ABD’nin arabuluculuğunda gerçekleştirilen görüşmeler sonucunda 1978 Eylül’ü ve 1979 Mart’ında Mısır ile İsrail arasında Camp David Anlaşmaları imzalanmıştır.

Orta Doğudaki sovyet yayılmacılığına karşı Mısır’ın içinde yer aldığı bir savunma örgütünün kurulamayacağı görülünce, 1955’te İngiltere, Türkiye, İran, Irak ve Pakistan’ın katılımıyla Bağdat Paktı kurulmuştur.

1967 Arap-İsrail Savaşı 5-11 Haziran 1967 tarihleri arasında yaşandığından, Altı Gün Savaşı olarak da adlandırılmaktadır.

Bütün farklı kullanımlar ve kapsamın değişkenliği dikkate alınmak şartıyla bugün Orta Doğu kavramının dar anlamda Türkiye, İran, Mezopotamya, Arap Yarımadası, Körfez Ülkeleri ve Mısır’ı içine alacak şekilde kullanıldığı söylenebilir.

İran İslam Devrimi, Ayetullah Humeyni liderliğindeki din adamlarının öncülük ettiği ve farklı siyasal, etnik ve ideolojik grupların destek verdiği halk kitlelerinin despotik Şah Rıza Pehlevi yönetimine karşı gerçekleştirilmiştir.

Suudi Arabistan ve Mısır arasındaki güç mücadelesi çok daha belirgin bir şekilde yaşanmıştır.

Petrol rezervleri bakımından zengin olan ülkelerin başında İran, Irak, Körfez ülkeleri ve Suudi Arabistan gelmektedir. Türkiye, Suriye, Ürdün, Lübnan, İsrail, Yemen ve Mısır ise petrol bakımından yoksul sayılırlar.

Altı gün savaşları sonucunda özellikle Filistin sorunu konusunda etkisini günümüze kadar hissettirecek olan İsrail kaynaklı birçok sorun ortaya çıkmıştır. Bu sorunların başında İsrail’in topraklarını % 400 genişletmesi ve bu topraklardan, Batı fieria ve Golan tepelerini hâlâ işgal altında tutması gelmektedir. Refah sınır kapısı Mısır’ın kontrolündedir.

18. yüzyılın başında Arabistan yarım adasının Nejd bölgesinden göç eden kabilelerin oluşturduğu ve 1756’da Sabah ailesi tarafından yönetilen otonom bir bölge hâline gelen Kuveyt, diğer Körfez ülkeleri gibi bir sahil ülkesi olmanın avantajını kullanarak daha o yıllarda Hindistan ile Orta Doğu arasında bir ticaret merkezi olma özelliğini kazanmıştır.

Mısır, Suriye, Irak, Suudi Arabistan, Ürdün ve Yemen Orta Doğu’da 1956-1967 arası dönemde bölgedeki rekabetin ve ittifakların başlıca aktörlerindendir.

Nusayriler, günümüzde Suriye ve Türkiye’nin bazı güney illerinde yaşayan İsmaililik, Dürzilik ve Hristiyanlık inançlarının Şiilik çatısı altında harmanlanması neticesinde ortaya çıkan dinî inanç topluluğuna mensup olanlara verilen addır.

Orta Doğu’nun jeopolitik yapısı ve özellikleri bölgenin dünya politikasındaki yerini ve önemini güçlendirmektedir. Asya, Avrupa ve Afrika kıtalarının birleştiği merkezî noktada bulunan bölge, Rusya’nın sıcak denizlere inebilmesi için kuzey-güney hareketlerine; sömürgecilik hareketleriyle birlikte İngiltere’nin Asya’daki sömürgeleriyle ekonomik ve ticari menfaatlerini güven altına almaktadır. Fransa’nın sömürgecilik yarışında yeni mevziler elde etmek ve mevcutlarını tahkim etmek; sömürge yarışına geç katılan Almanya’nın henüz sömürgeleştirilmemiş bu bölgede stratejik yatırımlarla nüfuz alanlarını genişletmek ve uluslararası ilişkilerde rakibi İngiltere’nin gücünü kontrol edebilmek için yürütülen çabaların doğu-batı geçişlerine zemin oluşturmasıdır.

Orta Doğu’daki Sovyet yayılmacılığına karşı Mısır’ın içinde yer aldığı bir savunma örgütünün kurulamayacağı görülünce, 1955’te İngiltere, Türkiye, İran, Irak ve Pakistan’ın katılımıyla Bağdat Paktı kurulmuştu. Bağdat Paktı, her ne kadar Moskova’ya karşı bölgesel bir güvenlik önlemi olarak kurulsa da bölgesel etkisinin azalacağını düşünen Mısır’ı rahatsız etmiştir.

Zaimlik olarak bilinen feodal bir yapının söz konusu olduğu Lübnan da her mezhep ya da dinsel grup kendi içinde ayrı bir örgütlenmeye sahip olmakta ve ülkede etnik ve siyasal gücü geçmişten beri elinde bulunduran aileler ve bunların ileri gelenleri tarafından ülke yönetilirdi.

Suriye ve Lübnan’ın bağımsızlığına kavuşması 1946’da Fransa’nın ülkeyi terk etmesiyle mümkün olmuştur.