Bir dersin amaçlarına ulaşması uygun stratejilerin seçilmesine bağlıdır. Bu nedenle öğretmenlerin uygun öğretme stratejilerini seçmeleri son derece önem taşımaktadır. Öğretme stratejilerinin belirlenmesinde temel çıkış noktası öğrencilere kazandırılacak davranışlardır.

Toplumda egemen olan felsefi görüşler bireylerin hem bireysel hem de toplumsal yaşam içindeki davranışlarını biçimlendirir. İdealizm, realizm, pragmatizm ve varoluşçuluk dört temel felsefedir. Bu dört temel felsefeye dayalı olarak ortaya çıkan eğitim felsefeleri ise daimicilik, esasicilik, ilerlemecilik ve yeniden kurmacılıktır. Sıralanan eğitim felsefelerinden ilerlemecilik, pragmatizmin eğitime uygulanışıdır. Bu felsefeye göre eğitim aktif ve çocuğun ilgilerine dayalı olmalıdır. Doğru cevap B’dir.

Öğrencilerin istek ve ihtiyaçlarını açıklamasına yardımcı olması

Örnek olay yöntemi, gerçek hayatta karşılaşılan sorunların, sınıf ortamında çözülmesi
yoluyla öğrenmenin sağlanmasına dayalı bir yöntemdir. Bir başka deyişle, bu yöntemde
öğrencilerin sorunlu bir olaya etkin olarak katılmaları ve sorunlu olayın nedenleri hakkında fikirler ve çözümler üretmeleri istenir.

Çocuğun, ailenin ve çevrenin değişen özelliklerine uyarlanması ve bireyselleştirilebilmesi yönüyle esnektir

İlerlemecilik, pragmatizmin eğitime uygulanışıdır. Eğitim aktif ve çocuğun ilgilerine dayalı olmalıdır. Çocuklar; ilgi, kapasite ve özelliklerine uygun bir eğitim programı içinde yetiştirilmelidir. İlerlemecilikte problem çözme yöntemi temeldir. Bilgi, yaşantı edinmede, yaşantıları geliştirmede ve yeniden düzenlemede bir araçtır.

Bir eğitim programının taşıması gereken bazı özellikler bulunmaktadır. Bu özellikler şu biçimde açıklanabilir:
Bilimsellik: İyi bir eğitim programı bilim ve teknolojideki değişmelere ve gelişmelere göre güncellenebilmelidir. Eğitim programının hazırlanırken bu ilkeleri temel alarak ha-zırlanması ve bunu öğrencilere de yansıtabilmesi son derece önemlidir. Örneğin, öğrenci¬lerin daha iyi öğrenmesi ile ilgili yaklaşımlar ortaya çıktığında bunun da programlardaki yerini alması beklenebilir.
Esneklik: Esnek bir eğitim programı bireyler arasındaki farklılıkları dikkate alarak bireylerin değişen gereksinimlerine yanıt verebilmelidir. Aynı zamanda bölgesel farklılık¬ları ve beklentileri dikkate alarak bunların karşılanmasına dönük önlemler alabilmelidir. Örneğin, Karadeniz Bölgesi’ nde balıkçılığın önemli bir geçim kaynağı olmasından dolayı buna uygun meslek okullarının açılması ve programların bu çerçevede düzenlenmesi bi-çiminde açıklanabilir.
İşlevsellik: Bir eğitim programının işlevsel olması bireyin ve toplumun gereksinimle¬rini karşılaması, bireylerin özelliklerini ön plana çıkarmasıdır. İşlevsel bir eğitim progra¬mı, bireyin gerçek yaşamda karşılaşabileceği sorunlara yönelik olarak önlemler alabilmeli ve bunu tüm ögelerine yansıtabilmelidir. Bir başka deyişle, işlevsel bir eğitim programı hayatta uygulanabilmelidir.
Amaçlara uygunluk: Eğitim programlarında öncelikli ve en belirleyicisi olan amaçlar niçin sorusuna yanıt verir. Birey, konu ve toplumun beklentileri ve özellikleri düzenlenen amaçların gerçekleşmesinde oldukça önemlidir.
Uygulanabilirlik: Bir programın uygulanabilirliği; işlevselliği, bilimselliği ve esnekliği ile yakından ilişkilidir. Bilimsel değişmelere dayalı olarak bir programın sürekli aynı bi¬çimde kalması beklenemez. Bu nedenle programların güncellenebilmesi ve uygulanması oldukça önemlidir. İyi bir programın, hazırlanış amacına en yakın program olduğu söy¬lenebilir.
Amaçlara uygunluk: Eğitim programlarında öncelikli ve en belirleyicisi olan amaçlar niçin sorusuna yanıt verir. Birey, konu ve toplumun beklentileri ve özellikleri düzenlenen amaçların gerçekleşmesinde oldukça önemlidir.

Daimiciliğin dayandığı temel felsefe, idealizm ve realizmdir.

