Selanik’e gelen bir Bulgar kızı, 150 kişi, Selanik İstasyonu’ndan zorla alarak Amerika’nın Selanik Konsolosluğu’na kaçırmışlardı. Bunu duyan halk toplanarak kızın kurtarılması için gösterilerde bulunmuştu. Bu arada olayı duyan Fransız Konsolos ve Alman Konsolos halktan dağılmalarını istemişlerdi. Çıkan olaylarda bu iki konsolosun halk tarafından öldürmesi üzerine Amerikan Konsolosu kızı hükümete teslim etmesiyle olaylar yatışmıştı. Fakat bu arada İstanbul’daki Avrupalı Büyük Devletlerin Büyükelçileri toplanarak hükümeti sert bir şekilde eleştirdiler. Hükümet, harekete geçerek 6 suçluyu idam etmiş ve ihmali olanları da cezalandırarak dış müdahalenin önüne geçmişti. Olayların yatışmasına rağmen, Avrupa kamuoyundaki Osmanlı karşıtlığı tavan yapmıştır. Doğru yanıt C'dir.

mOsmanlı odern anlamda ilk defa Avrupalı Hıristiyan bir devlet olan Prusya ile 1790 yılında karşılılık prensibine dayanan askerî ittifak anlaşması imzalamıştır. III. Selim daha sonraki yıllarda ihtiyaç hâsıl olduğunda bu kez Rusya ve İngiltere gibi devletlerle de ittifaklar yapmıştır. Bundan sonraki süreçte bu tür ittifaklar, Osmanlı diplomasisinin sıkça müracaat ettiği çözümlerin başında gelmiştir.

1709 yılında sona ermiştir.

Nizâm-ı Cedid/Yeni Düzen, III. Selim'in kurduğu modern askeri birliklere verdiği isim olmakla birlikte, 1792-1807 yılları arasında uyguladığı geniş ıslahat faaliyetlerinin de tamamını ifade etmektedir.

Sultan Abdülhamid yetişen yabancı dil bilen diplomatlar önemli oranda istihdam edilmeye başlanmıştır

Avusturya Veraset ile Yedi Yıl Savaşı sürecinde Avusturya’ya güven vermesi

Nadir Şah’ın öldürülmesiyle başlayan karışıklık dönemi sürecinin değerlendirilmemesi I. Mahmud’un hükümdarlığının dış politikadaki yanlışları arasındadır

Bulundukları ülkedeki diğer misyon şefleriyle ilişkiye geçerek Osmanlı Devleti’nin
dış dünyaya tam olarak açılmasını sağlamak, arabuluculuk yapmak ve onların Türkiye aleyhindeki propagandalarını çürütmek için karşı tezler üretmek beklenen hizmetler arasındadır.

Karlofça Antlaşması , Osmanlı  Devleti’nin sadece Hristiyan Avrupa dünyasıyla olan ilişkilerinde bir dönüm noktası değil, içerde duraklama ve bozukluklar devrinin sona ermesi ve çöküş döneminin başlangıcı olarak görülür.

13 Haziran 1788’de yapılan Üçlü Birlik Prusya, Hollanda, İngiltere arasında kurulmuştur. 

Babıâli Avrupa’da kuracağı ilk daimî elçilik için eskiden beri çok iyi ilişkiler kurduğu İngiltere’yi seçti.

Ayastefanos’a gelen Ruslarla barış görüşmelerinin yapılması için Hâriciye Nâzırı Safvet Paşa birinci ve Berlin Büyükelçisi Sadullah Paşa ikinci temsilci olarak
görevlendirilmiştir. Görüşmeler neticesinde 3 Mart 1878’te ise Ayastefanos Barış
Antlaşması yapılmıştır.  Bu şekilde Ayastefanos, Osmanlı tarihinin en ağır barış anlaşmalarından bir olarak tarihe geçmiştir.

1798’de Napolyon komutasındaki bir Fransız ordusunun Mısır’ı işgali nedeniyle ortaya çıkan gelişmeler sonucunda Osmanlılar, 1792’den beri izlemeye çalıştıkları denge ve tarafsızlık politikasıyla savaşa katılmama durumunu terk etmek durumunda kalmışlardır.  Kendi inisiyatifi dışında gelişen gelişmeler karşısında Osmanlı Devleti, Fransa’ya karşı önce Rusya’yla, daha sonra da İngiltere’yle ittifak antlaşmaları imzalamıştır.

