden şüphe etmesi gerekir. Bunu yapmayan ve kendi aklını bir başkasının kılavuzluğuna başvurmadan kullanma cesareti gösteremeyen insanın aciz olduğunu ileri sürmektedir. Doğru cevap D’dir.

Doğru cevap D'dir. Dan Schiller'dır. 

Gramschi'ye göre hegemonya eşitsizliği güçlendiren ve eleştirel girişimleri engelleyen bir yapıdır ve egemenlerin kitleleri daha etkili bir şekilde yönetmesini sağlar.