Sınıf ortamının fiziksel değişkenleri arasında öğrenci sayısı, oturma düzeni, öğrenme köşeleri, ısı, ışık, temizlik vb. unsurlar yer alır.

İşbirlikli öğrenmenin en önemli özelliği, öğrencilerin rekabet etmeleri yerine, ortak bir amaç doğrultusunda küçük gruplar hâlinde birbirlerinin öğrenmesine yardım ederek çalışmalarıdır.

Çok eskiden beri kullanılan ve geleneksel öğretim yöntemlerinden birisi olan düz anlatım yöntemi, öğretmen merkezli bir öğretme yöntemidir. Buna göre, düz anlatım yönteminde öğretmen etkin, öğrenci ise pasif konumda bulunmaktadır. Bu yöntemde, öğretmen sahip olduğu bilgileri, fazla hazırlık yapmadan öğrencilere aktarmaktadır. Diğer yöntemlerde ise öğrencinin aktif katılımı beklenmektedir. 

Program geliştirmenin ilk aşaması planlamadır. Bu aşamada çalışma gruplarının oluşturulması, çalışma planının yapılması, gereksinim belirleme, amaçların oluşturulması, içeriğin düzenlenmesi, öğrenme-öğretme sürecinin düzenlenmesi ve değerlendirme durumlarının düzenlenmesi biçiminde etkinlikler gerçekleştirilir. Bu bilgilerden de anlaşıldığı gibi doğru cevap E’dir.

• Çalışma gruplarının oluşturulması: Programda üç tür çalışma grubundan söz edilir.
  • Program karar ve koordinasyon grubu, hangi alanlarda program geliştirme çalışmaları yapılacağına karar vermek, ülkenin başat eğitim felsefesinin bu programlara yansıtılmasını sağlamak, hazırlanan programları kabul ya da değiştirmede karar organı olarak görev yapmak ve tüm program geliştirme çalışmalarında koordinasyonu sağlamak görevlerini yerine getirmektedir.
  • Program çalışma grubu; programın hazırlanması, uygulanması, değerlendirilmesi ve geliştirilmesi aşamalarında sürekli görev yapan komisyondur. Program çalışma grubunun üyeleri; program geliştirme uzmanı, ölçme ve değerlendirme uzmanı, ilgili konu-alan uzmanı ve ilgili konu alanı öğretmenleridir (uygulayıcılar)
  • Program danışma grubu, program çalışma grubunun çalışmaları sırasında, gereksinime göre danışmanlık yapabilecek eğitim uzmanlarından oluşturulan gruptur.
• Çalışma planının yapılması: Program geliştirme çalışmalarına başlamadan önce, bu çalışmaların ne kadar sürede yapılacağı ve hangi işlemlerin yapılacağını önceden planlayıp bunu bir akış şemasında ya da işlem-zaman çizelgesinde göstermek işlemlerin daha sistematik devam etmesi için gereklidir.
• Gereksinim belirleme: Program geliştirme çalışmasının önemli bir bölümünü oluşturur. Program amaçlarının yerindeliğini ortaya koymada yardımcı olur. Toplumun, bireyin ve konu alanı ile ilgili gereksinimlerin belirlenmesi önemlidir. Gereksinim belirlemede yanıt aranılan sorular şunlardır:
  • Eğitim programının amaçları neler olmalıdır?
  • Eğitim programları hangi açılardan amaçlarına ulaşamamaktadır?
  • Eğitim programlarının hangi yönleri incelenmelidir?
  • Eğitim programlarının uygulama sonuçları nelerdir?
  • Eğitim programları nasıl daha etkili ve verimli bir düzeye getirilebilir?
  • Varolan programı uygulamak ve geliştirmek uygun mudur?
  • Yeni bir program hazırlanmalı mıdır?
• Amaçların oluşturulması: Eğitimde amaç ve davranışların belirlenmesi aynı zamanda bireylerin neden eğitildiği sorusunun da yanıtı ve karşılığı olma özelliğini de taşımaktadır. Planlılık, sistemli hareket etmeyi ve süreçte yer alan madde ve ekonomik kaynakları etkili ve verimli kullanmayı gerektirir. Bunun yolu ise belirlenmiş bir amaç ya da amaçlar takımına dönük olmakta ve amaçları belirleyerek onları merkeze almaktan geçmektedir.
  • Uzak amaç, bir ülkenin dış politika ile ilgili görüşleri, toplumun ulaşmayı amaçladığı uygarlık düzeyi, eğitim sisteminin ürünü olarak yetişecek ideal insanın nitelikleri vb. gibi çok genel olan ve çoğu zaman yol gösterici nitelikte olan amaçlardır. Kısacası, bir eğitim alanının ülke düzeyinde çok genel amaçlarıdır. Örneğin, Türk Millî Eğitiminin amaçları uzak amaca örnek olarak verilebilir.
  • Genel amaç, uzak amaçlara göre daha dar, belli bir eğitim kesiminin ya da okulun ulaşmak istediği konumu belirleyen genel nitelikli amaçlardır. Örneğin, liselerin amaçları genel amaçtır.
  • Özel amaç, belli bir dersin, belli bir kursun ya da belli bir konunun öğretim amaçlarıdır. Özel amaçlar, belli bir bilgi dalında öğrenenlerin düzeyine uygun olarak kazandırılmak istenen özelliklerdir. Örneğin, Öğretimde Planlama ve Değerlendirme dersinin amaçları özel amaçtır.
  • Davranışsal amaç, bir özel amaca ulaşıldığında kazanılmış olacak olan davranışlardır. Bunlar, bir özel amaca ulaşmak için gerçekleştirilmesi gereken alt davranışlardır. Davranışsal amaçların kazandırılması demek ilgili özel amacın da yerine getirilmesi demektir.