Yedi Yıl Savaşı

Osmanlılar Belgrad Antlaşması ile daha önceki savaşlarda kaybettiği prestiji kazanarak Avrupa'da itibar kazanmıştır.  Belgrad Antlaşmalarıyla Osmanlılar 1699’daki Karlofça sonrası ilk defa iki güçlü devletle başa çıkabilmiş ve onları geri çekilmeye mecbur etmişti. Bu durum Karlofça ve Pasarofça Antlaşmaları ile kaybedilen zararlar›n bir kısmının telafisi anlamına gelip Osmanlı halkı tarafından sevinçle karşılanmıştı. 

II. Mahmud (1808-1839), III. Selim’in başlattığı modernleşme faaliyetlerini devam ettirmiş, yaptığı yeniliklerle Osmanlı diplomasinin modernize edilmesini sağlamıştır. Bu çerçevede 1821’de, Avrupa lisanlarını bilen ve Avrupa tanıyan Osmanlı diplomasisini yürütecek diplomatların ve idarecilerin yetişmesini sağlamış olan Tercüme Odası'nı kurmuştur. 1836 yılında klasik hâriciye teşkilatını yeniden şekillendirerek bugünkü anlamda Dışişleri Bakanlığı’nı kurmuştur. 

II. Abdülhamid’in İngiltere’ye güvenmemesinin ve şüpheyle yaklaşmasının nedenleri: Kendi döneminde İngiltere’nin Rus harbine ilgisiz kalması, Berlin Kongresi’nde destek vaat ederek ve aynı anda aba altından sopa göstererek Kıbrıs’ı alması ve bütün bunlar yetmiyormuş gibi bu kez de Mısır’ı işgal etmesi, sultanın kafasındaki “olumsuz” İngiltere imajının oluşmasında etkili olmuştur. Yine 1890’lı yıllarda Osmanlı Devleti’nin başını ağrıtan Ermeni olayları sırasında İngilizlerin Ermeni yanlısı tavır takınması da önemlidir. Bütün bunları yakından takip eden II. Abdülhamid, İngilizlerin Ermenileri Osmanlı’ya karşı kışkırttıklarına inanmaktaydı.

Nisan 1886’da imzalanan Tophane Anlaşması’yla Doğu Rumeli Bulgaristan’a bırakılmıştır. Böylece Osmanlı Devleti, Berlin Kongresi
ile geri aldığı bu bölgesini bir kurşun atmadan nihaî olarak kayıp etmiş ve Berlin Kongresi’yle oluşturulan yeni diplomatik düzene
ilk kurbanını vermiş oluyordu. Doğru yanıt A seçeneğidir.

Don-Volga kanalı projesinin uygulamaya konmaya çalışıldığı sırada (1569) Osmanlı Devleti'nin esasen bütün dikkatini Akdeniz'in siyasi ve ticari açıdan stratejik önemi haiz bir adası olan Kıbris'a çevirmiştir. Venedik'e yardım maksadıyla oluşturulan haçlı dnanması adanın Osmanlılar tarafından fethini engellemek için gecikti ama 1571'de Osmanlı donanmasını büyük bir bozguna uğrattı (İnebahtı Savaşı). Doğru cevap A'dır.

Diplomasisinin Babıâli’den Yıldız Sarayı’na kayması, Eski Osmanlı müttefikleri arasına Almanya İmparatorluğu’nu da katması, Panislamizmi diplomatik bir araç olarak kullanması Abdülhamidi diplomasinin özellikleri arasında yer alır

Osmanlı Devleti’nin kadim müttefiklerinden olan Fransa da, Berlin Kongresi diplomasisinden kendisine düşen payı 4 Mayıs 1881’de Tunus’u işgal ederek almıştır. II. Abdülhamid, bu işgale askerî olarak karşılık veremeyeceğini bildiği için, Avrupalı Büyük Devletler indinde bazı diplomatik hamlelerle buna engel olmaya gayret etmesine rağmen, her hangi bir sonuç alamamıştır. Zira Tunus bizzat Bismarck tarafından, Avrupa barışının kurtarılması için Berlin Kongresi’nin kulislerde Fransa’ya teklif edilmişti. Bu şekilde Osmanlı Devleti, Avrupa barışı için Tunus’u Fransa’ya vermek suretiyle bir bedel ödemek zorunda kalmıştır.