Suudi Arabistan, Bahreyn, Katar, Ürdün, Kuveyt ve Umman feodal aileler tarafından yönetilen monarşilerdir. Türkiye, Cumhuriyet ile yönetilmektedir.

İran’da sürgüne gönderilen Ayetullah Ruhullah Humeyni 1 Şubat 1979’de sürgünden dönmüştür.

Eisenhower'ın 5 Ocak 1957'de Kongre'ye verdiği mesajda açıklanan Eisenhower Doktrini ile ABD, Orta Doğu'ya yönelik net taahhütlerde bulunmaktaydı. Buna göre ABD bölge ülkelerine yapacağı ekonomik ve askerî yardımın yanı sıra talep edilmesi hâlinde doğrudan Amerikan askerlerini gönderip rejimleri koruyacaktı.

Şah karşıtı gösteriler 1979 Ocak’ında İran geneline yayılmış ve gösterileri bastırma girişimleri başarısızlıkla sonuçlanmıştır.

Mısır ve Suriye’nin 1 Şubat 1958’de Birleşik Arap Cumhuriyeti (BAC) çatısı altında birleştiklerini ilan etmeleri, Orta Doğu’da ve özellikle de Arap devletleri arasındaki güvenlik parametrelerinin değişmesine neden olmuştur.

Orta Doğu’daki Sovyet yayılmacılığına karşı Mısır’ın içinde yer aldığı bir savunma örgütünün kurulamayacağı görülünce, 1955’te İngiltere, Türkiye, İran, Irak ve Pakistan’ın katılımıyla Bağdat Paktı kurulmuştu. Bağdat Paktı, her ne kadar Moskova’ya karşı bölgesel bir güvenlik önlemi olarak kurulsa da bölgesel etkisinin azalacağını düşünen Mısır’ı rahatsız etmiştir.

Üçlü deklarasyon ABD, İngiltere ve Fransa tarafından kurulmuştur. Amacı Orta Doğu’daki silahlanmayı kontrol etmek, orta doğudaki ülkelere yönelik bir silah ambargosu uygulamak yerine onlara kontrollü olarak silah satmaktır. Ancak gerek bu 3 ülkenin farklı çıkarları olması ve Mısır’ın SSCB'den silah almaşı sonucu ortadan kalkmıştır.

Sünniler Hanefilik, Şiafilik, Hanbelilik ve Malikilik gibi farklı hukuk kollarına ayrılmaktadırlar.

İran İslam Devrimi, Ayetullah Humeyni liderliğindeki din adamlarının öncülük ettiği ve farklı siyasal, etnik ve ideolojik grupların destek verdiği halk kitlerinin despotik şah Rıza Pehlevi yönetimine karşı gerçekleştirdikleri bir devrimdir.

Sonuçta Suudi Arabistan 1932’de bağımsız bir devlet olarak kurulmuştur.

1967 Arap-İsrail Savaşı 5-11 Haziran 1967 tarihleri arasında yaşandığından, Altı Gün Savaşı olarak da adlandırılmaktadır.

Mübarek el-Sabah'ın İngiltere ile imzaladığı 1899 anlaşması'yla, Kuveyt, İngiltere'nin izni olmadan hiç bir devletin temsilcisini kabul etmeme ve bir başka ülkeye toprak veya başka bir imtiyaz vermeme ve anlaşma yapmama taahhüdüyle bu devletin egemenliğini kabul et­mişti. İngiltere, protektora kuran anlaşmaları daha önce 1892'de Bahreyn'le ve BAE'ni oluşturan diğer şeyhliklerle de yapmıştı. Ancak bu Kuveyt2in egemenliğine bir etki değildir.

1980-1988 yılları arasında İran-Irak savaşı yaşanmıştır.

Suriye ve Lübnan’ın bağımsızlığına kavuşması 1946’da Fransa’nın ülkeyi terk etmesiyle mümkün olmuştur.

Türkiye’de Hanefilik, Arap Yarımadasında Hanbelilik, Mısır’da şiafilik egemen konumdadır.

1984 yılında İran ordusunun ağır saldırıları karşısında bunalan Irak ordusu gerilemeye ve mevzi kaybetmeye başlamıştır. İran ordusunun ilerlemeye başlamasıyla Irak’ın güneyinde bulunan petrol üretime merkezi Mecnun adasını işgal etmiştir.

Osmanlı İmparatorluğu’nun 1918 Ekim’inde bölgeden çekilmesiyle beraber Basra, Bağdat ve Musul’u hemen işgal eden İngiltere, 1920 Nisan’ındaki San Remo kararları doğrultusunda bu üç ili Irak devleti adıyla birleştirerek manda yönetimi altına aldı.

Körfez ülkelerinden İran, Irak ve Bahreyn’de fiiiler, diğerlerinde ise Sünniler çoğunlukta olduğu hâlde Umman’da hariciliğin ılımlı bir kolu olan İbadiler çoğunluğu oluşturmaktadır.