Amaçların alanlara göre aşamalı sınıflaması ile ilgili olarak Bloom ve arkadaşları tarafından gerçekleştirilen Bloom Taksonomisi en bilinen sınıflamadır. Bu sınıflamada amaç alanları bilişsel, duyuşsal ve psikomotor olarak gösterilmiştir.

• Bilişsel alan, kavramların, ilkelerin, olguların, hatırlanmasından, bir bilginin analizine, özgün olarak oluşturulmasına ya da değerlendirilmesine kadar değişik düzeylerde zihinsel etkinlikleri gerektirmektedir.
• Duyuşsal alan, bilişsel özellikler gibi doğrudan gözlenemeyen insan nitelikleri ile ilgilidir. Duyuşsal alan kapsamında yer alan insan özellikleri, ilgi, tutum, özgüven, herhangi bir şeyi sevme, fikirlere karşı hoşgörülü olma, zamanı etkili kullanma gibi duygu ve davranış eğilimlerini kapsamaktadır.
• Psikomotor alan, zihin kas koordinasyonunu gerektiren davranışları kapsayan bir alandır.

• İçeriğin Düzenlenmesi: İçerik ile “Ne öğretelim?” sorusuna yanıt aranmaktadır. Program geliştirme sürecinde içerik, amaçlara göre          seçilir   ve düzenlenir. İçerik, eğitimsel amaçlar doğrultusunda seçilen olgu, kavram, ilke ve genellemelerin kimi sistematik bağlarla birleşerek oluşturdukları bilgi bütünleridir.
• Öğrenme-Öğretme Sürecinin Düzenlenmesi: Eğitim programının üçüncü ögesi olan öğrenme-öğretme sürecinin düzenlenmesinde “nasıl” öğretelim sorusuna yanıt aranır. Bireyin istenilen amaçlara ulaşmasını sağlamak için düzenlenen öğrenme yaşantılarının yer aldığı bölümdür.
• Değerlendirme Durumlarının Düzenlenmesi: Eğitim programının son ögesi olan değerlendirme ögesinde başlangıçta belirlenen öğrenme amaçlarına ne kadar ulaşıldığı belirlenmeye çalışılmaktadır.

Öğretim ortamının bileşenleri;fiziksel, psikolojik ve öğrenme
süreçlerinden oluşmaktadır.

Öğretim ortamı düşüncesi öğrenmenin gerçekleştiği fiziksel, psikolojik ve öğrenme süreçlerinden oluşan bileşenleri içermektedir.

Öğrenme yaklaşımları yüzeysel, derinlemesine ve stratejik olmak üzere üçe ayrılmaktadır.

Sınıf ortamının fiziksel değişkenleri arasında öğrenci sayısı, oturma düzeni, öğrenme köşeleri, ısı, ışık, temizlik vb. unsurlar yer alır.

Pekiştireç verme ilkeleri şunlardır:
İlk derslerde her doğru cevaba pekiştireç verilmelidir.
Dersler ilerledikçe her doğru değil, zihinsel açıdan daha üst düzey cevaplara pekiştirme verilmelidir.
Geç ve güç öğrenenlere her zaman pekiştireç kullanılmalıdır.
Pekiştireç; yaş, cinsiyet kültür ve kişiliğe uygun verilmelidir.
Hep aynı tür pekiştireç kullanılmamalıdır.
İlk derslerde her doğru cevaba, sonraki derslerde sabit oranlı, dersler ilerledikçe değişken oranlı pekiştireç tarifesi kullanılmalıdır.
Pekiştireç, hedef davranışla ilgili olmalıdır.

Krisnamurti “biriktiren, bilgiye batmış bir zihnin öğrenmeye yetkin olmadığını, öğrenmek için tazeliğin olması gerektiğini, sonuca varmanın öğrenmeden bireyi uzaklaştıracağını, öğrenmenin kendine katma amacı olmadan öğrenmeye istekli bir zihni gerektirdiğini” ifade etmektedir.

Davranışçı yaklaşımın özellikleri incelendiğinde pekiştirecin davranışı güçlendirici bir özellik taşıdığı ve öğrenmeyi etkilediği görülmektedir. Fakat bilişsel yaklaşım açısından ise sunulan pekiştireç sergilenen davranıştan bağımsızdır.

İşbirliğine dayalı öğrenme