Okulöncesinde yapılan drama etkinliklerinde karşılaşılan sorunları çözmek için öğretmen yukarıdaki tüm yöntemleri deneyebilir, ayrıca  öğrencilerin canlandırılacak öykünün yapısı ve kurallarından uzaklaşmamalarını sağlamalıdır.

Uygulamada, renkli kâğıtlar, elişi kâğıdı gibi bilindik malzemelerin yanı sıra, kumaş parçaları, plastik poşet parçaları, gazete ve dergilerden elde edilmiş kâğıt parçaları, sicim ve yün iplik parçaları gibi artık malzemelerden de yararlanılabilir.

Drama etkinliği sonrası yapılan tartışma ya da değerlendirme sayesinde çocukların geçirdikleri yaşantılardan sonuçlar çıkarmaları sağlanmaya çalışılır. Değerlendirme kesinlikle çocuğun veriminin değerlendirilmesi değil , çalışmanın çocuklarda beklendik davranış kazanımları sağlayıp sağlayamadığı ve bu kazanımların düzeyi ile ilgilidir.

Drama etkinliği sonrası yapılacak bazı destekleyici ve tamamlayıcı eğitim teknikleri ile çocukların yaptıkları etkinlik ile ilgili tekrar düşünmeleri, etkinliği farklı yönleriyle derinlemesine incelemeleri sağlanır. Bu eğitim teknikleri resim çizme-boyama, kesyap (kolaj), plastik hamur, şarkı söyleme ve küme ile kalem-kağıt alıştırmalarıdır.

Dramatik oyun; oynayanların söz gelimi çocukların keşfettikleri ve çevrelerindeki tüm karakterleri ve hareketleri taklit ettikleri özgür bir ortamda oynanan oyundur. Bu tür oyunlar bir grubu gerektirir. Bireysel değildir, anlıktır, süresi kestirilemez temel olarak öykünmeye dayanır.Bir anda başlar ve bitişi belli olmayan, rollerin var olduğu senaryo ve metnin olmadığı doğaçlama ve rol oynama tekniklerinin kullanıldığı, gelişimini gündelik yaşantılardan alan bir süreçtir. Dramatik oyun, çocuklar arasında oluşan iletişim ve etkileşim içerisinde imgeleme ve dayalı oyun türlerini oluşturur. Çocukların oynadığı evcilik oyunları dramatik oyunların tipik örneğidir.

Zihinde canlandırma, çocukların drama etkinliği sırasında olanları ve yaşadıklarını gözlerinin önüne getirmelerini sağlamaktır. Çocuklara bu sırada 3-4 dakika bir süre verilmesi yeterlidir.

Öğretmen çocuklara olumsuz durumlar ile karşı karşıya kalacakları yaşantılar sunmamalıdır. Çünkü çocuklar drama çalışmalarında rolleri gereği duygudaşlık kurarlar. Bu da onlarda korkuların oluşmasına ve yerleşmesine neden olabilir. Öğretmen bir drama planlarken çocukların her birinin geçmiş yaşantılarını iyi bilmelidir. Özellikle kümede olumsuz yaşantılara sahip çocuklar olduğunda onları olumsuz yaşantıları ile tekrar yüz yüze getirmemelidir.

Drama etkinliğindeki olay, kavram, konu, ilke ve değerlerle doğrudan ya da yakından ilgili olmayan soru tipi ikincil soru tipidir. Birincil sorulardan sonra sorulmalıdır.

Drama etkinliği sırasında geçirilen yaşantılara ilişkin sorular, çocukları yaşadı kları, gözlemledikleri üzerinde düşünmeye yönlendirir. Böylece çocuklar, yaşadıklarını, yaptıklarını, gördüklerini yeniden gözden geçirme, anlamlandırma alışkanlığı kazanabilirler. Bu, çocukların soyut zihinsel yeteneklerinin gelişmesi ve öğrenilenlerin sözcükler halinde kodlanması yoluyla kalıcılığının sağlanması bakımından da önemlidir.

Canlandırılacak olay, konu ya da durumda, belirli rollerin tercih edilmesi, bu rolü kimin üstleneceği konusunda çatışmaya yol açabilir. Özellikle başrol konusunda çocuklar, hatta çalışma bir gösteri şeklinde sunulacaksa ebeveynleri bile bu konuda ısrarcı olmaktadırlar.

Çocukların yaşları ve gelişim düzeyleri dramaya başlamak için uygun olmalıdır. Çok küçük yaşlardaki çocukların bilişsel ve dil yetenekleri verilen yönergeleri anlama, hayal etme ve canlandırma için yeterli değildir. Bu nedenle 5-6 yaşından küçük çocuklarla yapılan drama çalışmalarında dramanın bütün aşamalarını uygulayabilmek pek de mümkün olmamaktadır.

Verilen örneğe göre elverişsiz zemin sebebiyle çocukların elleri ve dizleri yaralanmıştır. Eğitimcinin etkinlik öncesi ortamı düzenlemediği ve amaca uygun olarak çocuklar için elverişli bir hale getirmediği görülmektedir.

Öğretmen günlük plan hazırlarken sınıfındaki çocukların gelişim düzeylerini, ilgi ve gereksinimlerini göz önünde bulundurmak zorundadır.